dingen zijn nu eng. Echt eng, vooral als je uren doorbrengt met het scrollen van sociale media. Dit is een nieuwe realiteit voor ons allemaal waar letterlijk iedereen dagelijks aan leert wennen. We begrijpen het, maar zelfs met dat alles aan de hand, zijn we allemaal op zoek naar een soort media om onze gedachten af te leiden voor een tijdje. Een genre dat je interesse kan wekken zijn horrorfilms. Waarom niet bang worden voor iets dat niet echt is, in tegenstelling tot iets heel echt? Halloween films kunnen daarbij helpen.
maar het probleem met horrorfilms is dat ze vaak nogal ondoorgrondelijk zijn: karaktermotieven zijn zelden logisch, en wat doen die monsters eigenlijk? Wat mediageleerden “intertextualiteit” noemen — hoe kunstwerken verwijzen naar andere kunstwerken om ze Betekenis te geven in specifieke contexten — is specifiek belangrijk voor het begrijpen van horror, in die zin dat sommige van deze films gewoon niet zinvol zijn, tenzij je de films die voor hen kwamen hebt gezien.
als dat het geval is: Wat zijn de films die je moet kijken om meer moderne films leesbaar te zijn? We hebben een lijst samengesteld van tien van de meest essentiële horrorfilms ooit gemaakt, en rechtvaardigingen voor hun culturele relevantie. Maak je klaar om te schreeuwen.
meer Must-See films
- beste films op Netflix
- beste Sci-Fi films
- beste klassieke films
- beste Thriller films
The Shining (1980)
zelfs als je The Shining niet hebt gezien, is de kans groot dat je veel van The Shining hebt gezien in spoofs, gifs, images, homages en parodieën. De legendarische cinematografie van Kubricks meesterwerk uit 1980 heeft invloed gehad op bijna alle moderne horror en de kunst van de film writ large. Kubrick vertelt het verhaal van een familie gemarteld door boze geesten in een massief, verlaten hotel en creëert een dreigende sfeer die bijna apocalyptisch aanvoelt in omvang en omvang. Hoewel Stephen King (de alomtegenwoordige auteur die het boek schreef waarop de film is gebaseerd) deze specifieke interpretatie van zijn werk verachtte, is het duidelijk een van de weinige gevallen van een bewerking die het bronmateriaal ver overtreft.
Hausu (1977)
toevallige horrorfans zijn zich misschien niet bewust van deze psychedelische Japanse film, die een cultklassieker is geworden onder echte liefhebbers. De trippy en surrealistische tegenslag biedt tal van campy sensaties en een aantal echt bizarre sequenties in tegenstelling tot alles ooit vastgelegd op film voor of na de release 1977. Ver van de strak geproduceerde nachtmerries van de hedendaagse cinema, deze echt gebrekkig film is een of andere manier romantisch, vertederend, nostalgisch, verontrustend, en meer dan zenuwslopend allemaal op hetzelfde moment. Maak je niet te veel zorgen over het volgen samen met het perceel, gewoon genieten van de rit.
Ik spuug op uw Graf (1978)
misschien wel een van de gruwelijkste films ooit gemaakt, het is bijna verkeerd om I Spit On Your Grave te categoriseren als horror — hoewel het volledig fictief is, is er iets zo diep vuil en verontrustend over de inhoud dat het bijna beter zou worden begrepen als een soort snuff film. Ogenschijnlijk over een geschonden Vrouw Op zoek naar vergelding, de film wakkerde morele verontwaardiging voor de afschuwelijke weergave van zedendelicten bij de release in 1978. Roger Ebert beschreef het simpelweg als ” een smerige zak vuilnis.”Niettemin, Ik spuug op je graf geliquideerd dienen als een sjabloon voor een hele subgenre later genaamd” rape-revenge ” — en de film stark cinematografie blijft een enorme invloed op de hedendaagse TV, variërend van Twin Peaks tot Riverdale.
Halloween (1978)
hoewel het verre van de eerste vermelding in het subgenre “slasher” was, is Halloween een soort Ur-tekst voor die stijl van cinema. Wanneer de gestoorde Michael Myers ontsnapt uit een psychiatrisch ziekenhuis begint hij op een bloeddorstige ravotten, het verlaten van een kielzog van tienerlichamen achter hem. Kan de androgyne en maagdelijke Laurie Strode zijn eindeloze aanval overleven? Zeker, films als Friday The 13th, Texas Chainsaw Massacre, en Nightmare on Elm Street hadden hun weg naar deze lijst kunnen vinden, maar Halloween is waarschijnlijk het zuiverste voorbeeld van de basis slasher formule die later eindeloos zou worden gekopieerd in de jaren ’80 en ’90.
Auditie (1999)
de mate waarin de Japanse cinema — en met name regisseur Takashi Miike — bijna elke horrorfilm die in het afgelopen decennium werd uitgebracht heeft vormgegeven, wordt in cinefiele kringen diep onderbelicht. Hoewel vaak afgedaan als “martelporno,” Miike ‘ s grondig verontrustende meesterwerk, Audition, functioneert als een kronkelige en melancholische psychodrama en een subtiele feministische kritiek op genderverwachtingen in het Oosten. Niet voor de preuts.
Suspiria (1977)
in 2018 werd de originele giallo classic uit 1977 opnieuw geïnterpreteerd als een uitstekende en esoterische Holocaustparabel. Opgenomen in een weelderig neon kleurenpalet, betoverende visie van donkere hekserij van de film heeft een betovering op kijkers voor meer dan vier decennia. Een zachte art nouveau-esthetiek wordt scherp vergeleken met het brute geweld van de protagonisten van de film.
Psycho (1960)
algemeen beschouwd als een van de grootste films aller tijden — horror of anderszins — bracht Psycho eindeloze psychoanalytische kritiek voort, die de motieven van geweld en geslachtsverwarring met Freudian verve onderzocht. Filmgeleerden hebben deze film zo grondig ontleed dat frame-by-frame analyse van de beroemdste scènes vaak worden geleerd aan ontluikende filmmakers in kunstscholen over de hele wereld. Hitchcock ‘ s minimalisme en strak gespannen verschrikkingen zijn verre van de bombastische en alomtegenwoordige jumpscares die tegenwoordig in spooky films verschijnen, maar er is geen manier om te beweren dat Psycho niet heeft gediend als een blauwdruk voor bijna elke horrorfilm die erna kwam.
Nosferatu (1922)
Dracula krijgt misschien meer naamsbekendheid, maar Nosferatu is echt de belangrijkste vampier van de film. Deze stomme film uit 1922, gebaseerd op Stokers beroemde gotische roman, toont de schoonheid van de Duitse expressionistische cinema, met zijn chiaroscuro design en hoekige, brutalistische landschap. De hyper-esthetische visuele wereld van Nosferatu zou komen om de blik van horror te definiëren. Echo ‘ s van Nosferatu kunnen worden gespot in de werken van auteurs als Tim Burton, Terry Gilliam, Guillermo del Toro, en nog veel meer.
The Exorcist (1973)
The Exorcist is de standaard waarmee de schaarste van elke film die is uitgebracht sinds de release van 1973 is beoordeeld-en met goede reden. De praktische effecten van de film blijven absoluut walgelijk en hartverscheurend grotesk tot op de dag van vandaag-en het menselijke verhaal onder de plas erwtensoep is net zo overtuigend. Deze film op de een of andere manier blijft zo gevreesd dat sommige handhaven de beelden waarop het werd geschoten is vervloekt.
Scream (1996)
misschien wel het grootste voorbeeld van postmoderne cinema ooit gemaakt, Scream explodeerde de regels van horror door zelfbewust de tropes te deconstrueren die zo duidelijk muf waren geworden voor de release in 1996. En ondanks het feit dat het meer dan twee decennia oud is, houdt de humor echt stand. Als personages worden gedood uit een voor een, hun snarky opmerkingen over de laatste meisjes en seksuele promiscuïteit blijven bizar aangrijpend. Het is verbazingwekkend dat de film de schuld kreeg voor het aanzetten tot geweld, gezien het eigenlijk een nogal voor de hand liggende maar grondig scherpzinnige kritiek is op de beelden van geweld in de cinema.
Redactie Aanbevelingen
- De 10 Thriller Films Die de tand van de Tijd
- De 11 Meest Romantische Films om te Kijken op Valentijnsdag
- De 26 Beste Amazon Prime Films te Streamen Nu
- De 10 Beste Christopher Nolan Films, Gerangschikt
- 13 Beste Stephen King Boeken te Lezen in 2021, Gerangschikt