door een geschil met de studio of gewoon een overvloed aan ongebruikt materiaal, voelt een regisseur vaak de behoefte om een klassieke (of niet-zo-klassieke) film opnieuw uit te brengen. Vaak zijn deze directors ‘ cuts of extended editions gewoon meer opgeblazen versies van het origineel, maar bij gelegenheid vertegenwoordigen ze een afwijking van het hele origineel. Hier zijn 11 films die er heel anders uitzien als je de versie bekijkt die de regisseur bedoelde.
1. BLADE RUNNER (1982)
Blade Runner heeft vele iteraties doorgemaakt. Er was de theatrale cut uitgebracht in 1982 met een” happy ending ” shoehorned in door de studio. Zowel regisseur Ridley Scott en ster Harrison Ford haatte het, en Ford heeft zelfs toegegeven dat hij niet alles gaf bij het opnemen van een voiceover die hij noemde “niet een organisch deel van de film.”Toen kwam de” directors cut ” in 1992 dat Scott ook verstoten.Tot slot werkte Warner Bros. samen met Scott in 2007 om de Final Cut Van Blade Runner uit te brengen, de enige versie waarover Scott de volledige controle had. Het bevatte verschillende veranderingen (met name in de partituur) en nieuwe scènes, maar misschien wel de belangrijkste was de bevestiging—of bijna—dat Ford ‘ S karakter Deckard eigenlijk een replicant was. In plaats van het “happy ending” dat Deckard en Rachel door een prachtig landschap laat rijden, is Scott ‘ s ending dubbelzinniger en laat ze gewoon het appartement van Deckard verlaten. En het uiterlijk van een origami eenhoorn voor Deckard ‘ s deur geeft aan dat hij in feite een replicant is (een soortgelijk visitekaartje was eerder in de film gebruikt om replicanten aan te duiden). In interviews over de nieuwe release bevestigde Scott dat Deckard een replicant was in zijn versie, hoewel Ford zei dat hij geloofde dat het personage menselijk was.
2. DONNIE DARKO (2001)
ondanks het cult-succes van de mind-bending film, Donnie Darko regisseur Richard Kelly herhaaldelijk verontschuldigde zich voor de theatrale release van de film, verklaren dat het niet zijn originele film was. Om het goed te maken, overtuigde hij 20th Century Fox om in 2004 een regisseurs cut uit te brengen die volgens hem samenhangender en makkelijker te begrijpen zou zijn voor kijkers. De meest opvallende verandering die hij maakte was letterlijk het toevoegen van tekst uit de fictieve the Philosophy of Time Travel, die eerder een DVD extra was geweest. Fans werden verdeeld: sommigen hielden van de verklaringen die in eerdere plot gaten gevuld, anderen haatten het idee dat ze nodig hadden om te worden lepel-gevoed het verhaal.
3. METROPOLIS (1927)
hoewel het wordt beschouwd als een meesterwerk van de cinema, kan het plot van Metropolis voor sommige kijkers nog steeds een beetje moeilijk te begrijpen zijn. Maar een recente uitgebreide versie die gebruik maakt van beelden van afdrukken ontdekt na ongeveer 80 jaar in Argentinië en Nieuw—Zeeland helpt verhelpen dat-door het invullen van plot details zoals regisseur Fritz Lang had bedoeld. Filmhistorici waren al lang op zoek naar de uitgebreide beelden van Metropolis, die werd gesneden voor de oorspronkelijke release om een 90-minuten looptijd te garanderen.
meestal dient het nieuwe beeldmateriaal (dat wordt afgewisseld met titelkaarten en foto ‘ s om beschadigde of ontbrekende frames in te vullen) om plotdetails glad te strijken, waaronder een cruciale scène waarin de tovenaar Rotwang zijn plan uitlegt om robots te gebruiken om een arbeidersopstand op te wekken. Maar historici zeiden dat het hen ook hielp om te leren over hoe de legendarische film werd gemaakt, inclusief het feit dat het met de hand was getint.
4. SALT (2010)
er zijn zeker veel verschillende versies van deze film rondzweven. Op de DVD-release, regisseur Phillip Noyce opgenomen een uitgebreide versie en een director ‘ s cut die meer intriges toevoegt aan de film. In het origineel volgt een Russische slaper agent gespeeld door Liev Schreiber de Amerikaanse President naar zijn beveiligde bunker en slaat hem bewusteloos. Maar in de director ’s cut gaat Schreiber’ s karakter nog verder en vermoordt de president. In een voiceover op de director ‘ s cut wordt onthuld dat de nieuwe president ook een Russische agent is die wacht om te worden geactiveerd, wat een vervolg een serieuze bummer zou maken.
5. PAYBACK (1999)
in de theatrale release van deze film van Mel Gibson verschilt bijna het hele derde bedrijf van de oorspronkelijke visie van regisseur Brian Helgeland, die onopgelost bleef tot de release van een director ‘ s cut uit 2006. De meest opvallende verandering, echter, komt aan het einde van de film. In de theatrale release, Gibson ‘ s karakter doodt twee top maffia figuren, dan rijdt weg gelukkig met de vrouwelijke hoofdrol, Rosie, en zijn hond. In Helgeland ‘ s versie, Gibson wordt neergeschoten in een trein station showdown. In plaats van Gelukkig weg te rijden met Rosie, pikt ze hem op terwijl hij bloedt en zijn lot ligt in de lucht.
6. LÉON: The PROFESSIONAL (1994)
in de originele film was de relatie tussen de huurmoordenaar Léon en zijn 12-jarige buurvrouw Mathilda al een beetje riskant, omdat ze samenwerkten aan een reeks moorden. Maar de directors cut voegt een heel nieuw niveau van ongemak toe. Mathilda-gespeeld door Natalie Portman in haar filmdebuut—blijkt veel meer betrokken te zijn bij de moord op een bende drugsdealers. Ze stelt Léon ook seksueel voor en speelt een spelletje Russische roulette om Léon te dwingen te zeggen dat hij van haar houdt. Deze scènes waren in de originele Europese release, maar werden geschrapt omdat de producenten bezorgd waren over hoe het Amerikaanse publiek zou reageren.
7. SUPERMAN II (1980)
als gevolg van een aantal geschillen tussen hem en de producenten van de film, regisseur Richard Donner verliet de set van Superman II zonder het filmen te voltooien (hij had zowel het origineel als het vervolg tegelijkertijd gefilmd). Met name weigerden de producers om beelden van Marlon Brando als Jor-El in het vervolg op te nemen vanwege de enorme cut van de box office gross die hij vroeg. De studio bracht Richard Lester in om Donner te vervangen, waardoor hij sommige scènes moest herschrijven, andere scènes moest herschrijven en het grootste deel van Donners werk moest verwijderen. Dat liet een film met ongeveer 25 procent van Donner ‘ s Beelden en 75 procent nieuw werk (en nul procent Brando).De film “Richard Donner Cut” uit 2006 bracht de originele visie van de regisseur terug, hoewel de montage schokkerig was en Donner nog wat onvoltooide testbeelden moest gebruiken om de gaten in te vullen. Maar fans zijn het er over het algemeen over eens dat het zinvoller is. De theatrale release legt bijvoorbeeld nooit volledig uit hoe Superman zijn krachten terugkrijgt nadat hij ze vrijwillig heeft opgegeven, maar de Donner cut laat zien dat Jor-El weer “sterft” om de krachten te herstellen. De nieuwe versie van het vervolg eindigt ook met Superman die rond de wereld vliegt om de schade van de superschurken ongedaan te maken en Lois Lane ‘ s herinnering te zuiveren van het feit dat hij Clark Kent is. Als dat bekend klinkt, is het omdat die scène in het einde van het origineel is geschreven toen duidelijk werd dat het niet gebruikt zou worden in het vervolg.
8. ROBIN HOOD: PRINCE OF THIEVES (2001)
een “special edition” uit 2003 van het veelbesproken Kevin Costner-voertuig bevat niet veel wereldschokkende veranderingen. Maar het introduceert wel een nieuw achtergrondverhaal voor de Sheriff van Nottingham door te onthullen dat hij in feite de zoon is van de boze heks Mortianna (die de echte zoon van de oorspronkelijke sheriff vermoordde en hem verving door haar eigen). Helaas, de speciale editie doet niets om Costner ‘ s ongelijke Engels accent op te lossen.
9. KINGDOM OF HEAVEN (2005)
door ongeveer 50 minuten aan beeldmateriaal toe te voegen, zei regisseur Ridley Scott dat zijn nieuwe versie van Kingdom of Heaven ook een hele hoop context toevoegt voor het geweld in zijn kruistochten-epos. Bijvoorbeeld, een priester die de smid Balian doodt in het begin wordt geopenbaard aan zijn halfbroer te zijn, waardoor hun vete meer over familierelaties dan religie. De nieuwe snit introduceert ook een geheel nieuw personage, Boudewijn V, die zelfs koning wordt voordat zijn familie ontdekt dat hij lepra heeft. Hoewel de director ‘ s cut werd alom geprezen (in tegenstelling tot de theatrale release), op drie-en-een-half uur, het nooit echt begon met kijkers die al haatte de oorspronkelijke release.
10. En 11. SPEELDUUR: 90 MIN.: PREQUEL TO the EXORCIST (2005)
dit zijn niet per se regisseurs, maar twee regisseurs die hetzelfde script en hoofdrolspeler gebruiken om de verschillende films te maken. Paul Schrader werd ingehuurd om Dominion: Prequel te regisseren aan The Exorcist en slaagde erin om een laatste deel van de film af te maken. Maar producenten bij Morgan Creek waren niet blij met het resultaat—te veel religie, niet genoeg bloed—en besloten om die snee te schrappen. Maar in plaats van zich te ontdoen van de investering, huurden ze Renny Harlin in om het script te herzien en een nieuwe versie te filmen met ster Stellan Skarsgård die aan boord blijft als pater Merrin.
Harlin ‘ s versie werd uitgebracht in theaters als Exorcist: The Beginning. Maar Schrader won al snel de rechten om zijn eigen versie uit te brengen, waardoor het publiek met twee Exorcist prequels die beide starred Skarsgård. Geen van beide werd goed ontvangen en beide volgden dezelfde basis plot. Maar critici keken iets gunstiger op Schrader ‘s, die een liefdesinteresse omvat (die niet bezeten raakt door een demon) en gaat meer over het verlies van het geloof van Merrin’ s.
een eerdere versie van dit artikel verscheen in 2011.