12 boeken in Zuid-Italië

het Italiaanse zuiden is een deel van de wereld waarin veel Amerikanen wortels hebben. De Mezzogiorno, zoals die bekend staat—waaronder de staten Sicilië, Calabrië, Campanië, Basilicata, Apulië, Abruzzo en Molise—is de plaats waar het merendeel van de 5 miljoen Italiaanse emigranten vertrokken voordat ze in Amerika aankwamen. Het is een plek van grote natuurlijke schoonheid, complex gelaagde multiculturalisme, en betoverende verhalen vertellen – zeer de moeite waard om over te lezen. Maar het wordt nog steeds over het hoofd gezien om zijn culturele hoofdstad, onbegrepen vanwege zijn ingewikkelde en vaak tragische verleden, en genegeerd door toeristen.

mijn roman, De Zeven of acht doden van Stella Fortuna, werd geïnspireerd door de geschiedenis van mijn eigen Calabrische familie, en om de porties te schrijven die zich in Calabrië Afspelen aan het begin van de 20e eeuw, heb ik elk boek opgespoord en gelezen waarvan ik melding vond met een verband met de plaats en tijdsperiode. Helaas duurde deze lezing niet zo lang als het zou moeten hebben vanwege het gebrek aan literatuur uit en over deze fascinerende provincies. Door 400 jaar feodale uitbuiting onder Spaanse koloniale heerschappij werd het Italiaanse zuiden onderdrukt op een manier die het noorden niet kende. Terwijl literatuur en kunst bloeiden in Florence en Venetië en wetenschappelijke theorie aan universiteiten in Bologna en Pisa, werkten Zuidelijke boeren om in leven te blijven onder genadeloze buitenlandse Heerschappij, en de Mezzogiorno werd bestempeld als een culturele backwater niemand de moeite genomen om te bezoeken, laat staan schrijven over. In sommige gebieden was de alfabetiseringsgraad in de jaren 20 onder de 5%, wat betekent dat er geen inheemse kroniekschrijvers waren die in staat waren om hun eigen perspectieven te bepleiten. De uitdaging om te schrijven over een vrouw als mijn grootmoeder—een jonge, ongeletterde boerin die in de afgelegen heuvels van Calabrië woonde in de jaren 1910 en 1920—leek overweldigend.

maar als je diep genoeg graaft, vind je natuurlijk de schatten van een verborgen verzameling literatuur, en het blijkt dat Zuid-Italiaanse literatuur, hoewel vaak niet bekend, veel te bieden heeft. Ik stel deze eerste leeslijst samen in de hoop dat het anderen inspireert om de mélange van traditie, tragedie, tovenarij, religie, praal, eer, suiker en knoflook te ervaren die kenmerkend zijn voor de regio.

voor elk zijn eigen door Leonardo Sciascia

elk van de Mid-century Siciliaanse auteur Sciascia ‘ s korte, haar krullende misdaadromans is exquise en griezelig, maar voor elk zijn eigen is mijn favoriet. Het is het verhaal van een moreel rechtschapen en jammerlijk naïeve professor die probeert te helpen bij het oplossen van een dubbele moord. Zoals alle Sciascia ‘ s boeken, de kosten van corruptie is duidelijk bij elke draai in het complot.

Talese ‘ s memoires-cum-family history (1992) sporen de familie van zijn vader terug tot hun oorsprong in Maida, Calabrië, via zijn eigen jeugd in New Jersey. Voor mij, de meest krachtige passage van dit lange en rijk gedetailleerde boek is het verslag van zijn oom Antonio ’s Tijd Dienst als soldaat in de Eerste Wereldoorlog—een gruwelijke en zelden opgenomen stuk van de geschiedenis getemperd door Antonio’ s goed gehumeurd humeur.

Women of the Shadows van Ann Cornelisen

Cornelisen, die in de jaren zestig in Abruzzo en Basilicata werkte voor het goede doel Save the Children, schreef verschillende veelgeprezen memoires en romans geïnspireerd door haar tijd daar. Women of the Shadows is georganiseerd in profielen van verschillende vrouwen in “Torregreca”, Cornelisens anonimiserende naam voor de Basilicata stad Tricarico. Het schittert met aangrijpende en openbarende details en vangt de strijd—vaak de futiliteit—van het dagelijks leven in de naoorlogse jaren. Het is ook een tot nadenken stemmende meditatie over de ingebakken kosten van het patriarchaat.

de Luipaard van Giuseppe Tomasi di Lampedusa

deze weelderige nostalgische roman, die postuum werd gepubliceerd in 1958, beschrijft de ontbinding van de Italiaanse adel door de lens van een Siciliaanse prins die zijn macht ziet eroderen in de jaren van de Italiaanse eenwording en politieke hervorming. Ik wil echter frustratie uiten dat de titel altijd vertaald wordt als “de Luipaard” terwijl “gattopardo” in feite “ocelot” betekent.”

Murder in Matera door Helene Stapinski deze memoires-cum-family history duiken diep in Stapinski ‘ s familie roots in Basilicata, waar haar mysterieuze overgrootmoeder onder vreemde omstandigheden en met een reputatie als moordenares emigreerde. Stapinski ‘ s meedogenloze journalistieke onderzoek onthult uiteindelijk de hartverscheurende waarheid, terwijl het ook licht werpt op de realiteit van het dagelijks leven voor de 19e eeuwse Zuid-Italiaanse Boer.

het Napolitaans kwartet van Elena Ferrante, vertaald door Ann Goldstein

they ‘ ve taken the literary world by storm with good reason. Ferrante ‘ s tetralogie (vanaf 2012 is Mijn Briljante Vriend) zijn niet alleen pijnlijk boeiende kronieken van twee afzonderlijk fascinerende vrouwen met elkaar leven, ze zijn ook boeiende portretten van Napels in de jaren 1960.

Middernacht op Sicilië door Peter Robb

een Andere memoires-cum-geschiedenis, waarin de auteur weeft waarnemingen aan de hand van zijn journalistieke opdrachten in Sicilië met een uitgebreide en ontnuchterend geschiedenis van de Cosa Nostra. Een dichte maar boeiende lezing die het effect van de georganiseerde misdaad op elk aspect van de Zuid-Italiaanse samenleving belicht. Zoals Robb bewijst, is het helaas onmogelijk om het Italiaanse zuiden in de afgelopen twee eeuwen te begrijpen zonder de lelijkheid van de maffia ‘ s aan te pakken.

Blood Brotherhoods by John Dickie

als je uithoudingsvermogen hebt voor een nog uitgebreidere behandeling van georganiseerde misdaad, mis John Dickie ‘ s Blood Brotherhoods niet, een zeer leesbare wetenschappelijke geschiedenis van drie Zuid-Italiaanse mobs: Sicilië ’s Cosa Nostra, Napels’ s Camorra, en degene die me het meest beangstigt en fascineert, Calabria ‘s’ Ndrangheta. Dickie verzamelt obscure bronnen om een overtuigend verhaal te creëren over de geheime oorsprong, riten en exploits van alle drie de syndicaten.

Black Souls van Gioacchino Criaco, vertaald door Hillary Gulley

volledige discloser: ik kocht en bewerkte dit boek zelf voor Soho Press, maar het was omdat ik zo wanhopig was om een vertaling beschikbaar te hebben in het Engels. Ik kwam dit coming-of-age verhaal tegen over drie jonge mannen uit Calabrië ’s Aspromonte bergen tijdens mijn onderzoek voor mijn eigen roman, en raakte geobsedeerd door zijn moreel complexe weergave van dit fascinerende geïsoleerde gebied, de thuisbasis van de brutale’ Ndrangheta.