Healthcare-associated infections (HAIs) zijn infecties die optreden tijdens het ontvangen van gezondheidszorg. Patiënten met medische hulpmiddelen (centrale lijnen, urinekatheters, beademingsapparaten) of die chirurgische ingrepen ondergaan lopen het risico om HAIs te krijgen. HAIs blijven een enorme kwestie vandaag, maar de meeste HAIs zijn te voorkomen. De preventie en het beheer van HVI ‘ s is de afgelopen tien jaar sterk gevorderd als gevolg van wettelijke, regelgevende en organisatorische prikkels. Deze veranderingen hebben echter de kloof tussen de bewijsbasis en de klinische praktijk niet opgelost, met name in de gedragsverandering van gezondheidswerkers.
handhygiëne
goede handhygiëne is het belangrijkste, eenvoudigste en goedkoopste middel om de prevalentie van HAIs en de verspreiding van antimicrobiële resistentie (AMR) te verminderen. Gezondheidswerkers kunnen de verspreiding van micro-organismen voorkomen, waaronder die welke resistent zijn tegen antibiotica en die moeilijk, zo niet onmogelijk, te behandelen worden.
de benadering van 5 momenten voor (WHO) handhygiëne definieert de belangrijkste momenten waarop gezondheidswerkers handhygiëne moeten uitvoeren.
- vóór aanraking van een patiënt,
- vóór schone/aseptische procedures,
- na blootstelling/risico van lichaamsvocht,
- na aanraking van een patiënt, en
- na aanraking van de omgeving van de patiënt.
ondanks de erkenning van de cruciale rol van handhygiëne bij het verminderen van de overdracht van pathogene micro-organismen, is de algehele naleving van handhygiëne in veel zorginstellingen wereldwijd minder dan optimaal. In de meeste zorginstellingen blijft de naleving van aanbevolen handwasmethoden onaanvaardbaar laag. Handhygiëne weerspiegelt bewustzijn, houding en gedrag ten aanzien van infectiepreventie en-bestrijding.
Milieuhygiëne
Milieuhygiëne is een fundamenteel principe van infectiepreventie in zorginstellingen. Verontreinigde ziekenhuisoppervlakken spelen een belangrijke rol in de transmissie van micro-organismen, met inbegrip van Clostridium difficile, en multidrug-resistente organismen zoals methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) en vancomycine-resistente enterococcen (VRE). Daarom is een passende hygiëne van oppervlakken en apparatuur die patiënten en zorgverleners aanraken noodzakelijk om de blootstelling te verminderen. Wvidence ondersteunt theypothese dat het ziekenhuis als een belangrijk reservoir van vele nosocomial ziekteverwekkers in verscheidene milieu ‘ s zoals oppervlakken, medische apparatuur en watersysteem kan fungeren. Zorginstellingen zijn complexe realiteiten waarin er veel kritieke punten zijn. Microbiële besmetting kan het gevolg zijn van dezelfde patiënten, familieleden en gezondheidswerkers. De rol van Milieuhygiëne is het verminderen van het aantal infectieuze agentia die aanwezig kunnen zijn op oppervlakken en het minimaliseren van het risico van overdracht van micro-organismen van de ene persoon/object naar de andere, waardoor het risico van kruisbesmetting.
Screening en cohorting patiënten
vroege detectie van multiresistente organismen is een belangrijk onderdeel van elk infectiebestrijdingsprogramma. Er zijn goede aanwijzingen dat actieve screening van preoperatieve patiënten op MRSA, met dekolonisatie van dragers, leidt tot een afname van postoperatieve infecties veroorzaakt door MRSA. Het is beschreven bij patiënten die gedecoloniseerd zijn met nasaal mupirocin.In een aantal rapporten en aanbevelingen is gepleit voor Surveillance-culturen voor carbapenem-resistente Enterobacteriaceae (CRE) als onderdeel van een algemene strategie ter bestrijding ervan. Actieve screening op CRE met gebruikmaking van rectale surveillanceculturen is, als onderdeel van een uitgebreid initiatief ter bestrijding van infecties, zeer effectief gebleken bij het stoppen van de verspreiding van CRE in zorginstellingen. Isolatie of cohorten van gekoloniseerde / geïnfecteerde patiënten is een hoeksteen van infectiepreventie en-bestrijding. Het doel is om de overdracht van micro-organismen van geïnfecteerde of gekoloniseerde patiënten naar andere patiënten, ziekenhuisbezoekers en gezondheidswerkers te voorkomen, die ze vervolgens aan andere patiënten kunnen overdragen of zelf besmet of gekoloniseerd worden. Het isoleren van een patiënt met zeer resistente bacteriën is gunstig in het stoppen van patiënt-aan-patiënt verspreiding. Isolatiemaatregelen moeten een integraal onderdeel zijn van een infectiepreventie-en-bestrijdingsprogramma, maar ze worden vaak niet consequent en rigoureus toegepast, omdat ze duur, tijdrovend en vaak ongemakkelijk zijn voor patiënten.Surveillance
Surveillance
algemeen wordt erkend dat bewakingssystemen de evaluatie van de lokale belasting van HAIs en AMR mogelijk maken en bijdragen tot de vroegtijdige opsporing van HAIs, met inbegrip van de identificatie van clusters en uitbraken. Bewakingssystemen voor HAIs zijn een essentieel onderdeel van zowel nationale als facilitaire infectiepreventie-en-bestrijdingsprogramma ‘ s. De nationale bewakingssystemen moeten integraal deel uitmaken van een volksgezondheidsstelsel. Recente gegevens over de wereldwijde situationele analyse van AMR toonden echter aan dat veel regio ‘ s slechte laboratoriumcapaciteit, infrastructuur en gegevensbeheer als belemmeringen voor surveillance meldden.
antibioticum rentmeesterschap
optimale infectiebestrijdingsprogramma ‘ s zijn geïdentificeerd als belangrijke componenten van elke alomvattende strategie voor de bestrijding van AMR, voornamelijk door de overdracht van resistente organismen onder patiënten te beperken. De succesvolle insluiting van AMR in acute zorginstellingen vereist echter ook een geschikt antibioticagebruik. Antibiotic stewardship programma ‘ s (ASPs) kunnen helpen bij het verminderen van blootstelling aan antibiotica, lagere tarieven van Clostridium difficile infecties en het minimaliseren van de kosten van de gezondheidszorg. De meeste antibiotische rentmeesteractiviteiten effect meerdere organismen gelijktijdig en hebben als primair doel de preventie van de opkomst van antibiotische resistentie. Zo kunnen ASPs grotendeels worden bekeken in de context van horizontale infectiepreventie. Bovendien kunnen ASPs bijdragen aan de preventie van chirurgische plaatsbesmettingen via het Geoptimaliseerde gebruik van chirurgische antibiotische profylaxe.
volgens de richtlijnen
het bijhouden van de laatste bevindingen met betrekking tot de verspreiding van infecties en preventiestrategieën is essentieel voor een succesvol infectiepreventieprogramma.
hoewel veel infectiebestrijdingsmaatregelen gericht zijn op het verminderen van de overdracht van organismen, is het even belangrijk om maatregelen te identificeren om het risico op infectie te verminderen. Zowel de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) als de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) hebben onlangs richtlijnen gepubliceerd voor de preventie van chirurgische plaatsbesmettingen (SSIs). De kennis, houding en het bewustzijn van infectiepreventie en-bestrijding zijn echter vaak ontoereikend en er bestaat een grote kloof tussen het beste bewijs en de klinische praktijk met betrekking tot de preventie van SSIs. Ondanks bewijs dat de effectiviteit van best practices ondersteunt, slagen veel clinici er niet in deze te implementeren, en evidence-based processen en praktijken waarvan bekend is dat ze de incidentie van SSIs verminderen, worden vaak onderbenut in de routinepraktijk.
patiëntveiligheid
patiëntveiligheid wordt beschreven de afwezigheid van vermijdbare schade aan een patiënt tijdens het proces van gezondheidszorg en de vermindering van het risico op onnodige schade in verband met gezondheidszorg tot een aanvaardbaar minimum. Het verbeteren van de patiëntveiligheid in de ziekenhuizen van vandaag wereldwijd vereist een systematische aanpak van de bestrijding van zorginfecties (HAIs) en antimicrobiële resistentie (AMR). De twee gaan hand in hand. Het optreden van HAIs zoals centrale lijn-geassocieerde bloedstroom infecties, katheter-geassocieerde urineweginfecties, chirurgische plaats infecties, ziekenhuis-verworven/ventilator geassocieerde pneumonie en C. difficile infectie, blijft escaleren in een alarmerend tempo. Deze infecties ontwikkelen zich in de loop van de behandeling in de gezondheidszorg en leiden tot significante ziekte-en sterftegevallen van patiënten (morbiditeit en mortaliteit); verlengen de duur van het ziekenhuisverblijf; en vereisen aanvullende diagnostische en therapeutische interventies, die extra kosten genereren naast de kosten die reeds zijn gemaakt door de onderliggende ziekte van de patiënt. Hai ‘ s worden beschouwd als een ongewenst resultaat, en aangezien veel voorkomen kunnen worden, worden ze beschouwd als een indicator van de kwaliteit van de patiëntenzorg, een ongewenst voorval en een patiëntveiligheidskwestie.