in de geschiedenis van innovatie en creativiteit kan men een verhalende strijd zien, een van ambacht versus theorie. Meer in het bijzonder hebben academische instellingen heel vaak de nadruk gelegd op het werk van wetenschappers ten koste van knutselaars en innovaties afgeleid van aanpassingen op de werkplek. Het verhaal van continentale drift is een voorbeeld of, zou men kunnen zeggen, een gedeeltelijk voorbeeld. De theorie van continentale drift werd in 1912 door Alfred Wegener in detail geformuleerd (hoewel niet algemeen aanvaard tot de tweede helft van de twintigste eeuw toen platentektoniek meer algemeen werd begrepen met de ontdekking van Mid-ocean richels). Het idee dat de continenten ooit bij elkaar pasten, dateert van voor Wegener. De vroegst bekende voorstander van dit idee was inderdaad een cartograaf: Abraham Ortelius (1527-1598).
Ortelius was een Vlaamse cartograaf gevestigd in Antwerpen, Habsburgse Nederland die bekendheid verwierf als de maker van de eerste moderne atlas Theatrum Orbis Terrarum (Theater van de wereld, 1570). Het idee van continentale drift moet tot hem zijn gekomen door zijn uitputtende aandacht voor detail bij het produceren van zijn magnum opus. Gewapend met precisie-instrumenten en relatief betrouwbare bronnen van informatie, Ortelius was in staat om kaarten van revolutionaire nauwkeurigheid voor hun tijd te produceren. Hij merkte op dat de Amerika ‘ s werden “”weggerukt uit Europa en Afrika . . . door aardbevingen en overstromingen “en “” de overblijfselen van de breuk openbaren zich, als iemand brengt naar voren een kaart van de wereld en overweegt zorgvuldig de kusten van de drie.”
Ortelius is bottom-up redenatie is een schoolvoorbeeld van pragmatisch denken op basis van het beschikbare bewijsmateriaal. Ook moet worden opgemerkt dat Geologie pas aan het begin van de negentiende eeuw als een apart academisch gebied naar voren kwam. De theorie van continentale drift is uitgegroeid tot een subset van platentektoniek met de validatie van zeebodem verspreiding in het midden van de twintigste eeuw.
https://pubs.usgs.gov/gip/dynamic/historical.html
zie het werk van James Hutton en Abraham Gottlob Werner.