Wat Is Agentheorie?
Agentuurtheorie is een principe dat wordt gebruikt om problemen in de relatie tussen zakelijke opdrachtgevers en hun agenten uit te leggen en op te lossen. Meestal is die relatie die tussen aandeelhouders, als opdrachtgevers, en bedrijfsleiders, als agenten.
belangrijke afhaalmaaltijden
- Agency theory probeert geschillen over prioriteiten tussen opdrachtgevers en hun agenten uit te leggen en op te lossen.
- opdrachtgevers vertrouwen op agenten om bepaalde transacties uit te voeren, met name financiële, wat resulteert in een verschil in overeenstemming over prioriteiten en methoden.
- het verschil in prioriteiten en belangen tussen agenten en opdrachtgevers staat bekend als het principal-agent probleem.
- het oplossen van de verschillen in verwachtingen wordt “het verminderen van agentuurverlies” genoemd.”
- prestatiegebaseerde compensatie is een manier die wordt gebruikt om een evenwicht tussen opdrachtgever en agent te bereiken.
- gemeenschappelijke principal-agent relaties die in de theorie van agentschappen zijn opgenomen, omvatten aandeelhouders en management, financiële planners en hun cliënten, en lessees en lessors.
Understanding Agency Theory
een agentschap is in grote lijnen elke relatie tussen twee partijen waarin de ene, de agent, de andere, de principaal, vertegenwoordigt in dagelijkse transacties. De opdrachtgever of opdrachtgevers hebben de agent ingehuurd om namens hen een dienst uit te voeren.
opdrachtgevers delegeren beslissingsbevoegdheid aan agenten. Omdat veel beslissingen die van invloed zijn op de principal financieel worden gemaakt door de agent, kunnen verschillen van mening, en zelfs verschillen in prioriteiten en belangen, ontstaan. Agentschap theorie veronderstelt dat de belangen van een principaal en een agent zijn niet altijd in overeenstemming. Dit wordt soms aangeduid als het principal-agent probleem.
per definitie gebruikt een agent de middelen van een principaal. De opdrachtgever heeft geld toevertrouwd, maar heeft weinig of geen dagelijkse inbreng. De agent is de besluitvormer, maar loopt weinig of geen risico omdat eventuele verliezen door de opdrachtgever worden gedragen.Financiële planners en portefeuillebeheerders zijn agenten namens hun opdrachtgevers en zijn verantwoordelijk voor de activa van de opdrachtgevers. Een lessee kan belast zijn met het beschermen en beschermen van activa die niet aan hen toebehoren. Hoewel de lessee is belast met de zorg voor de activa, heeft de lessee minder belang bij de bescherming van de goederen dan de werkelijke eigenaars.
gebieden van geschil in de agens-theorie
agens-theorie behandelt geschillen die zich voornamelijk voordoen op twee belangrijke gebieden: een verschil in doelen of een verschil in risicoaversie.
zo kunnen bedrijfsleiders besluiten een bedrijf uit te breiden naar nieuwe markten. Dit zal de winstgevendheid op korte termijn van het bedrijf opofferen in de verwachting van groei en hogere winsten in de toekomst. Aandeelhouders kunnen echter voorrang geven aan kapitaalgroei op korte termijn en zich verzetten tegen het besluit van de onderneming.
een andere centrale kwestie die vaak in de theorie van het Agentschap wordt behandeld, betreft onverenigbare niveaus van risicotolerantie tussen een principaal en een agent. Aandeelhouders in een bank kunnen er bijvoorbeeld bezwaar tegen maken dat het management de lat te laag heeft gelegd voor kredietgoedkeuringen, waardoor het risico op wanbetaling te groot is.
vermindering van Agentuurverlies
verschillende voorstanders van de agentuurtheorie hebben manieren voorgesteld om geschillen tussen agenten en opdrachtgevers op te lossen. Dit wordt genoemd ” het verminderen van Agentschap verlies.”Agentuurverlies is het bedrag dat de principaal beweert verloren te zijn gegaan omdat de agent in strijd met de belangen van de principaal handelde.
het belangrijkste van deze strategieën is het aanbieden van prikkels aan bedrijfsmanagers om de winsten van hun opdrachtgevers te maximaliseren. De aandelenopties toegekend aan bedrijfsleiders hebben hun oorsprong in Agentschap theorie. Deze prikkels zoeken een manier om de relatie tussen opdrachtgevers en agenten te optimaliseren. Andere praktijken zijn onder meer het koppelen van een beloning van bestuurders aan een aandeelhoudersrendement. Dit zijn voorbeelden van hoe agency theory wordt gebruikt in corporate governance.
deze praktijken hebben geleid tot bezorgdheid dat het management de groei van ondernemingen op lange termijn in gevaar zal brengen om de winst op korte termijn en hun eigen loon te verhogen. Dit is vaak te zien in de begrotingsplanning, waar het management de ramingen in de jaarlijkse begrotingen vermindert, zodat ze gegarandeerd prestatiedoelstellingen halen. Deze zorgen hebben geleid tot weer een andere compensatieregeling waarbij de beloning van bestuurders gedeeltelijk wordt uitgesteld en wordt bepaald op basis van langetermijndoelstellingen.
deze oplossingen hebben hun parallellen in andere agentuurovereenkomsten. Prestatiegerichte compensatie is daar een voorbeeld van. Een andere eis is dat een obligatie wordt geplaatst om de levering van het gewenste resultaat te garanderen. En dan is er het laatste redmiddel, dat is gewoon het ontslaan van de agent.