er zijn verschillende definities van “alternatieve media.”John Downing, bijvoorbeeld, definieert” radicale alternatieve media “als media” die een alternatieve visie uitdrukken op hegemonisch beleid, prioriteiten en perspectieven”. In zijn beoordeling van een verscheidenheid aan definities voor de term, Chris Atton wijst herhaaldelijk op het belang van alternatieve media productie afkomstig van kleinschalige, contra-hegemonische groepen en individuen.Christian Fuchs stelt ook dat alternatieve media vier verschillende eigenschappen moeten hebben. De eerste is dat het publiek van deze media betrokken moet worden bij de creatie van wat er in alternatieve media naar buiten wordt gebracht. De tweede is dat het anders moet zijn dan de mainstream. De derde is dat het een ander perspectief moet creëren dan dat van de staat en grote bedrijven. De vierde eigenschap is dat alternatieve media “verschillende soorten relaties met de markt en/of de staat moeten aangaan.”
As defined by Atton and Hamilton ” alternatieve journalistiek gaat uit van ontevredenheid, niet alleen over de mainstream verslaggeving van bepaalde kwesties en onderwerpen, maar ook over de epistemologie van nieuws. Haar kritiek legt de nadruk op alternatieven voor, onder andere, conventies van nieuwsbronnen en representatie; de omgekeerde piramide van nieuwsteksten; de hiërarchische en gekapitaliseerde economie van commerciële journalistiek; de professionele, elitaire basis van journalistiek als praktijk; de professionele norm van objectiviteit; en de ondergeschikte rol van het publiek als ontvanger”
journalistieke praktijken zegt “alternatieve media niet alleen toestaan, maar ook vergemakkelijken de deelname (in zijn meer radicale betekenis) van haar leden (of de Gemeenschap) in zowel de geproduceerde inhoud en de inhoud-producerende organisatie.”In die zin kan deelname aan alternatieve media zoals beschreven en gereflecteerd door de deelnemers aan deze studie het best worden opgevat als een vorm van actief burgerschap”.
Common approaches and practicesEdit
benaderingen van de academische studie van alternatieve media proberen de manieren te begrijpen waarop deze media belangrijk zijn, waarbij elk een ander aspect van media benadrukt, waaronder de rol van de publieke sfeer, sociale bewegingen en de participatie van gemeenschappen die de media creëren.
Democratische theorie en publieke ruimte
een manier om alternatieve media te begrijpen is om hun rol in het proces van democratische communicatie te overwegen. Filosoof Jürgen Habermas stelde voor dat een gezonde democratische Gemeenschap een ruimte vereist waar rationeel debat kan plaatsvinden tussen betrokken burgers. Het is van essentieel belang dat de dialoog in deze publieke sfeer buiten de controle van welke autoriteit dan ook plaatsvindt, zodat burgers als gelijken ideeën kunnen uitwisselen. Dit vertaalt zich in de noodzaak van vrijheid van meningsuiting en een vrije pers.In Habermas ‘ idee van de publieke sfeer staat participatie open voor iedereen, alle deelnemers worden als gelijk beschouwd en elke kwestie kan ter discussie worden gesteld. In dit standpunt wordt echter niet gewezen op de inherente uitsluiting van vrouwen en minderheden (en hun belangen) van het publieke debat. In het licht van deze sociale ongelijkheid pleit filosoof Nancy Fraser voor het belang van meerdere onafhankelijke publieke sferen, waarin leden van achtergestelde groepen eerst onderling hun kwesties en zorgen kunnen bespreken en die later in de grotere publieke sfeer kunnen laten gelden. De alternatieve media in verband met deze contrapublieke sferen zijn van cruciaal belang in het ontwikkelen van de behoeften en identiteit van de groep en in het uitdagen van de grotere dominante publieke sfeer. Een feministische contra-publieke sfeer is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het verspreiden van het standpunt dat vrouwenkwesties zoals huiselijk geweld en reproductieve rechten een debat verdienen in de grotere publieke sfeer.
sociale beweging mediaEdit
sociale bewegingen zijn een soort collectieve actie. Het gaat hierbij om grote, soms informele, groepen of organisaties die zich richten op specifieke politieke of sociale kwesties en de sociale verandering bevorderen, aanwakkeren, weerstaan of ongedaan maken. Social movement media is hoe sociale bewegingen gebruik maken van media, en vaak, vanwege de aard van sociale bewegingen, dat media de neiging om een alternatief te zijn.Communicatie is van vitaal belang voor het succes van sociale bewegingen. Onderzoek toont aan dat sociale bewegingen aanzienlijke problemen ondervinden bij het communiceren via mainstream media omdat de mainstream media vaak systematisch standpunten van sociale bewegingen verstoren, stigmatiseren of negeren. Ze kunnen de toegang of vertegenwoordiging van sociale bewegingen weigeren op kritieke momenten in hun ontwikkeling, gebruik maken van berichtenframes die de publieke perceptie van de legitimiteit van een beweging ondermijnen of verzwakken of impliciet bewegingsactoren aanmoedigen die aandacht Zoeken om tegemoet te komen aan de twijfelachtige waarden van mainstream reportage over sociaal activisme, inclusief een verhoogde interesse in geweld, emotionaliteit en slogans. Deze problematische dekking van sociale bewegingen wordt vaak aangeduid als het protest paradigma: het idee dat de massamedia protestgroepen marginaliseert door hun afbeeldingen van de demonstranten, en daarmee de status quo ondersteunen. Als gevolg hiervan wenden sociale bewegingen zich vaak tot alternatieve mediavormen en praktijken om hun doelen effectiever te bereiken.
een voorbeeld van hoe de mainstream media sociale bewegingen problematisch behandelt is de Occupy-beweging, die begon met Occupy Wall Street in September 2011. De Occupy-beweging protesteerde tegen sociale en economische ongelijkheid over de hele wereld, met als voornaamste doel de economische en politieke relaties in alle samenlevingen minder verticaal hiërarchisch en meer vlak verdeeld te maken. Een van de belangrijkste zorgen van de beweging is het systeem dat grote bedrijven en het wereldwijde financiële systeem in staat stelt om de wereld te manipuleren op een manier die onevenredig ten goede komt aan een rijke minderheid, de democratie ondermijnt en de duurzaamheid van het milieu negeert. Bij het vergelijken van de reguliere berichtgeving van de Occupy-beweging met berichtgeving van alternatieve pers komen verschillende trends naar voren. Ten eerste gebruikte de mainstream media verwarring over het evenement als het dominante kader, terwijl alternatieve media zich richtten op wat de demonstranten eigenlijk probeerden te bereiken. Ten tweede stelden de mainstream media de demonstranten verantwoordelijk voor elk geweld, terwijl de alternatieve media zich richtten op de brutaliteit van de politie en hun gewelddadige acties tegen de vreedzame demonstranten.
voor meer informatie over sociale bewegingen en alternatieve media, zie de theorie van sociale bewegingen.
alternatieve media zijn van nature activistisch. Sociale bewegingen op gebieden als mensenrechten, de milieubeweging en burgerrechten produceren alternatieve media om hun doelen te bevorderen, bewustzijn te verspreiden en participatie en steun te inspireren.
mensenrechtenedit
een voorbeeld van een mensenrechtenbeweging die gebruik maakt van alternatieve media is de groepsgetuige. WITNESS is een non-profitorganisatie voor mensenrechten en heeft als missie om samen te werken met organisaties ter plaatse om de documentatie van mensenrechtenschendingen en de gevolgen daarvan te ondersteunen, om publieke betrokkenheid, beleidsverandering en rechtvaardigheid te bevorderen. Ze vertrouwen op video-opnamen met behulp van technologie zoals handheld camcorders en smartphones om de aandacht van de wereld vast te leggen en schendingen van mensenrechten zichtbaar te maken. Ze hebben mensenrechtenschendingen gedocumenteerd door de politie in de favela ‘ s van Brazilië, kindersoldaten in de Democratische Republiek Congo, mensenhandel in Brazilië en de Verenigde Staten, en vele andere mensenrechtenkwesties, allemaal door het gebruik van alternatieve media.
milieubeweging
een voorbeeld van een milieubeweging die gebruik maakt van alternatieve media is de groep Green Peace. Greenpeace is een niet-gouvernementele milieuorganisatie met als doel “ervoor te zorgen dat de aarde in staat is om het leven in al haar diversiteit te voeden en richt haar campagne op wereldwijde kwesties zoals klimaatverandering, ontbossing, overbevissing, commerciële walvisvangst, genetische manipulatie en anti-nucleaire kwesties. Het gebruikt directe actie, lobbyen en onderzoek om zijn doelen te bereiken, evenals alternatieve media. Ze gebruiken online tactieken zoals podcasts en blogs, evenals performance art.
Burgerrechtenedit
een voorbeeld van een burgerrechtengroep die gebruik maakte van alternatieve media was de Student Non-violent Coordination Committee (SNCC). SNCC was een van de belangrijkste organisaties van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging in de jaren 1960. SNCC was betrokken bij kiezersregistratierechten in het zuiden, richtte Freedom Schools op, organiseerde onder andere de Mississippi Freedom Democratic Party (MFDP). Alternatieve mediatactieken die door de SNCC werden gebruikt, omvatten het opzetten van een speciale communicatieafdeling met een Fotografie-arm, een eigen drukpers (die de nieuwsbrief The Student Voice publiceerde), publiciteitsmateriaal en een alternatieve draadpers.
participatieve cultuurdit
alternatieve media zijn vaak bestudeerd als een manifestatie van participatieve cultuur, waarin burgers niet alleen als consumenten, maar ook als bijdragers of producenten optreden. Door de toegang tot mediaproductie open te stellen, wordt aangenomen dat participatieve cultuur de democratie, maatschappelijke betrokkenheid en creatieve expressie bevordert.
Participatiecultuur dateert van voor het Internet. Amateurpersverenigingen zijn een vorm van participatieve cultuur die eind 19e eeuw ontstond. Leden van dergelijke verenigingen zetten en drukken hun eigen publicaties, die worden gemaild via een netwerk van abonnees. Zines, door de gemeenschap ondersteunde radiostations en andere soorten projecten waren voorlopers van blogs, podcasts, wiki ‘ s en sociale netwerken. Webservices zoals Tumblr, Imgur, Reddit, Medium, Tiktok en YouTube, onder anderen, stellen gebruikers in staat om originele inhoud te verspreiden naar een breder publiek, waardoor de mediaproductie meer participatief wordt.
alternatieve media worden ook gecreëerd door participatiejournalistiek, omdat burgers een actieve rol spelen bij het verzamelen, rapporteren, analyseren en verspreiden van nieuws en informatie. Deze vorm van alternatieve en activistische nieuwsverzameling en-rapportage functioneert buiten de reguliere media-instellingen, vaak als reactie op de tekortkomingen van de professionele journalistiek. Het houdt zich bezig met journalistieke praktijken, maar wordt gedreven door andere doelen dan winst maken, heeft andere idealen en vertrouwt op alternatieve bronnen van legitimiteit.
participatieve mediabenaderingen beschouwen participatie bij de productie van media-inhoud en bij het nemen van beslissingen over mediaproductieprocessen als een kenmerkend kenmerk van alternatieve media. Participatieve cultuur kan op verschillende manieren worden gerealiseerd. Mediageletterdheid is een manier om deel te nemen door de conventies en productiemiddelen van media systems te begrijpen. Individuen die leren om zelf media te produceren is de stap die burgers van geletterdheid naar participatie beweegt. Fanfictie, community radio (of low-power FM), en hyper-lokaal bloggen zijn slechts een paar manieren waarop burgers media-inhoud kunnen produceren om deel te nemen aan de productie van alternatieve media.Door participatie te bevorderen, dragen alternatieve media bij tot de versterking van de burgerzin en stellen zij de burgers in staat actief te zijn op een van de belangrijkste terreinen die van belang zijn voor het dagelijks leven en hun recht op communicatie in de praktijk te brengen. Om de relatie tussen democratie en deelname aan mediaproductie aan te tonen, illustreert de term burgermedia dat alternatieve media degenen die media produceren ook kunnen helpen om actieve burgers te worden – met name in een democratie. Dit idee is zeer nauw verbonden met de communautaire media (zie volgende paragraaf).
communautaire mediadit
communautaire media omvat burgermedia, participatieve media, activistische en radicale media, alsook de bredere vormen van communicatie waarbij lokale of regionale specifieke platforms betrokken zijn. Net als andere vormen van alternatieve media probeert de gemeenschapsmedia de commercialisering van media te omzeilen. De afschaffing of vermijding van de uitsluitende eigendom of sponsoring wordt gemotiveerd door de wens om vrij te zijn van toezicht of verplichting om tegemoet te komen aan een specifieke agenda. Community media wordt vaak gecategoriseerd als grassroots, een beschrijving die van toepassing is op zowel de financiële structuur als het proces van het creëren van inhoud. Hoewel er diversiteit is in de communautaire media, die varieert per mediaplatform (radio, TV, web of print), is het typerend dat de mediabron open staat voor het publiek/de gemeenschap om materiaal en inhoud in te dienen. Dit open beleid stemt overeen met de waarden van de communautaire media om een democratische benadering en ethos te handhaven. Historisch gezien hebben de communautaire media gediend om een alternatieve politieke stem te geven. Over de hele wereld vormen van Gemeenschap, worden media gebruikt om de behoeften en het discours van een specifieke ruimte te verhogen, meestal verbonden door geografische, culturele, sociale of economische overeenkomsten.
ras en inheemse Media Edit
media uit de Minderheidsgemeenschap kunnen zowel lokaal als nationaal zijn en dienen om informatie te verspreiden onder een doelgroep. Zij bieden een platform voor discussie en uitwisseling binnen de minderheidsgemeenschappen en tussen de minderheidsgemeenschappen en de meerderheidsgemeenschappen. Vaak dienen op minderheden gerichte media een essentiële hulpbron, die hun publiek essentiële informatie verschaft in hun eigen taal van herkomst, en die de gespecificeerde Groep helpt om deel te nemen als gelijkwaardige burgers van hun land van verblijf. Deze mediaplatforms en-verkooppunten bieden een kans voor culturele uitwisseling en de verheffing of empowerment van een rechteloze of gemarginaliseerde groep, op basis van raciale, etnische of culturele identiteit. Historisch gezien hebben deze vormen van media een tweeledig doel gediend: het verspreiden van informatie aan een gemeenschap die traditioneel wordt genegeerd of over het hoofd wordt gezien door grote mediakanalen en als een vehikel voor politiek protest of sociale hervorming.
ruimtes die zijn gecreëerd om het discours van minderheden aan te pakken, liggen meestal op de lijn van zowel alternatieve als activistische media, die werken om een bron te verschaffen die niet beschikbaar is door middel van mainstreammaatregelen en om het algemeen aanvaarde perspectief of begrip van een specifieke groep mensen te veranderen. Socioloog Yu Shi ‘ s verkenning van alternatieve media levert tegengestelde argumenten op over de rol van minderheidsmedia om culturele plaatsvorming te vergemakkelijken en assimilatie en acculturatie van de gemeenschap te belemmeren. Shi legt een breed gedeeld begrip uit dat raciaal geïnformeerde media een plaats, macht en politiek agentschap bieden.In de loop van de 20e eeuw werden mediaruimtes ontwikkeld om de groeiende multiculturele staat van de Verenigde Staten te herbergen. Afro-Amerikanen creëerden lokale publicaties zoals de Chicago Defender om kritische informatie te delen om burgers te beschermen tegen discriminerende praktijken van politie en beleidsmakers, terwijl Jet en Ebony ‘ s tijdschrift diende om de nationale zwarte identiteit te versterken, lovende woorden over de prestaties en het denken leiderschap van zwarte Amerikanen. Soortgelijke praktijken werden steeds vaker voor Latino/Latina en Aziatische groepen. Naarmate de immigratie na 1965 toenam, Spaanstalige kranten en televisiestations, samen met de oprichting van televisienetwerken zoals LIW-TV speciaal voor Chinese immigranten. Een kritisch bewustzijn van een steeds meer participatieve mondiale mediacultuur in multiculturele samenlevingen wordt wijdverbreid en een noodzakelijke aanpak om het succes en de impact van etnische of minderheidsmedia te verklaren en om de veranderende manieren waarop mensen hun media ‘gebruiken’ te omarmen.
verbindingen met subaltern studiesEdit
er zijn verwante doelen gevonden in alternatieve mediastudies en subaltern studies, omdat een zorg voor rechteloze en onderdrukte stemmen doordringt beide gebieden. Subaltern studies putten uit Antonio Gramsci ‘ s discussie over “subaltern” groepen, dat wil zeggen groepen van mensen beschouwd als van inferieure rang sociaal, economisch en politiek. Een van de belangrijkste vragen in subaltern studies wordt gesteld door Gayatri Chakravorty Spivak, ” kan de subaltern spreken?”wat ze vraagt in haar baanbrekende essay met dezelfde naam. Spivak onderzoekt of de subaltern een stem heeft binnen hegemonische politieke discoursen, en zo ja, of hun stemmen worden gehoord, waardoor ze kunnen deelnemen. Dit is belangrijk, omdat het vermogen van de subaltern om deel te nemen aan de politiek en andere sociale en culturele praktijken van cruciaal belang is voor het vaststellen—en uitdagen—van hun subaltern status. Deze bijzondere geleerdheid is nuttig voor de studie en discussie van alternatieve media vanwege hun gedeelde preoccupatie met het vermogen van rechteloze volkeren om deel te nemen en bij te dragen aan mainstream hegemonische discoursen, vooral met betrekking tot etnische en raciale media waarin deze groepen vanuit een subalternale positie spreken.
dit verband wordt versterkt door het werk van alternatieve media-geleerde Clemencia Rodriguez. In haar discussie over burgerschap, Rodriguez merkt op dat ” burgers moeten hun burgerschap uit te voeren op een dagelijkse basis, door middel van hun deelname aan de dagelijkse politieke practices…As burgers nemen actief deel aan acties die hun eigen identiteit veranderen, de identiteit van anderen, en hun sociale omgeving, ze produceren macht.”Dus het zou kunnen worden gezegd dat door subaltern groepen die alternatieve media creëren, zij inderdaad hun burgerschap uitdrukken, hun macht produceren en hun stem laten horen.