dit is de afbraak van gesteenten als gevolg van chemische reacties tussen de mineralen in gesteenten en het milieu. Onderstaande voorbeelden illustreren de chemische verwering.
Water
Water, en veel chemische verbindingen die in water worden aangetroffen, is het belangrijkste middel voor chemische verwering. Veldspaat, een van de meest voorkomende steenvormende mineralen, reageert chemisch met water en in water oplosbare verbindingen om klei te vormen.
zuren
© Stuart Jennings, Montana State
Water bevat veel zwakke zuren zoals koolzuur. Dit zwakke, maar overvloedige zuur wordt gevormd wanneer kooldioxidegas uit de atmosfeer zich vermengt met regenwater. Zwaveldioxide en stikstof gassen creëren andere soorten zure regen die fungeren als chemische verweringsmiddelen. Sommige bronnen van zwaveldioxide zijn energiecentrales die kolen verbranden, evenals vulkanen en kustmoerassen. Zwavelgassen reageren met zuurstof en regenwater om zwavelzuur te vormen. Hoewel de overvloed aan zuur en de effecten op lange termijn relatief zwak zijn, veroorzaken ze merkbare schade aan vegetatie, stoffen, verven en rotsen.
oxidatie
oxidatie is een andere vorm van chemische verwering die optreedt wanneer zuurstof combineert met een andere stof en verbindingen creëert die oxiden worden genoemd. Roest is bijvoorbeeld ijzeroxide. Wanneer rotsen, met name die met ijzer erin, worden blootgesteld aan lucht en water, ondergaat het ijzer oxidatie, die de rotsen kunnen verzwakken en ze laten afbrokkelen.