asbest op mijnenvegers

naast het opsporen en verwijderen van vijandelijke mijnen aan de kust en op zee, dienden deze schepen ook als patrouilleschepen en voerden ze anti-onderzeebootmanoeuvres uit. Mijnenvegers waren vaak de eerste marineschepen die naar een nieuw operatietheater verhuisden, ruim voor de torpedobootjagers, slagschepen en vliegdekschepen, en stelden deze schepen in staat hun belangrijke missies uit te voeren.

In de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, de VS erkende de gevaren geassocieerd met zeemijnen en deed inspanningen om de mogelijke schade die ze kunnen veroorzaken tijdens de strijd te minimaliseren. Als gevolg hiervan werd de eerste Amerikaanse Mijnenveger, de USS Lapwing (AM 1), gebouwd in 1917 en in 1918 in gebruik genomen. De USS Kievit is vernoemd naar de kievitvogel, die bekend staat om zijn langzame, onregelmatige slagvlucht en zijn Schelle jammerkreet. Het was het eerste van 521 schepen met de aanduiding AM.

de grootste en meest opmerkelijke klasse van mijnenvegers gedurende deze jaren was de bewonderenswaardige klasse, die deel uitmaakten van de AM-aanduiding. Met een totaal van 170 schepen, waarvan 33 waarvan de bouw werd geannuleerd, droegen de bewonderenswaardige klasse schepen een breed scala aan wapens, waaronder machinegeweren, artillerie en anti-onderzeeër dieptebommen. Een opmerkelijk schip, USS Hazard (AM-240), begeleidde konvooien van San Francisco naar Pearl Harbor, vervolgens naar de Stille Zuidzee. Het schip nam ook deel aan mijnenweeping en anti-onderzeeër operaties voor de VS. invasie van Okinawa in 1945.

tegenwoordig is de Enige Actieve Mijnenveger-klasse de Avenger-klasse, die deel uitmaakt van het MCM-schip. Deze schepen werden gebouwd met aanzienlijk lagere akoestische en magnetische signaturen om te voorkomen dat ze detoneren. Terwijl de meeste moderne schepen in deze klasse werden gebouwd met een stalen romp, werd de Avenger klasse gebouwd met een houten romp met een glasvezel coating.

Asbestgebruik bij mijnenvegers

vanaf de Grote Depressie tot het einde van de Vietnamoorlog gebruikte de Amerikaanse Marine honderden producten die asbest bevatten bij de bouw van mijnenvegers die gedurende het conflict werden gebruikt. Het mineraal is veelzijdig, goedkoop, overvloedig en lichtgewicht, waardoor het een ideale component voor de scheepsbouw. De vezels zijn ook zeer goed bestand tegen vuur en extreme hitte.

asbest werd veel gebruikt in isolatie rond motorketels, en andere compartimenten die hoge temperaturen ervaren. Stoomleidingen werden geïsoleerd met asbestcement, asbestdoek en asbestpijpbekleding. Asbest verpakking, vilt, pads en pakkingen kon ook worden gevonden op alle schepen. Volgens een lijst van onderdelen gebruikt om marineschepen te bouwen, meer dan 300 onderdelen opgenomen asbest als een belangrijke component.

al deze asbesthoudende producten kunnen na verloop van tijd afbreken of bij dagelijks gebruik roeren, waardoor de vezels in de lucht vrijkomen. Zodra de vezels worden ingeademd, ze kunnen worden ingediend in de bekleding van de longen en met persistente inhalatie, de accumulatie van vezels kan mesothelioom kanker of andere asbest-gerelateerde ziekten veroorzaken.

wie liep risico?

van ketelruimtes tot machinekamers en zelfs slaapvertrekken voor de bemanning waren asbestproducten wijd verspreid over de meeste benedendekszones in alle mijnenvegers. Bijna elke U. S. Navy veteraan die enige tijd op deze schepen heeft doorgebracht loopt risico op blootstelling en voor asbestgerelateerde ziekten.

tot de werknemers met een mogelijk nog hoger risico voor blootstelling behoren werknemers uit de scheepswerf die verantwoordelijk waren voor de bouw van deze schepen en werknemers die routinematig onderhoud aan boord van de schepen verrichtten. Dit omvat werknemers die verschillende banen zoals schilderen voltooid, pijpleidingen, elektrische werkzaamheden, lassen, sanitair, isoleren, repareren, en het algemeen contracteren en de bouw van deze schepen.

bevestigd Asbestgebruik

ondanks de VS De inspanningen van de marine om de totale hoeveelheid asbest en het aantal asbesthoudende producten aan boord van haar schepen te verminderen vanaf de jaren zeventig, heeft voorafgaand wijdverbreid gebruik van het giftige materiaal geleid tot generaties van gevaarlijke blootstelling.

Gearchiveerde officiële documenten, waaronder reparatielogs, inkooporders en gerelateerde brieven en memo ‘ s bevestigen het aanzienlijke gebruik van asbestproducten aan boord van Amerikaanse mijnenvegers.Documenten met betrekking tot de Kievit-Mijnenveger, USS Tanager (AM 385), bevestigen het gebruik van asbestwanten aan boord ter bescherming van de handen van de werknemers tegen hoge temperaturen, alsmede het ruime gebruik van asbestisolatie in een aantal scheepscompartimenten, waaronder vermiculietisolatie, die asbest kunnen bevatten. Asbestisolatie werd bevestigd op USS Tanager in de hoofd-en hulpuitlaat, motorstammen, reductieversnellingen, luchtcompressoren, een ketel en een destillatieapparaat.Het gebruik van asbest werd ook beschreven aan boord van andere am-mijnenvegers, waaronder USS Strength (am 309), USS Direct (AM 430), USS Wreke (AM 423), USS Peregrine (AM 373) en USS Surfbird (AM 383).

gratis mesothelioom Gids Voor veteranen

leer meer over mesothelioom, blootstelling aan asbest in het leger, uw behandelingsopties en meer.

geschiedenis van gebruik op mijnenvegers

mijnenvegers zijn ontworpen om de zeeën van verschillende soorten mijnen te vegen. Deze schepen zijn uitgerust met gereedschap om vijandelijke mijnen effectief te laten ontploffen om een veilig reispad voor koopvaardijschepen en oorlogsschepen veilig te stellen.

moderne mijnenvegers, de weinige die nog over zijn, zijn uitgerust met geavanceerde technologie om de kans op de ontploffing van mijnen zelf te verminderen. Ze zijn geluiddicht om hun akoestische signatuur te verminderen, die mijnen kan laten ontploffen. Ze zijn ook voornamelijk gemaakt van hout en met glas versterkt plastic om de magnetische signatuur, die ook detoneert zeemijnen te verminderen.Deze schepen maakten hun debuut in de Eerste Wereldoorlog, maar hun rol was minimaal. In de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog en tijdens de oorlog, begonnen ze echt een impact te maken in de zeeslag. Dit succes duurde niet lang. De Koreaanse oorlog wees op grote fouten in de Amerikaanse mijnenvegers en leidde tot revolutionaire mijnenvegers Bouw. Het resultaat was een vloot die succesvol bleek in de Vietnamoorlog.Omdat de mijnenveger van de Amerikaanse Marine pas in 1917 begon te bouwen, hadden de schepen geen significante impact in de Eerste Wereldoorlog en hadden ze alleen een rol in de laatste paar maanden van de oorlog.

Niettemin werden ongeveer 30 mijnenvegers met de benaming AM ingezet om de stuwdam van de Noordzeemijn tussen de kusten van Schotland en Noorwegen te ontruimen om de beweging van de Duitse U-bootvloot tegen te houden. Sommige schepen bleven in dienst van het vegen van zeemijnen tot 1919, zelfs na het einde van de oorlog.

Tweede Wereldoorlog

de rol van het mijnenweepen maakte een grotere vooruitgang tijdens de Tweede Wereldoorlog. In deze periode werden de meeste mijnenvegers van AM gebouwd en in gebruik genomen. Beter voorbereid op de rol van de mijnenveger in de oorlog, de VS ingezet ongeveer 480 schepen om zeemijnen te detecteren.Een mijnenveger uit de Tweede Wereldoorlog zou twee boeien, genaamd paravanes, achter het schip slepen. Stalen kabels die aan de paravanes waren bevestigd, zouden aan beide zijden van het schip net onder het oppervlak vegen en door de afmeerkabels van de mijn snijden. Toen de vrijgekomen Mijn naar de oppervlakte van het water zweefde, werd deze vernietigd door geweerschoten.

deze schepen voerden veegoperaties uit van het begin tot het einde van de oorlog, terwijl ze ook patrouillemissies voldeden, konvooien begeleidden en anti-onderzeebootmanoeuvres uitvoerden.Toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep, richtte de Marine haar tijd en middelen op de ontwikkeling van vliegdekschepen, maar de koreaanse Oorlog bracht President Truman ertoe de gevaren van zeemijnen en het belang van mijnenvegers in de koreaanse Oorlog te erkennen. Hij beval de Amerikaanse strijdkrachten in de strijd in 1950, en Mine Squadron 3 werd gestuurd om vijandelijke zeemijnen rond de oostkust van Korea op te ruimen.De USS Chatterer, USS Kite, USS Mockingbird, USS Osprey, USS Partridge, USS Pledge, USS Redhead en USS Osprey voerden een controle uit van de haven naar de naderingen en hielden stand.Tegen het einde van de oorlog werden 70 procent van alle Amerikaanse Marine-slachtoffers veroorzaakt door Koreaanse mijnen, en Amerikaanse mijnenvegers werden getroffen door het grote gebruik van magnetische mijnen door communistische troepen, die tot ontploffing werden gebracht door het magnetische veld van de stalen schepen. Deze fout leidde tot de VS. Marine om een nieuwe aanwijzing van mijnenvegers te bouwen om Noord-Korea mijnbedreigingen tegen te gaan, die later een grotere impact tijdens de Vietnamoorlog maakten. Deze nieuwsschepen werden bekend als ocean minesweepers, MSO.Als gevolg van de koreaanse Oorlog ondernam de VS de bouw van de nieuwe MSO-serie op grote schaal. In de jaren 1950 werden 65 nieuwe schepen met MSO-aanduiding gebouwd. MSOs kon zowel naar afgemeerde contactmijnen als naar bodemmagnetische en akoestische mijnen vegen.

deze nieuwe schepen bestonden uit drie klassen; de Agile / Aggressive klasse met rompnummers 421 tot 507; de Acme klasse met rompnummers 508 tot 518; en de Ability klasse met rompnummers 519 tot 522.

in tegenstelling tot eerdere mijnenvegers met stalen romp die in de Tweede Wereldoorlog dienst deden, waren deze nieuwe schepen kleiner en voornamelijk gebouwd van hout met brons en niet-magnetische roestvrijstalen hulpstukken om hun magnetische signatuur te minimaliseren. Alle mijnenvegers uit de jaren 1950 werden eerst uitgerust met uqs-1 Sonar, die later werd geüpgraded naar SQQ-14 sonar.De Koude Oorlog en het moderne tijdperk

tijdens de Koude Oorlog werden gunstige Amerikaanse mijntactieken afgeleid van een Europese oorlogsmethode die gebaseerd was op de deelname van bondgenoten van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). Twee Amerikaanse mijnenvegers waren cruciaal in deze tactiek: USS Aggressive (MSO 422) en USS Acme (MSO 422).

in de vroege jaren 1980, de VS Navy begon met de bouw van een nieuwe Mijnenveger serie, die de aanduiding MCM kregen voor mijn tegenmaatregelen schepen en werden geclassificeerd als de Avenger klasse. Deze schepen zijn ontworpen als mijnenvegers en jager-moordenaars die in staat zijn om afgemeerde en bodemmijnen te vinden, classificeren en vernietigen en verantwoordelijk zijn voor het opruimen van mijnen van vitale waterwegen.

MCM ‘ s zijn uitgerust met sonar-en videosystemen, een op afstand bedienbare mijnaanwijzer en kabelschaar. Deze schepen zijn voornamelijk gebouwd van hout met glasvezel omhulsel.De aanwezigheid van vier mijnenvegers was van vitaal belang tijdens de oorlog tussen Iran en Irak, ook bekend als de eerste Perzische Golfoorlog, van 1980 tot 1988, en tijdens Operatie Desert Storm in 1990 en 1991 toen USS Avenger (MCM 1) en USS Guardian (MCM 5) grote MCM-operaties uitvoerden.De USS Lucid is de laatst overgebleven mso-romp van de Amerikaanse marine en wordt momenteel gerestaureerd als museumstuk. USS Hazard blijft de laatste bewonderenswaardige mijnenvegerklasse in de VS

de huidige vooruitzichten voor huidige en toekomstige mijnenvegers zijn somber. In de afgelopen tien jaar, de VS De marine heeft haar Mijnenveger drastisch verminderd, waardoor alleen de schepen van de Avenger-klasse de eens zo belangrijke taken kunnen uitvoeren. Bijgevolg kan de laatste Mijnenveger-klasse uiteindelijk worden vervangen door nieuwe kustgevechtsschepen, die als onderdeel van hun verwisselbare missieuitrusting zullen worden voorzien van apparatuur voor mijnbestrijding.