vers 1-43
hoofdstuk 9
overgave (handelingen 9) 9:1-9)
9:1-9 maar Saul, die den discipelen des HEEREN nog dreig en moord uitademde, ging tot den hogepriester, en vroeg hem om kredietbrieven aan Damaskus, aan de synagogen aldaar, opdat, indien hij een weg aldaar vond, zowel mannen als vrouwen, Hij hen gebonden zou brengen naar Jeruzalem. Op zijn reis kwam hij in de buurt van Damascus. Plotseling flitste een licht uit de hemel om hem heen. Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: “Saul, Saul, waarom vervolg je mij?”Hij zei:” Wie bent u, meneer?”Hij zei,” Ik ben Jezus die je vervolgt. Maar sta op, Ga naar de stad, en je zal verteld worden wat te doen.”Zijn medereizigers stonden sprakeloos van verbazing, omdat ze de stem hoorden, maar niemand zagen. Toen stond Saul op van de grond, maar toen zijn ogen geopend werden, kon hij niets zien. En zij namen hem bij de hand, en leidden hem naar Damascus. En drie dagen lang kon hij niet zien, noch AT of dronk hij iets.
in deze passage hebben we het beroemdste conversieverhaal uit de geschiedenis. We moeten zo ver mogelijk proberen in Paulus ‘ gedachten te komen. Als we dat doen, zullen we zien dat dit geen plotselinge bekering is, maar een plotselinge overgave. Iets over Stefanus bleef in Paulus ‘ gedachten hangen en zou niet verbannen worden. Hoe kan een slechte man zo sterven? Om zijn hardnekkige twijfel stil te leggen dook Paulus in de meest gewelddadige actie die mogelijk was. Eerst vervolgde hij de Christenen in Jeruzalem. Dit maakte het alleen maar erger, omdat hij zich opnieuw moest afvragen welk geheim deze eenvoudige mensen hadden waardoor ze geconfronteerd met gevaar en lijden en verlies sereen en onbevreesd. Toen reed hij nog steeds door en ging naar het Sanhedrin.
de dagvaarding van het Sanhedrin liep overal waar er Joden waren. Paulus had gehoord dat bepaalde Christenen naar Damascus waren ontsnapt en hij vroeg om kredietbrieven om naar Damascus te gaan en hen uit te leveren. De reis maakte het alleen maar erger. Het was ongeveer 140 mijl van Jeruzalem tot Damascus. De reis zou te voet worden gemaakt en zou ongeveer een week duren. Paulus ‘ enige metgezellen waren de officieren van het Sanhedrin, een soort politiemacht. Omdat hij een Farizeer was, kon hij niets met hen te maken hebben; alzo wandelde hij alleen; en terwijl hij wandelde, dacht hij, omdat er niets anders te doen was. De weg ging door Galilea, en Galilea bracht Jezus nog levendiger in Paulus ‘ gedachten. De spanning in zijn innerlijk wordt aangescherpt. Hij kwam in de buurt van Damascus, een van de oudste steden ter wereld. Vlak voor Damascus beklom de weg de berg Hermon en beneden lag Damascus, een mooie witte stad in een groene vlakte, ” een handvol parels in een beker van Smaragd.”Dat gebied had dit karakteristieke fenomeen dat wanneer de hete lucht van de vlakte ontmoette de koude lucht van de bergketen, gewelddadige elektrische stormen resulteerde. Juist op dat moment kwam zo ‘ n bliksemstorm en uit de storm sprak Christus tot Paulus. Op dat moment was de lange strijd voorbij en gaf Paulus zich over aan Christus.
dus ging hij naar Damascus als een ander mens. En hoe veranderd! Hij die van plan was Damascus binnen te gaan als een wraakzuchtige woede werd door de hand geleid, blind en hulpeloos.
er is heel het christendom in wat de verrezen Christus zei tegen Paulus, ” Ga naar de stad, en je zal verteld worden wat te doen.”Tot op dit moment had Paulus gedaan wat hij wilde, wat hij het beste dacht, Wat zijn wil dicteerde. Vanaf dat moment werd hem verteld wat hij moest doen. De christen is een man die heeft opgehouden te doen wat hij wil doen en die is begonnen te doen wat Christus wil dat hij doet.
een christelijk welkom (handelingen 9:10-18)
9:10-18 en er was een discipel in Damascus, genaamd Ananias; en de HEERE zeide tot hem in een gezicht: Ananias. Hij zei: “Hier ben ik, Heer.”De Heer zei tegen hem:” Sta op en ga naar de straat genaamd ‘recht’, vraag in het Huis van Judas naar een man genaamd Saul, een man uit Tarsus. Want ziet, hij bidt; en hij heeft een man, genaamd Ananias, zien komen, en zijn handen op hem leggen, opdat hij zijn ogen wederkeere.”Ananias antwoordde:” Heer, Ik heb van velen over deze man gehoord. Zij hebben mij al het kwaad verteld dat hij de heiligen in Jeruzalem heeft aangedaan. Zij hebben mij ook verteld hoe hij gezag heeft van de overpriesters om allen die uw naam aanroepen te binden.”De Heer zei tegen hem,” Ga, want hij is een uitverkoren instrument voor mijn werk. Hij is uitverkoren om mijn naam te dragen voor de volken en koningen en voor de zonen van Israël. Ik zal hem alles vertellen wat hij moet lijden voor mijn naam.”Dus Ananias ging weg en kwam naar het huis. Hij legde zijn handen op hem en zei: ‘broeder Saul, de Heer-Jezus die aan u verscheen op de weg die u bewandelde-heeft Mij gezonden, zodat u weer kunt zien en vervuld wordt met de Heilige Geest.”Daarop vielen dingen als schubben uit zijn ogen en hij kreeg zijn zicht terug. Hij stond op, en werd gedoopt; en hij nam spijze, en zijn sterkte werd groter. Ananias is zonder twijfel een van de vergeten helden van de Christelijke kerk. Als het waar is dat de kerk Paulus te danken heeft aan het gebed van Stefanus, dan is het ook waar dat de kerk Paulus te danken heeft aan de broederlijkheid van Ananias.
aan Ananias kwam een boodschap van God dat hij Paulus moet gaan helpen; en hij wordt naar de straat geleid genaamd “Straight.”Dit was een grote straat die rechtstreeks van het oosten naar het westen van Damascus liep. Het was verdeeld in drie delen, een centraal deel waar het verkeer liep, en twee zijwandelingen waar de voetgangers verdrongen en de kooplieden zaten in hun kleine cabines en hun handel bedreven. Toen dat bericht naar Ananias kwam, klonk het vast gek. Hij had Paulus wel met argwaan benaderd, als iemand die een onaangename taak deed; hij had wel met verwijten kunnen beginnen; maar nee, zijn eerste woorden waren: ‘broeder Saul.”
wat een welkom was daar! Het is een van de sublieme voorbeelden van christelijke liefde. Dat is wat Christus kan produceren. Bryan Green vertelt dat na een van zijn campagnes in Amerika hij vroeg op de laatste vergadering dat mensen moeten opstaan en in een paar woorden zeggen wat de campagne voor hen had gedaan. Een negermeisje rose. Geen goede spreker, ze kon slechts een paar zinnen bij elkaar zetten en dit is wat ze zei: “door deze campagne heb ik Christus gevonden en hij maakte me in staat om de man te vergeven die mijn vader vermoordde.”Hij maakte me in staat om te vergeven…dat is de essentie van het christendom. In Christus, Paulus en Ananias, de mannen die de bitterste vijanden waren geweest, kwamen samen als broeders.
getuigen voor Christus (handelingen) 9:19-22)
9:19-22 Paulus bleef enige tijd bij de discipelen in Damascus. En terstond begon hij Jezus te prediken in de synagogen, en de last van zijn prediking was: “deze is de Zoon van God.”Iedereen die hem hoorde was verbaasd en bleef zeggen:” is dit niet de man die te Jeruzalem degenen die deze naam aanroepen, ontsloeg? Hij kwam ook hier om ze gebonden te brengen aan de overpriesters.”Maar Sauls macht werd steeds groter, en hij beschaamde de Joden die in Damascus woonden, door te bewijzen dat deze God’ s Gezalfde is.
Dit is Lucas ‘ verslag van wat er met Paulus gebeurde na zijn bekering. Als we de chronologie van de hele periode in ons hoofd willen hebben, moeten we ook Paulus ‘ eigen verslag van de zaak lezen in Galaten 1:15-24. Als we de twee verslagen samenvoegen zien we dat de keten van gebeurtenissen zo loopt. (I) Saul is bekeerd op de weg naar Damascus. (ii) hij predikt in Damascus. (iii) hij gaat naar Arabië (Galaten 1:17). (iv) hij keert terug en predikt in Damascus voor een periode van drie jaar (Galaten 1:18). (v) hij gaat naar Jeruzalem. (vi) hij ontsnapt van Jeruzalem naar Caesarea. (vii) hij keert terug naar de gebieden van Syrië en Cilicië (Galaten 1:21). Dus we zien dat Paulus begon met twee dingen te doen.
(i) hij droeg onmiddellijk zijn getuigenis in Damascus. In Damascus waren er veel Joden en bijgevolg zouden er veel synagogen zijn. Het was in deze synagogen in Damascus dat Paulus voor het eerst zijn stem verhief voor Christus. Dat was een daad van de grootste morele moed. Het was aan deze synagogen dat Paulus zijn kredietbrieven had ontvangen als een officiële agent van het Joodse geloof en van het Sanhedrin. Het zou veel gemakkelijker zijn geweest om zijn Christelijke getuigenis ergens te beginnen waar hij niet bekend was en waar zijn verleden niet tegen hem stond. Paulus zegt: “Ik ben een veranderd man en ik ben vastbesloten dat degenen die mij het beste kennen het moeten weten.”Hij verkondigt al,” Ik schaam me niet voor het evangelie van Christus.”
(ii) het tweede wat hij deed wordt door Lucas helemaal niet genoemd-hij ging naar Arabië (Galaten 1:17). In Paulus ‘ leven was een verpletterende verandering gekomen en voor een tijd moest hij alleen met God zijn. Voor hem strekte een ander leven en hij had twee dingen nodig: begeleiding voor een manier die totaal vreemd was en kracht voor een bijna overweldigende taak die hem was gegeven. Hij ging naar God voor beide.
ontsnapt met de huid van zijn tanden (handelingen 9:23-25)
9:23-25 na enige tijd maakten de Joden een complot om hem te vermoorden; maar Saul werd op de hoogte gebracht van hun plan. Dag en nacht hielden zij de poorten in de gaten om hem te vermoorden. En de discipelen namen hem des nachts, en lieten hem door den muur neder in een mand.
dit is een levendig voorbeeld van hoeveel een paar woorden in het bijbelse verhaal kunnen betekenen. Lucas zegt dat na enige tijd in Damascus deze dingen zijn gebeurd. De in die passerende zin weggelaten periode was niet minder dan drie jaar (Galaten 1:18). Drie jaar lang werkte en predikte Paulus in Damascus en de Joden waren zo vastbesloten om hem te doden, dat ze zelfs een wacht op de poorten zetten, opdat hij niet aan hen zou ontsnappen. Maar de oude steden waren ommuurde steden en de muren waren vaak breed genoeg om een wagen rond de top van hen te rijden. Op deze muren waren er huizen waarvan de ramen vaak geprojecteerd over de muren. In het holst van de nacht werd Paulus meegenomen naar een van deze huizen, neergelaten met touwen in een mand en zo uit Damascus gesmokkeld en op weg naar Jeruzalem gezet. Paulus is slechts aan de poort van zijn avonturen voor Christus, maar zelfs hier ontsnapt hij met zijn leven door de huid van zijn tanden. (I) dit incident getuigt van Paulus ‘ moed. Hij moet de grote bijeenkomst tegen hem gezien hebben in de synagogen. Hij wist wat er met Stefanus was gebeurd, hij wist wat hij van plan was de christenen aan te doen en hij wist wat er met hem kon gebeuren. Het is duidelijk dat het Christendom voor hem niet gemakkelijk zou zijn, maar de hele toon van het incident toont aan hem die tussen de regels kan lezen dat Paulus genoot van deze gevaren. Ze gaven hem de kans om zijn nieuw gevonden loyaliteit te tonen aan die Meester die hij had vervolgd en van wie hij nu hield.
(ii) Het is ook een getuige van de effectiviteit van Paulus ‘ prediking. Hij was zo onbeantwoord dat de Joden, hulpeloos in debat, hun toevlucht namen tot geweld. Niemand vervolgt een man die ineffectief is. George Bernard Shaw zei ooit dat het grootste compliment dat je een auteur kunt betalen is om zijn boeken te verbranden. Iemand anders heeft gezegd: “een wolf zal nooit een beschilderd schaap aanvallen.”Vals christendom is altijd veilig; echt christendom is altijd in gevaar. Vervolging is de grootste compliment omdat het een zeker bewijs is dat mannen denken dat we er echt toe doen.
verworpen in Jeruzalem (handelingen 9:26-31)
9:26-31 toen hij in Jeruzalem aankwam, probeerde hij contact te maken met de discipelen. Ze waren allemaal bang voor hem omdat ze niet geloofden dat hij een discipel was. Maar Barnabas nam hem mee en bracht hem naar de apostelen en vertelde hun het verhaal van hoe hij onderweg de Heer had gezien en dat hij met hem had gesproken, en dat hij in Damascus vrijmoedig had gesproken in de naam van Jezus. En hij ging met hen in en uit te Jeruzalem, vrijmoediglijk sprekende in den Naam des HEEREN. Hij sprak en discussieerde met de Grieks-sprekende joden, maar zij probeerden hem te vermoorden. Toen de broeders dit hoorden, brachten zij hem naar Caesarea en stuurden hem naar Tarsus.
dus de kerk in heel Judea, Galilea en Samaria genoot van vrede toen ze werd opgebouwd; en wandelend in de vreze van de Heer en in de troost van de Heilige Geest, werd het voortdurend verhoogd. Toen Paulus in Jeruzalem aankwam, werd hij met de grootste argwaan beschouwd. Hoe kan het anders? Het was in die stad dat hij de kerk had verwoest en mannen en vrouwen naar de gevangenis had gesleept. We hebben gezien hoe op cruciale momenten in zijn carrière bepaalde mensen instrumenteel waren in het winnen van Paulus voor de kerk. Ten eerste was de kerk Paulus verschuldigd aan het gebed van Stefanus. Toen was de kerk Paulus verschuldigd aan de vergevende geest van Ananias. Nu zien we dat de kerk Paulus schuldig is aan de grote liefde van Barnabas. Toen alle anderen van hem wegstuurden, nam Barnabas hem bij de hand en stond als sponsor voor hem. Door deze actie toonde Barnabas zich een echt Christelijk mens. (I) hij was een man die erop stond het beste van anderen te geloven. Toen anderen Paulus ervan verdacht een spion te zijn, stond Barnabas erop te geloven dat hij echt was. De wereld is grotendeels verdeeld in degenen die het beste van anderen denken en degenen die het slechtste denken; en het is een van de merkwaardige feiten van het leven dat we normaal onze eigen reflectie in anderen zien en ze maken wat we geloven dat ze zijn. Als we aandringen op een man met argwaan, zullen we eindigen door hem verdachte dingen te laten doen. Als we erop staan in een man te geloven, zullen we eindigen door hem te dwingen dat geloof te rechtvaardigen. Zoals Paulus zelf zei: “De Liefde Denkt geen kwaad.”Niemand geloofde in mensen zoals Jezus en het zou voor de discipel genoeg moeten zijn dat hij als zijn Heer zou zijn. (Ii) Hij was een man die nooit iemand ‘ s verleden tegen hem hield. Het is zo vaak het geval dat omdat een man ooit een fout heeft gemaakt, hij voor altijd veroordeeld is. Het is het grote kenmerk van het hart van God dat hij onze zonden uit het verleden niet tegen ons heeft gehouden; en we zouden nooit een mens moeten veroordelen omdat hij ooit gefaald heeft.
in deze passage zien we dat Paulus kenmerkende actie onderneemt; hij betwistte met de Grieks-sprekende joden. Stefanus was een van deze Hellenisten geweest; en naar alle waarschijnlijkheid ging Paulus naar de synagogen waar hij zich ooit tegen Stefanus had verzet om te getuigen van het feit dat zijn leven veranderd was.
hier zien we Paulus opnieuw in gevaar van zijn leven. Voor hem was het leven een zaak van haarbrede ontsnappingen geworden. Vanuit Jeruzalem werd hij gesmokkeld naar Caesarea en vandaar naar Tarsus. Opnieuw volgt hij de consequente politiek van zijn leven, want hij gaat terug naar zijn geboortestad om hen te vertellen dat hij een veranderd mens is en dat degene die hem veranderde Jezus Christus is.
de handelingen van Petrus (handelingen 9:32-43)
9:32-43 tijdens een rondreis door het hele gebied komt Petrus naar de heiligen die in Lydda wonen. Daar vond hij een man, Aeneas genaamd, die acht jaar met bed had gezeten. Hij was verlamd. En Petrus zeide tot Hem: Aeneas, Jezus Christus geneest u. Sta op en maak je bed op.”Onmiddellijk stond hij op en allen die in Lydda en bij Saron woonden zagen hem, en zij keerden zich tot de Heer.
in Joppe was er een discipel genaamd Tabitha-Dorcas is de vertaling van haar naam. Ze was vol van goede werken en van daden van liefdadigheid die ze nooit stopte met doen. Het gebeurde dat ze op dat moment ziek werd en stierf. Ze baden haar lichaam en plaatsten haar in een bovenkamer. Lydda nu is nabij Joppe, en de discipelen hoorden, dat Petrus daar was. Toen zonden zij twee mannen naar hem om hem uit te nodigen: “kom niet naar ons.”Peter rose en ging met hen mee. Toen hij was aangekomen brachten ze hem naar de bovenkamer. En al de weduwen stonden bij hem in tranen, en lieten hem de jassen en tunieken zien, die Dorcas maakte, als zij bij hen was. Petrus stak ze allemaal uit en knielde neer en bad. Hij wendde zich tot haar lichaam en zei: “Tabitha, sta op.”Ze opende haar ogen en ze zag Peter en ging rechtop zitten. Hij gaf haar zijn hand en hief haar op haar voeten. Hij riep de heiligen en de weduwen en zette haar voor hen levend. Deze gebeurtenis werd bekend door heel Joppe en velen geloofden in de Heer; En Petrus bleef enige tijd te Joppe, logeerde bij een man Simon, een leerlooier. Sinds enige tijd heeft Paul het midden van het podium gehouden, maar opnieuw voert Peter de schijnwerpers. Deze passage volgt werkelijk uit handelingen 8: 25. Het toont Peter in actie. Maar het toont meer dan dat. Op de meest duidelijke manier toont het ons de bron van Petrus ‘ kracht. Toen Petrus Aeneas genas, zei hij niet:” ik genees u”; Hij zei: “Jezus Christus geneest u.”Voordat hij tot Tabitha sprak-Tabitha (Grieks # 5000) is het Hebreeuws voor een gazelle (zie tsebiyah, Hebreeuws #6646) en Dorcas (H) is het Grieks voor hetzelfde woord-Petrus bad. Het was niet zijn eigen kracht waarop Petrus riep; het was de kracht van Jezus Christus. We denken te veel aan wat we kunnen doen en te weinig aan wat Christus door ons kan doen.
er is één zeer interessant woord in deze passage. Tweemaal worden de Christenen in Lydda heiligen genoemd (handelingen 9:32; handelingen 9:41). Hetzelfde woord wordt eerder in het hoofdstuk door Ananias gebruikt om de Christenen in Jeruzalem te beschrijven (handelingen 9:13). Dit is het woord dat Paulus altijd gebruikt om het lid van de kerk te beschrijven, want hij schrijft altijd zijn brieven aan de heiligen die op die en die plaats zijn.
het Griekse woord is hagios (Grieks #40) en het heeft verregaande associaties. Het wordt soms vertaald heilig, maar de wortel betekenis ervan is anders. In principe is de christen een man die anders is dan zij die slechts mensen van de wereld zijn. Maar waar ligt dat verschil? Hagios (Grieks #40) werd speciaal gebruikt voor het volk Israël. Ze zijn specifiek een heilig volk, een ander volk. Hun verschil lag in het feit dat van alle volkeren God hen had uitverkoren om zijn werk te doen. Israël faalde in haar lot. Ze was ongehoorzaam en door haar daden verloor ze haar privileges. De kerk werd het ware Israël; en de christenen werden de mensen die anders zijn, hun verschil ligt in het feit dat ze werden gekozen voor de speciale doeleinden van God. Dus dan zijn wij die christenen zijn niet anders dan anderen in dat we zijn gekozen voor grotere eer op deze aarde; we zijn anders in dat we zijn gekozen voor een grotere dienst. We zijn gered om te dienen.
– Barclay ‘ s Daily Study Bible (NT)