Constraint geïnduceerde Bewegingstherapie

Inleiding

de term Constraint-Induced Movement Therapy (CIMT) beschrijft een pakket interventies ontworpen om de impact van een beroerte op de functie van de bovenste ledematen (UL) van sommige overlevenden van een beroerte te verminderen. Het is een gedragsmatige benadering van Neurorevalidatie gebaseerd op”geleerd – niet-gebruik”.

CIMT wordt doorgaans uitgevoerd bij personen na een cerebrovasculair accident (CVA), aangezien 30-66% van de CVA-overlevenden enig functioneel verlies zal ervaren in hun gestoorde ledemaat. Bovendien is CIMT ook uitgevoerd voor personen met cerebrale parese (CP), traumatisch hersenletsel (TBI) en multiple sclerose (MS).Het doel van CIMT is het verbeteren en verhogen van het gebruik van de meer getroffen extremiteit terwijl het beperken van het gebruik van de minder getroffen arm.

de drie belangrijkste componenten van CIMT omvatten::

• repetitieve, gestructureerde, intensieve therapie in de meer aangetaste arm
• terughoudendheid van de minder aangetaste arm
• toepassing van een pakket gedragstechnieken dat winsten van de klinische setting naar de echte wereld overbrengt (d.w.z.)

geschiedenis

de term is afgeleid van het onderzoek bij niet-menselijke primaten waarbij somatosensorische deaferatie van één enkele voorpoot, waarna het dier die ledemaat niet gebruikt. Oorspronkelijk ontwikkeld door Dr.Edward Taub, die aantoonde dat apen met een chirurgische defferentatie (dat wil zeggen somatische sensatie werd afgeschaft) van een voorpoot, gestopt met het gebruik van de getroffen extremiteit. Door mislukte pogingen om de gedefferenteerde voorpoot te gebruiken, ontwikkelden de apen compensatiemethoden om het gebruik van de aangetaste ledemaat te vermijden, dat wil zeggen, zij leerden effectief om hun aangetaste extremiteit niet te gebruiken genoemd geleerd non-gebruik.

indicatie

deelnemers aan een beroerte hebben enige handfunctie, hoge motivatie, minimale cognitieve disfunctie, voldoende evenwicht en voldoende loopvermogen nodig om in aanmerking te komen voor CIMT-interventies.

het minimale motorische criterium voor inclusie in de therapie is:

• 10° pols extensie
• 10° abductie duim
• 10° vinger extensie

Klinische Interventie

Deelnemers dragen een handschoen op de minder aangedane arm 90% van hun wakende uren

het Uitvoeren van repetitieve taak-georiënteerde training met de aangedane arm 6-7 uur per dag

Uitvoeren voor 10 – 15 opeenvolgende werkdagen

Er zijn 3 belangrijke componenten;

1. Shaping is een trainingsmethode waarin een motorische taak wordt geleidelijk aan moeilijker. Vormgeven programma ‘ s zijn geïndividualiseerd bestaande uit 10-15 taken geselecteerd voornamelijk uit een basisbatterij van taken. Elke taak wordt meestal uitgevoerd in een set van 10-30 sec proeven. Aan het einde van elke set van 10 proeven, de taak is veranderingen. Slechts één vormparameter wordt per keer gewijzigd. Vereist constante therapeut betrokkenheid.
2. Taakpraktijk is een repetitieve praktijk van individuele functionele taken die ongeveer 15-20 minuten duurt. Rust wordt verstrekt zoals vereist. Aanmoediging wordt gegeven op een zeldzame basis (dat wil zeggen elke 5 minuten) met feedback aan het einde van de taak ook over hoe ze uitgevoerd. Vereist minder betrokkenheid van de therapeut.
3. het pakket gedragstechnieken is ontworpen om winsten van de kliniek naar het dagelijks leven over te brengen. Bevat een gedragscontract dat de taken identificeert die de Deelnemer zal proberen uit te voeren. Bovendien maakt dit het mogelijk belemmeringen te identificeren en problemen op te lossen om deze belemmeringen te overwinnen. De dagelijkse toediening van het motorische activiteitslog bevordert de hechting.

hoewel de voordelen op korte en lange termijn van CIMT reeds zijn beschreven, is het algemeen bekend dat de meeste individuen één bovenste ledemaat
hebben, dat de dagelijkse vaardigheden beter uitvoert. Het is dus mogelijk dat dominantie van de bovenste ledematen voorafgaand aan een beroerte kan interfereren met de verwerving en het behoud van vaardigheden van de bovenste ledematen, als gevolg van de specifieke hersenactivatiepatronen of de hoeveelheid gebruik van de bovenste ledematen tijdens dagelijkse activiteiten. 22 overlevenden van een chronische beroerte met lichte tot matige motorische stoornissen kregen vijf keer per week, drie uur per dag gedurende twee weken, individuele thuisgebaseerde mCIMT met of zonder rompbeperkingen. In deze studie werden de deelnemers verdeeld in een dominante groep, die hun paretische bovenste ledemaat als dominant had voor de beroerte (n=8), en niet-dominante groep (n=14) voor analyses. De capaciteit om unimanual taken uit te voeren werd gemeten door de Wolf Motor Function Test (WMFT) en de Motor Activity Log (MAL), terwijl de capaciteit om bimanual taken uit te voeren werd gemeten met behulp van de bilaterale Activity Assessment Scale (BAAS).

de auteurs concludeerden dat dominantie van de bovenste ledematen de verwerving van vaardigheden van de bovenste ledematen na mCIMT niet verstoorde. Echter, de deelnemers wiens paretische bovenste ledemaat dominant was toonden betere mogelijkheden om de unilaterale winsten te handhaven. De bilaterale verbeteringen werden gehandhaafd, ongeacht de dominantie van de bovenste ledematen.

Key Evidence

home – based modified CIMT

Aim-vergelijking van vier weken van een home – based CIMT-programma (CMIThome) met een signature twee weken CIMT-programma (CIMTclassic)

methode

• n=7 chronische CVA-pts in elke groep
• CIMThome-initiële opleiding van één dag, inclusief de instructie van een familielid. Training uitgevoerd bij de patiënten thuis. 2 uur dagelijkse training bij pt thuis onder toezicht van het geïnstrueerde familielid gedurende 20 opeenvolgende dagen. De beperking van onaangetaste hand voor 60% van de wakende uren. Eenmaal per week Fysio thuis bezoek aan supervisie en passen oefeningen. Pts kreeg 15 uur professionele Fysio-Supervisie in totaal
• CMITclassic-Original technique-training toegediend via fysiotherapeut 6 uur elke weekdag gedurende twee weken. In totaal 60 uur professioneel toezicht
• Outcome measures uitgevoerd vóór, onmiddellijk na en zes maanden na de interventies. Resultaten omvatten Wolf motor function test (WMFT) en Motor activity log (MAL)

resultaten-significante verbeteringen in motorische functie op zowel WMFT als MAL onmiddellijk na en bij 6/12 in beide groepen
klinische toepassing – een thuisprogramma kan haalbaar en effectief zijn en vereist minder therapeutisch toezicht, daarom is kosteneffectief. Toekomstig onderzoek vereist een grotere steekproefgrootte.

Constraint-geïnduceerde Bewegingstherapie in vergelijking met dosisafhankelijke interventies voor disfunctie van de bovenste ledematen bij volwassen overlevenden van een beroerte: A Systematic Review with Meta-analysis

doel: het samenvatten van de bestaande literatuur die constraint-induced movement therapy (CIMT) onderzoekt, in vergelijking met dosis-matched controle interventies, voor disfunctie van de bovenste ledematen (UL) bij volwassen overlevenden van een beroerte. Methoden: CINAHL, Cochrane Library, Embase, NARIC/CIRRIE—Rehabdata, PEDro, PubMed, Scopus, en Web of Science werden doorzocht vanaf hun oprichting tot februari 2011. Proefkwaliteit werd beschreven met behulp van de PEDro schaal. De bevindingen werden samengevat met meta-analyse. Resultaten: voor de 22 geïdentificeerde onderzoeken was de gemiddelde (SD) PEDro-score 6,4 (1.2). Meta-analyse toonde CIMT superieur te zijn aan de dosis-matching interventies gebaseerd op de indicatoren van de UL-motor capaciteit (15 trials, n=432; gestandaardiseerd gemiddeld verschil =0.47, 95% CI 0.27–0.66) en UL vermogen (14 trials, n=352; SMD=0.80, 95% CI 0.57–1.02); Functionele Onafhankelijkheid Maatregel scores (6 trials, n=182; gemiddeld verschil =5.05, 95% CI, 2.23–7.87); en de Motor Activity Log scores (mate van Gebruik: 12 trials, n=318; MD=1.05, 95% CI 0.85–1.24; de Kwaliteit van de Beweging: 11 trials, n=330; MD=0.89, 95% BI, 0.69–1.08). Conclusie: Vergeleken met controleinterventies van gelijke duur en dosis, veroorzaakte CIMT grotere verbeteringen in een verscheidenheid van indicatoren van UL-functie bij volwassen overlevenden van een beroerte met de resterende beweging van hun bovenste ledemaat.

Constraint-Induced Movement Therapy (CIMT): huidige perspectieven en toekomstige richtingen

Constraint-induced movement therapy (CIMT) heeft een aanzienlijke populariteit gewonnen als behandelingstechniek voor revalidatie van de bovenste ledematen bij patiënten met een lichte tot matige beroerte. Hoewel er aanzienlijke bewijzen zijn gevonden om de toepasbaarheid ervan te ondersteunen, blijven er nog vragen over de beste en meest praktische aanpak onbeantwoord. Na de vaststelling van wat kan worden genoemd de” handtekening ” CIMT aanpak gekenmerkt door intensieve kliniek/laboratorium-gebaseerde praktijk, verschillende gedistribueerde vormen van training vergelijking aanpak die beperkingen in de literatuur uit de PEDro review aangepakt werd voorgesteld. Inspanningen van onderzoekers om de methodologie en standaardisatie van protocollen te verbeteren, kunnen de praktiserende clinicus enorm helpen bij het analyseren van EBP en het opnemen van best practices in de klinische praktijk. Door een gestandaardiseerd alternatief CIMT-protocol van het beste model op te stellen, zouden ook richtlijnen voor beroerte duidelijker en definitievere aanbevelingen met betrekking tot CIMT kunnen maken.

effecten van gemodificeerde constraint-geïnduceerde bewegingstherapie bij het herstel van de functie van de bovenste ledematen die is aangetast door een beroerte: een enkelblind gerandomiseerd parallel onderzoek-waarbij groep versus individuele interventie

werd vergeleken – heeft tot doel de werkzaamheid van gemodificeerde CIMT in groepstherapie te bepalen in vergelijking met individuele interventie, bij het verbeteren van het gebruik en de functionaliteit van een paretische bovenste ledemaat tijdens ADLs.

methode

• n = 36 patiënten die 6 maanden eerder een beroerte > hadden gehad, werden willekeurig verdeeld in twee interventiegroepen.
• de onafhankelijke variabele was de implementatie van groepsregelingen of individuele modaliteiten gedurende 3 uur gedurende 10 opeenvolgende dagen.
• afhankelijke variabelen werden geëvalueerd door middel van de motorische Activiteitlogboek-en Actieonderzoektest, bij baseline (preinterventie-evaluatie), end (postinterventie-evaluatie) en 6 maanden na interventie (follow-up).

resultaten-beide soorten interventie veroorzaakten een toename in de functie en het gebruik van de bovenste extremiteit, met deze toename hoger in de groepstherapie. De effecten van de groepstherapie bleven 6 maanden na beëindiging van de interventie gehandhaafd.

klinische implicatie – gebruik van gemodificeerde CIMT in groepsverband kan effectiever zijn dan individuele interventie. Verdere studie met grotere steekproefgrootte zou nuttig zijn.

1. 1.0 1.1 Morris DM, Taub E, Mark VW. Constraint-geïnduceerde bewegingstherapie: karakterisering van het interventieprotocol. Eura Medicophys. 2006;42(3):257-68
2. 2.0 2.1 Taub, E. and Uswatte, G. Constraint-induced movement therapy: answers and questions after two decades of research. 2006 Neurorevalidatie, 21(2), 93-95. Kwakkel, G., Kollen, B. J. en Wagenaar, R. C. Therapy impact on functional recovery in stroke rehabilitation: een kritisch overzicht van de literatuur. 1999 Fysiotherapie, 85 (7), 377-391.
3. 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 4.6 Uswatte, G., Taub, E., Morris, D., Barman, J., & Crago, J. Contribution of the shaping and restitution components of constraint-induced movement therapy to treatment outcome. 2006 Neurorevalidatie, 21 (2), 147-156.
4. 5,0 5.1 5.2 Brogårdh, C. Constraint Induced Movement Therapy: influence of restriction and type of training on performance and on brain plasticity. 2006
5. fysicaltherapyvideo. Beroerte therapie: Constraint geïnduceerde Bewegingstherapie voor armen. Beschikbaar vanaf: http://www.youtube.com/watch?v=8F-Pgukdjj8
6. Barzel, A., Liepert, J., Haevernick, K., Eisele, M., Ketels, G., Rijntjes, M., & van den Bussche, H. (2009). Vergelijking van twee soorten Dwanggeïnduceerde Bewegingstherapie bij patiënten met een chronische beroerte: een pilotstudie. Herstellende neurologie en neurowetenschappen, 27(6), 675-682
7. Ted Stevenson, MSc (PT),correspondent auteur Leyda Thalman, BMR (OT), Heather Christie, MSc( PT), en William Poluha, MSc, MLIS :Constraint-geïnduceerde Bewegingstherapie vergeleken met dosis-Matched interventies voor disfunctie van de bovenste ledematen bij volwassen overlevenden van een beroerte: een systematische Review met Meta-analyse; Physiotherapy Canada 2012; 64 (4); 397-413; doi:10.3138/ptc.2011-24
8. Aimee P. Reiss, Steven L. Wolf, Elizabeth A. Hammel, Erin L. McLeod, en Erin A. WilliamsConstraint-Induced Movement Therapy( CIMT): Current Perspectives and Future Directions; Stroke Res Treat. 2012; 2012: 159391.
9. Doussoulin A, Rivas C, Rivas R, Saiz J. Effecten van gemodificeerde constraint-geïnduceerde bewegingstherapie bij het herstel van de bovenste extremiteitsfunctie die wordt beïnvloed door een beroerte: een enkelblinde gerandomiseerde parallelle studie-waarbij groep versus individuele interventie wordt vergeleken. International Journal of Rehabilitation Research. 2018 mrt 1;41 (1): 35-40.