Cortes, Spaanse en Portugese rechtbanken, Catalaanse Corts, een representatieve vergadering, of Parlement, van de middeleeuwse Iberische koninkrijken en, in de moderne tijd, de nationale wetgevende macht van Spanje en Portugal.De Cortes ontwikkelden zich in de Middeleeuwen toen gekozen vertegenwoordigers van de vrije gemeenten het recht verwierven om deel te nemen aan de beraadslagingen van de Curia Regis (Latijn: “Hof van de koning”) over bepaalde zaken. Zij werden toegelaten omdat de kroon behoefte had aan financiële steun die verder ging dan de gebruikelijke heffingen en omdat de kroon geen wettelijk recht had om zonder toestemming van de gemeenten extra belasting te heffen.In zowel Leon als Castilië bestonden de Cortes aan het begin van de 13e eeuw. Hun functies en procedures waren vergelijkbaar en na de Vereniging van de twee kronen in 1230 hielden ze vaak gezamenlijke vergaderingen—een normale procedure na 1301. Parlementen functioneerden ook in Catalonië van 1218, Valencia (1283), Aragon (1274) en Navarra (1300). De Cortes van Leon en Castilië waren samengesteld uit drie landgoederen: edelen, geestelijken, en de procuradores (advocaten of stad clerks) van de concejos (versterkte gemeenten), die poderes (schriftelijke instructies) van hun kiezers droegen. De koning riep de vergaderingen van de Cortes bijeen wanneer en waar hij wilde. Tijdens de 14e eeuw domineerden de procuradores de Cortes omdat alleen zij de speciale belasting die de kroon nodig had, konden toestaan. De vergaderingen bestonden uit onderhandelingen, geen echte debatten.In Castilië, na de mislukte opstand van de stadsmensen bekend als comuneros (1520-21), waren de Hidalgos (lagere adel) de enige overlevende kracht in de Cortes, en zelfs zij hielden op veel echte macht uit te oefenen. In Portugal bekrachtigden de Cortes de opvolging van het Huis van Avis (1385) en van Filips II (1580) en was actief na het herstel van de onafhankelijkheid (1640). Maar in Spanje kwamen de Cortes van Catalonië niet samen na de opstand van 1640, noch die van Valencia na 1645 of die van Castilië na 1685. In 1709 werden de Cortes van Aragon en Valencia samengevoegd met die van Castilië, net als die van Catalonië in 1724, hoewel de bijeenkomsten uitsluitend werden gehouden om de erfgenaam van de kroon te erkennen. In de 18e eeuw kwamen de Portugese Cortes helemaal niet samen.
In 1812 kwam de Spaanse Cortes bijeen in Cádiz en nam de eerste liberale grondwet aan. Hoewel het werd omvergeworpen in 1814, werd de Cortes gerestaureerd in 1820 en werd overgenomen door Portugal in hetzelfde jaar. In beide landen werd het woord voortaan toegepast op het nationale parlement.Tijdens de regering van Francisco Franco werd de naam Cortes Españolas (“Spaanse rechtbanken”) vanaf 1942 gebruikt voor de niet-democratische wetgevende macht. Na de overgang naar de democratie in de jaren zeventig werd de officiële naam van de wetgevende macht veranderd in Cortes Generales (“algemene rechtbanken”).