1. Inleiding
in de jaren zestig werd ontzilting een van de belangrijkste middelen voor de behandeling van zout water om het te brengen tot aanvaardbare waterkwaliteitsnormen voor gebruik in verschillende delen van de wereld en in industriële sectoren (Ghaffour, et al., 2012). De effecten van klimaatverandering, bevolkingsgroei en de opkomst van industrialisatie hebben een belangrijke rol gespeeld in de waterschaarste en hebben een aanzienlijke impact gehad op de watervraag. Een groot aantal landen in Afrika, het Midden-Oosten en Azië staat onder ernstige zoetwaterstress en wordt geconfronteerd met een verwachte toename van de waterschaarste tot ver in 2025. Het is ook belangrijk op te merken dat bijna 40 procent van de wereldbevolking leeft binnen 100 km van een oceaan of zee (Ghaffour, et al., 2012), waardoor ontzilting van zeewater wordt gerechtvaardigd als integraal onderdeel van de reactie van de wereld op waterschaarste.
dit document geeft een overzicht van de kosten van ontzilting en de belangrijkste componenten van de bijbehorende kapitaalkosten (CAPEX) en exploitatie-en onderhoudskosten (OPEX). Er zijn voorbeelden gegeven van de kosten van de ontziltingsinstallatie om de te verwachten kosten te illustreren en om te helpen bij de conceptuele planning en ontwikkeling van ontziltingsprojecten.
2. Ontzilting marktaandeel en Trends
de meest voorkomende vormen van ontzilting kunnen worden onderverdeeld in twee soorten technologie:
- thermische ontzilting (waarbij warmte-energie wordt gebruikt om het destillaat te scheiden van water met een hoog zoutgehalte), voornamelijk vertegenwoordigd door meervoudige-Effectdestillatie (MED) en meerfasige Flash-destillatie (MSF). Mechanische dampcompressie (MVC) wordt voornamelijk gebruikt voor de ontzilting van hoge TDS (> 45.000 mg/l) en/of industrieel afvalwater met het oog op hergebruik en niet noodzakelijk drinkbaar gebruik.
- membraanscheiding met omgekeerde osmose( RO), waarbij gebruik wordt gemaakt van een membraanbarrière en energie wordt gepompt om zouten te scheiden van water met een hoog zoutgehalte (doorgaans < 45.000 mg/l).Ontziltingstechnologieën zijn geschikt voor de behandeling van water uit een grote verscheidenheid aan bronnen, waaronder, maar niet beperkt tot, brak grondwater, oppervlaktewater, zeewater en huishoudelijk en industrieel afvalwater. Naarmate ontziltingstechnologieën zich hebben ontwikkeld en verbeterd, zijn de kosten voor de bouw van ontziltingsinstallaties gedaald. Deze daling van de kosten was een van de belangrijkste factoren voor de acceptatie, groei en succes van ontzilting. Sinds de jaren 1960 zijn de kosten voor meertraps Flash destillatie (MSF) om water te ontzilten met ongeveer een factor 10 gedaald, met een geschatte eenheidskosten van US$ 10,00/m3 in de jaren 1960 tot minder dan US$1,00/m3 ($3,79 per 1000 gallons) in 2010. Momenteel in 2017, op sommige locaties, de kosten van AZG zijn gedaald met maximaal 20 procent ten opzichte van 2010 als gevolg van technologische ontwikkeling en lagere energieprijzen. Ook technologische verbeteringen in membraanontwerp en systeemintegratie hebben de kosten voor het ontzilten van brak water in de afgelopen twee decennia met meer dan de helft verminderd (Ghaffour, et al., 2012). In 2012 schatte de Texas Water Development Board bijvoorbeeld dat de totale productiekosten van het ontzilten van brak grondwater varieerden van $0,29 tot $0,66 per m3 capaciteit ($1,09 tot $ 2,49 per duizend gallons) (Arroyo, et al., 2012). Uit een studie van de Vereniging voor waterhergebruik in 2012 bleek echter dat de kostentrends voor grote projecten voor Omgekeerde Osmose (SWRO) van zeewater sinds 2005 lijken te zijn afgevlakt, maar sindsdien sterk uiteenliepen van $0,79 tot $2,38 per m3 ($3,00 tot $9,00 per duizend gallons) capaciteit (WRA, 2012). Deze grote variatie is te wijten aan vele kostenfactoren en variabelen, die in hoofdstuk 3 zullen worden besproken.
de grafieken (Fig. 1 t / m 5) hieronder toont de totale ontziltingscapaciteit en groei per type, locatie en eindgebruikerstoepassingen.
2.1 Totale capaciteit
totale ontziltingscapaciteit bedroeg in 2010 meer dan 64 miljoen m3/dag en bedroeg in 2015 bijna 98 miljoen m3/dag. Figuur 1 laat zien hoe de capaciteit in de 21e eeuw snel is toegenomen (bron: GWI-gegevens & IDA).
figuur 1-totale wereldwijde ontziltingscapaciteit (m3 / d)
2.2 Groei en geïnstalleerde capaciteit per regio
de grootste productiecapaciteit per locatie ligt in het Midden-Oosten, vanwege hun gebrek aan zoetwaterbronnen en overvloedige energiebronnen, zoals blijkt uit de figuren 2 en 3. De grootste ontzilting gebruiker door capaciteit is het Koninkrijk Saoedi-Arabië, gevolgd door de Verenigde Staten, VAE, australië, China, Koeweit en Israël.
Figuur 2-Ontziltingscapaciteit per land
de top 15 van de ontziltingsmarkten voor een periode van negen jaar tussen 2007 en 2016 is weergegeven in Figuur 3. De Verenigde Staten hebben de grootste toename van de geïnstalleerde capaciteit sinds 2012 laten zien.
Figuur 3-Ontziltingsmarktaandeel 2007 – 2016
2.3 geïnstalleerde capaciteit volgens technologie
Figuur 4 toont geïnstalleerde capaciteit Versus technologie. Het meest gebruikte type ontziltingstechnologie is Omgekeerde Osmose (RO). Het gebruik van RO is een afweging geweest tussen lage OPEX (met behulp van elektromechanische Energie Versus meestal duurdere thermische energie) vs. hoge CAPEX (door de kosten en relatief korte levensduur van membranen, dus hoge vervangingskosten). In de loop der jaren zijn de membraanprijzen drastisch gedaald en is de membraanlevensduur toegenomen door een betere voorbehandeling van voedingswater en een beter begrip van hoe RO-systemen te bedienen.
Figuur 4-totale wereldwijde capaciteit per ontziltingstype
2.4 geïnstalleerde capaciteit per toepassing en gebruik
Figuur 5 illustreert het ontziltingsmarktaandeel per toepassing van de eindgebruiker. Gemeentelijk gebruik voor ontzilting brengt het grootste deel van de totale geïnstalleerde capaciteit in gevaar, gevolgd door industriële toepassingen, stroom, irrigatie en toerisme.
Figuur 5-Totale ontziltingscapaciteit per markttoepassing
de hierboven (deel 2) genoemde factoren, zoals capaciteit, locatie, type en toepassing, hebben een aanzienlijke invloed op de kosten. Er zijn andere belangrijke locatiespecifieke factoren die direct van invloed zijn op de ontziltingskosten, die in het volgende hoofdstuk worden besproken.
3. Belangrijke effecten op de Ontziltingskosten
factoren die een directe en belangrijke impact hebben op de ontziltingskosten zijn onder meer ontziltingstechnologie, de kwaliteit van het ruwe water en van het product, het soort inname en het soort afvloeiing, de locatie van de installatie of het project, het type energieterugwinning dat wordt gebruikt, de prijs van elektriciteit, nabehandelingsbehoeften, opslag, distributie, lokale infrastructuurkosten en milieuregelgeving.
3.1 Ontziltingstechnologie
bijna 95 procent van de geïnstalleerde ontziltings capaciteit is momenteel ofwel thermische (35 procent) of membraangebaseerde (60 procent) technologie (Ghaffour, et al., 2012). Elk type systeem varieert aanzienlijk in footprint, materialen van de bouw, apparatuur, voorbehandeling eisen, vermogen en stoom eisen, onder andere verschillen. De technologische selectie zal ook bepalen welk type chemische stoffen gebruikt zullen worden voor de voorbehandeling en de nabehandeling die van invloed zijn op de operationele kosten.
3.2 Locatie
de locatie waar een ontziltingsinstallatie wordt gebouwd kan een grote invloed hebben op de totale kosten van het project. Voor een SWRO-ontziltingsinstallatie (Sea Water Reverse Osmosis) moet de installatie bijvoorbeeld zo dicht mogelijk bij de zeewaterinlaatbron worden geplaatst om hogere kosten voor inlaatpijpleidingen en complexe inlaatstructuren te vermijden. Optimale projectlocatie zal ook de geconcentreerde pekellozingsleiding terugbrengen naar de zee. De aanschaffingskosten van onroerend goed zijn echter een belangrijke factor die een grotere watertransmissie kan vereisen op locaties waar de grondkosten op relatief korte afstanden ordes van grootte verschillen kunnen vertonen. Vanuit het oogpunt van de bouw worden zorgvuldige overwegingen aanbevolen voor items zoals lokale bodemomstandigheden (kan nieuwe bodemvulling of structurele betonnen palen vereisen) en de nabijheid van een betrouwbare energiebron om de kosten van de transmissie van het vermogen te verminderen.
3.3 ruwe waterkwaliteit
de locatiespecifieke ruwe waterkwaliteit kan een grote invloed hebben op het aantal en de aard van de voorbehandelingsstappen die voorafgaand aan de ontziltingsfase zelf vereist zijn, en op de totale grootte van de ontziltingsinstallatie. Het totale gehalte aan opgeloste vaste stoffen (TDS) van het bronwater heeft een directe invloed op de operationele kosten, aangezien hogere bedrijfsdrukken (RO) en temperaturen (thermisch) doorgaans moeten toenemen naarmate het zoutgehalte van het ruwe water toeneemt. Het hogere zoutgehalte van het ruwe water kan ook de haalbare terugwinning van het productwater per gallon ruw water voor zowel ro als thermische systemen verminderen. In het geval van SWRO, in gebieden zoals kleine baaien, golven of kanalen, zeewaterstromingen, en de resulterende natuurlijke vermenging van het grotere lichaam van zeewater (dat wil zeggen, de oceaan) kan minimaal zijn. Deze gebieden kunnen een hoger lokaal zoutgehalte hebben, een hoger totaal aan zwevende stoffen, hogere temperatuurschommelingen en hogere organische belasting en biologische activiteit in vergelijking met water in de open oceaan. Al deze factoren voegen ontwerp-en constructiecomplexiteit toe en kunnen daarom zowel CAPEX-als OPEX-kosten aanzienlijk verhogen.
Bovendien heeft de voedingstemperatuur een grote invloed op de ro-bedrijfsdrukkosten, waarbij de voedingstemperatuur met 10 tot 15 procent toeneemt bij een daling van 10 ⁰F in de voedingstemperatuur Onder 70 ⁰F (WRA, 2012).
voor een RO-systeem bepaalt de vereiste waterkwaliteit van het product het aantal benodigde membraandoorgangen, wat gevolgen heeft voor de kosten.
3.4 inlaat en uitstroom
het type inlaat en uitstroom dat Voor een ontziltingsinstallatie wordt gekozen, is een van de belangrijkste technische overwegingen voor een kostenefficiënt ontwerp en optimale werking van een installatie. Belangrijke factoren moeten worden geëvalueerd, zoals het meest geschikte innametype (onder water vs.open inname), de afstand van de inname ten opzichte van de plant, het type inlaatschermen, het type inlaatstructuur, het type inlaatpijpleiding (begraven vs. bovengronds) en milieuoverwegingen met betrekking tot het binnendringen en meevoeren van zeeleven. Elk van deze items heeft een aanzienlijk kosteneffect. De kosten van het inlaatsysteem kan variëren van een laag van $ 0,13 MM per duizend m3 / dag ($0,5 MM per MGD) capaciteit voor een open inname tot$0,79 MM per duizend m3/dag ($3.00MM per MGD) voor complexe tunnelinlaten en offshoreinlaten (WRA, 2012).
om het potentiële belang van de kosten van de inlaat-en lozingsstructuur te illustreren, vereisen lozingen van SWRO-installaties in de buurt van mariene habitats die zeer gevoelig zijn voor een verhoogd zoutgehalte uitgebreide concentraatlossingsdiffusorsystemen, waarbij de kosten hoger kunnen zijn dan 30% van de totale kosten van het ontziltingsproject. De ontziltingsinstallaties met de laagste productiekosten voor water daarentegen hebben concentraatlozingen in kustgebieden met een zeer hoge natuurlijke menging of worden gecombineerd met uitvalstructuren van elektriciteitscentrales, waardoor een goede eerste menging en een betere afvoer van de pluim mogelijk is. De in-en lozingskosten voor deze installaties bedragen doorgaans minder dan 10 procent van de totale kosten van de ontziltingsinstallatie (WRA, 2012).
3,5 voorbehandeling
de kosten van voorbehandeling worden beïnvloed door het type en de complexiteit van het voorbehandelingssysteem. Het type voorbehandeling dat nodig is, is afhankelijk van de kwaliteit van het ruwe water op de projectlocatie. Sommige bronnen van ruw zeewater of brak oppervlaktewater hebben een hoog niveau van biologische en biologische activiteit en vereisen robuustere voorbehandelingstechnologieën, zoals DAF (opgeloste lucht flotatie) en UF (ultrafiltratie). Andere bronnen van ruw water die gebruik maken van onderwateropnames of goed gebaseerde opnames, vereisen mogelijk minder voorbehandeling, zoals een enkelvoudige mediafiltratie of MF (Microfiltratie).
volgens een artikel van de Vereniging voor waterhergebruik, getiteld “kosten voor zeewaterontzilting”, zullen de voorbehandelingskosten doorgaans variëren van 0,13 tot 0,40 MM $per duizend m3/dag (0,5 tot 1,5 MM $per MGD). Aan de onderkant van dit bereik zijn conventionele eentraps media filtratiesystemen voldoende. De voorbehandelingskosten stijgen naarmate extra voorbehandelingsstappen worden toegevoegd, zoals tweefasen van mediafilters of mediafiltratie gevolgd door MF-of UF-systemen.
de Voorbehandelingskosten zijn doorgaans hoger als de waterbron afvalwater is. Dit kan te wijten zijn aan vele factoren, zoals de noodzaak om hoge calcium en magnesium (hardheid) niveaus te verwijderen, de toevoeging van chlorering en dechlorering stappen om microben te vernietigen, of de noodzaak om UF te gebruiken om organische verbindingen met een hoog molecuulgewicht te verwijderen.
3.6 energieterugwinning
RO-systemen maken gebruik van hogedrukpompen om de osmotische druk van het ruwe voedingswater te overwinnen. Sommige SWRO-installaties kunnen bijvoorbeeld tot 70 bar (1000 psig) voedingsdruk nodig hebben. Het ro-concentraat pekelstroom uit dit proces bevat drukenergie die kan worden teruggewonnen om de totale RO-systeem energiebehoefte te verminderen. Energieterugwinningstechnologieën verminderen de totale energie-input, waardoor de operationele uitgaven dalen.
3.7 elektriciteit
lokale energieprijzen, transmissieafstand, aansluitkosten en eventueel tarieven op de voorgestelde locatie van de ontziltingsinstallatie spelen een belangrijke rol bij het bepalen van de leveringsprijs voor aangesloten elektriciteit. Voor zeer grote thermische ontziltingsinstallaties kan het overwegen om de installatie samen met een elektriciteitscentrale te plaatsen veelbelovend zijn vanwege de inherente voordelen van een dergelijke combinatie.
3,8 nabehandeling
de waterkwaliteit van het eindproduct bepaalt het specifieke type nabehandeling dat vereist is. Nabehandelingsstappen voegen extra kosten toe. De noodzaak van een tweede ro-pas om zeer lage TDS-niveaus te bereiken of de concentraties van specifieke ionen, zoals boor of chloride, tot aanvaardbare niveaus te verlagen, kan een dure optie zijn. Een twee-pass RO-systeem zal meestal 15 procent tot 30 procent duurder dan een enkele pass RO-systeem (WRA, 2012).
bovendien vereist de stabilisatie van het productwater doorgaans een aanpassing van de pH en de toevoeging van bicarbonaatalkaliniteit, wat kan worden gedaan met een combinatie van kooldioxide, kalk en/of natriumhydroxide, wat extra kosten met zich meebrengt.
voor ontziltingsinstallaties gelegen aan een kust in de nabijheid van de Gemeenschappen die het water gebruiken, wordt grond gewoonlijk tegen een premie geprijsd. De kosten van het lokaliseren van een faciliteit dichter bij het punt van gebruik en een geschikte energiebron moeten worden afgewogen tegen de kosten in verband met extra inname en ontlading pijpleiding recht van wegen, pijpleiding kosten, materiaal transport, vergunningen, arbeid en onderhoud in verband met het verplaatsen van een installatie verder weg van de kust of distributie service gebied (WRA, 2012).
Nabehandelingskosten zijn doorgaans hoger als de waterbron afvalwater is. Dit kan te wijten zijn aan vele factoren, zoals oxidatie na de behandeling om virussen te inactiveren en hogere kosten voor de verwijdering van pekelafval of vaste stoffen.
3.9 lokale infrastructuurkosten
infrastructuurkosten omvatten items zoals grondwerken, beton, staal, constructies, drainage en bouwmaterialen. Afhankelijk van de locatie van de installatie kunnen de kosten voor elk van deze items aanzienlijk variëren. Afgelegen fabriekslocaties die ver van industriële steden liggen, zullen doorgaans hogere bouwkosten moeten maken dan fabrieken die in de buurt van betonproducerende installaties en industriezones met een ruime voorraad bouwmaterialen worden gebouwd.
3.10 milieuvoorschriften
elke geografische regio zal zijn eigen reeks milieuvoorschriften en-voorschriften hebben, en deze kunnen ook van land tot land verschillen. De vergunningskosten voor projecten in Californië zijn bijvoorbeeld bijna vier keer de typische vergunningskosten in Florida (WRA, 2012). Californië heeft strengere regels en / of richtlijnen voor drinkwaterproductie in vergelijking met die in Texas Of Florida, wat de wettelijke kosten toevoegt aan een ontziltingsproject. Langere perioden van milieubeoordeling kunnen ook het projectschema verlengen, wat doorgaans ook leidt tot hogere projectkosten. In feite kan het aantal jaren dat nodig is om een project te ontwikkelen en toe te staan in een staat als Californië, met zeer strenge regels, aanzienlijk langer zijn dan de tijd die nodig is om de fabriek te bouwen en de start te starten. (WRA, 2012)
4.0 kostencomponenten-CAPEX
CAPEX is onderverdeeld in de twee belangrijkste categorieën directe en indirecte kosten. Directe kosten omvatten apparatuur, gebouwen en andere structuren, pijpleidingen en site-ontwikkeling, en zijn meestal in het bereik van 50 procent tot 85 procent van de totale CAPEX. De overige indirecte kosten omvatten de financiering van rente en honoraria, technische, juridische en administratieve kosten en onvoorziene kosten (Ghaffour, et al., 2012). De typische CAPEX-kosten en componenten voor de meeste ontziltingsinstallaties kunnen als volgt worden onderverdeeld in negen delen: inname en transport van ruw water; voorbehandeling; ontziltingsbehandeling; nabehandeling; productwaterpompen en opslag; elektrisch en instrumentatiesysteem; fabrieksgebouwen, site en civiele werken en balans van de installatie; pekellozing en vaste stoffen handling; en diverse engineering en ontwikkeling kosten. Ook andere kosten, zoals financieringskosten en andere commerciële kosten, moeten in aanmerking worden genomen. Figuur 6 toont een voorbeeld van een CAPEX-kostenverdeling voor een SWRO-installatie.
Figuur 6-typische WRO-ontziltingsinstallatie CAPEX-afbraak (bron:: Adviserend)
CAPEX is in belangrijke mate afhankelijk van schaal met grotere ontziltingsinstallaties die minder kosten per miljoen gallons geïnstalleerde capaciteit. Op basis van Figuur 7 hieronder zou een middelgrote 10 MGD SWRO-fabriek ongeveer $80 miljoen kosten om te bouwen en een grote fabriek, zoals de 35 MGD Carlsbad SWRO-fabriek in de buurt van San Diego, zou naar verwachting $250 miljoen kosten. Opmerking: vanwege milieu -, vergunnings-en bouwproblemen kostte die installatie uiteindelijk veel meer.
Figuur 7 – bouwkosten per eenheid vs. capaciteit voor SWRO-installaties
5.0 kostencomponenten-OPEX
operationele kosten (OPEX) vallen over het algemeen in twee grote categorieën: vaste kosten (zoals arbeidskosten, administratieve kosten, kosten voor vervanging van apparatuur en membranen, en onroerendgoedkosten/belastingen , enz.) en variabele kosten (zoals stroom, chemicaliën en andere verbruiksgoederen. (Arroyo, et al., 2012). De typische OPEX kosten en componenten voor de meeste ontziltingsinstallaties kunnen verder worden onderverdeeld in negen delen, waaronder de volgende:: stroomverbruik, verbruiksgoederen, vast afval, chemicaliën, arbeid, onderhoud, garantie van apparatuur, saldo van installaties & nutsvoorzieningen, en andere vaste kosten (administratie, reserveonderdelen, onvoorziene omstandigheden, enz.), zoals weergegeven in Figuur 8.
Figuur 8-typische SWRO-ontziltingsinstallatie OPEX-afbraak (bron: Advisian)
6.0 totale kosten voor het ontzilten van water
levenscycluskosten, ook wel productiekosten per eenheid of geannualiseerde kosten genoemd, zijn de kosten van het produceren van duizend gallons of kubieke meter water door ontzilting en houdt rekening met alle CAPEX (inclusief schuldendienst) en OPEX, en kan worden aangepast door een voorspelde of feitelijke bedrijfsfactor van de installatie. Wegens alle betrokken variabelen kunnen deze kosten op jaarbasis zeer complex zijn en kunnen de verschillen in produktiekosten per eenheid tussen de projecten niet direct vergelijkbaar zijn. In het beste geval zal het voorspellen van toekomstige kosten aan de hand van gegevens over de kosten van installaties uit het verleden meestal alleen resulteren in schattingen van de ballast.
figuur 9 laat zien dat de kosten op jaarbasis voor verschillende soorten voltooide RO-projecten sterk uiteenlopen. De gemiddelde kosten, vertegenwoordigd door de best passende lijn in de getoonde gegevens, zijn ongeveer $0,70/m3 ($2,65 per duizend gallons) voor zeer grote installaties (325.000 m3/dag) en stijgen tot $1,25/m3 ($4,75 per duizend gallons) voor kleine installaties (10.000 m3/dag).
de kosten kunnen echter oplopen tot $3.20 / m3 voor installaties met een zeer kleine capaciteit (minder dan 4.000 m3/dag of 1 MGD) met dure locatiespecifieke eigenaardigheden op het gebied van inlaat, afvoer en transport. Het verwijderen van de effecten van inname, ontlading en vervoer vermindert en versmalt de jaarlijkse kosten variëren tot $0,53/m3 tot $1,58/m3 ($2,00 o $6,00 per duizend gallons) voor SWRO planten en $0,11 tot $1,10/m3 ($0,40 tot $4,00 per duizend gallons) voor brak water ro planten (WRA, 2012).
figuur 9-RO productiekosten per eenheid van de installatie vs. projectcapaciteit
de kosten voor het ontzilten van industrieel afvalwater met het oog op hergebruik kunnen veel hoger zijn dan dit. Zo heeft WorleyParsons/Advisian een studie uitgevoerd om de CAPEX en OPEX te ontwikkelen voor een ontziltingsinstallatie van 35.000 m3/dag in de Arabische Golfregio die wordt gevoed met olieveld geproduceerd water en de productie van ketelvoedingswater. Op basis van de in die studie gegenereerde kosten van CAPEX en OPEX waren de productiekosten per eenheid ruwweg vier keer hoger dan met behulp van Figuur 9 zou worden voorspeld.
Figuur 10 toont een typische levenscycluskostenvergelijking van MSF, MED en SWRO om één kubieke meter water per dag te produceren. Zoals aangetoond, hebben AZG en MED, die thermische ontziltingstechnologieën zijn, naast elektrische energie stoom (thermische energie) nodig, wat de belangrijkste reden is waarom ze hogere totale levenscycluskosten hebben in vergelijking met SWRO.
Figuur 10 – productiekosten per eenheid van water voor Ontziltingstechnologieën
7.0 voorbeelden van kosten van ontziltingsinstallaties
zoals in dit document wordt opgemerkt, zijn de kosten van de ontwikkeling, bouw en exploitatie van een ontziltingsinstallatie afhankelijk van de locatie van de installatie, het type en de kwaliteit van het ruwe water, het soort in-en uitval, de gebruikte ontziltingstechnologie en energieterugwinningssystemen, de kosten van elektrische energie, de eventueel vereiste nabehandeling en opslag, distributiekosten en milieuvoorschriften. Deze verschillen kunnen een grote fabriek die in een regio van de wereld wordt gebouwd duurder maken dan een kleinere fabriek die in een andere regio van de wereld wordt gebouwd en resulteren in aanzienlijke verschillen in OPEX. Dit wordt geïllustreerd door de projecten in Tabel 1 van
voor drie WRO-installaties op verschillende plaatsen in de wereld, zoals de VS, het Midden-Oosten en Australië.
Regio
verenigde staten
Arabische Golf
Australië
naam van het Project
Carlsbad Ontzilting Project
Fujairah F1 Uitbreiding SWRO
Gold Coast ontziltingsinstallatie
Plant locatie
Carlsbad, CA, verenigde staten
Fujairah, verenigde arabische emiraten
Tugin, Australië
installatie-constructie datum
2014
2013
2009
Plant capaciteit m3/d (MGD)
189,000 (50)
136,000 (30)
133,000 (35.1)
Plant herstel
45-50%
45-50%
45%
Ruwe water van het zoutgehalte (ppm)
36,000
45,000
38,000
Product kwaliteit van het water (ppm)
200
500 (DIE standaard)
200
Inname type
Open intake, co-locatie
Open intake
Open intake -, drum-schermen, inname/mond-tunnel
Voorbehandeling type
Dubbele filtratie media
Opgelost gas flotation + filtratie
Dubbele filtratie media
Ontzilting technologie
2 Pas SWRO
2 Pas SWRO
2 Pas SWRO
de terugwinning van Energie type
ERI
ERI
DWEER ERD
na de behandeling
CO2 en kalk toevoeging, chloreren, fluoridering
CO2 en kalk toevoeging, chlorering
CO2 en kalk toevoeging, chloreren, fluoridering
Opslag en distributie
3.4 MG + 10 km van de overdracht van pijpleidingen en pompen
NA
8 MG + 16 km pijpleiding + pompen
Pekel ontlading
Direct aan zee met power plant
Direct aan zee
300 meter in zee, roosters
Milieu-regelgeving
Zeer strenge
Matig
Strenge
Specifiek energieverbruik (kwh/ m3)
NVT
3.7 – 4.0
3.40
TIC kosten (VS )$)
$692,000,000
(529 MM + 163 mm conv. pijplijn)
+ $213 MM financiële kosten
($904 MM totale)$200,000,000
$943,000,000
(745 MM plant + 198 MM tunnels)Verwachte levensduur, jaar
20
20
20
Eenvoudig op jaarbasis van de CAPEX, US$/jaar
N/A
N/A
$47,150,000
OPEX (US$/jaar)
$53,100,000
$26,900,000*2
$32,000,000
productie-Eenheid kost,
US$/m3-dag
$1.86 *1
< $0.60
$1.63
*1 de Totale kostprijs voor de eigenaar van die betalingen, financiële vergoedingen op pijplijn, misc. bouwverbeteringen, Diversen O / M kosten, administratiekosten. * 2 Geschat
- Noreddine Ghaffour, Thomas M. Missimer, Gary L. Amy. “Technische Beoordeling en evaluatie van de economie van waterontzilting: Huidige en toekomstige uitdagingen voor een betere duurzaamheid van de watervoorziening.”Waterontzilting en hergebruik centrum KAUST, oktober 2012.
- Jorge Arroyo, Saqib Shirazi. “Kosten van Brakke Grondwaterontzilting in Texas,” September 2012.
- Vereniging Voor Waterhergebruik. “Zeewater Ontzilting Kosten,” Januari 2012.
- Pankratz, Tom. Waterontzilting Rapport, 2010.
- Crisp, Gary. “Ontzilting in Australië” presentatie, mei 2010.
- San Diego County Water Authority. “Overview of Key Terms for a Water Purchase Agreement between the San Diego County Water Authority and Poseidon Resources” presentatie, September 2012.
- GWI-Ontziltingsgegevens & IDA (Int. Ontzilt. Associatie) voor Figuur 1, Figuur 3, Figuur 5, Figuur 10.
- Xavier Bernat, Oriol Gibert, Roger Guiu & Joana Tobella, Carlos Campos. “The economics of ontzilting for various uses.”Water Technology Center, Barcelona, Spanje.
- Robert Huehmer, Juan Gomez, Jason Curl, Ken Moore. “Kostenmodellering van Ontziltingssystemen.”Ontzilting Global Technology Leader, CH2M HILL, USA.
- Gleick H. Peter, Heather Coooley. “The World’ s Water 2008-2009: the Biennial Report on Freshwater Resources, ” Pacific Institute.
- Global Water Intelligence. Volume 12, Editie 12, December 2011.
