Surfbendes beschermen hun lokale surfbreaks al tientallen jaren. Ze waren betrokken bij verhalen over oorlog, geweld, dood en respect. Welke surfgroepen hebben hun naam geschreven in de donkere kant van het surfen?
“My gang will get you,” Jim Morrison waarschuwde ons ooit. Terwijl hij een van de ergste kanten van het strandleven en de surfcultuur zag – bedreigingen en wraak – herinnerde hij ons eraan ons te gedragen in buitenlandse gebieden.
lokalisme. Dat vijandige, onvriendelijke gevoel dat we allemaal hebben geproefd heeft zijn wortels in de jaren 1960, met de explosie van surfen en zijn levensstijl.
lokale golven verdedigen en beschermen – dat zou het motto kunnen zijn.Sociologisch gezien kan surflokalisme worden opgevat als het verdedigingssysteem dat wordt geactiveerd wanneer iemand die niet bij ons thuis is uitgenodigd nog steeds op onze favoriete bank zit.
lokalisme kan een individueel of groepsverschijnsel zijn. Je kunt worden uitgenodigd om de wave peak te verlaten door een Uber-zelfverzekerde surfer of door een cirkel van machtige, woedende nieuw gemaakte vijanden.
Surfbendes zijn het natuurlijke resultaat van de egoïstische kant van surfen. Golven zijn zeldzaam; goede golven zijn schaars en perfecte golven zijn beperkt.In de jaren zestig van de vorige eeuw begonnen verbale en fysieke bedreigingen van “surf nazis” of “surf punks” te bloeien in Zuid-Californië.
beruchte Surfbendes
de “Cito Rats” werden rond 1978 en 1979 opgericht in Montecito, Californië.De surfbende was eigenaar van de stranden van de Biltmore Pier, Dorbo Dunes, Chicken Creek, Pigeon Ridge, The Underground, Miramar, Hammonds reef, Nuns, “The Rock,” The Shooting Range, Rancho Coyote, The Herb Estate en RKL. Hun ultra-lokale activiteiten vervaagden in de jaren negentig.
de “Wolfpak” is een van de meest relevante surfbendes ter wereld.
hun naam heeft een verklaring, ” omdat we in een pakket draaien, werken samen. Als je met een van ons rotzooit, dan rotzooit je met ons allemaal.”
De Hawaïaanse groep, geboren in 2001 in Kauai, Hawaii, eist respect. De “Wolfpak” heeft geprobeerd om de menigte factor te beheren op de noordkust van Oahu.
Kala Alexander, de oprichter, staat geen drop-ins toe.
“I don’ t care if it ‘ s Kauai or Brooklyn. En ik geloof dat waar je ook gaat, de lokale bevolking voorrang heeft. Zo zou het moeten zijn, en hoe het vroeger hier was”, vertelde Alexander eens.Ondanks het feit dat ze hun “bende” factor niet aannemen, wordt de “Wolfpak” gevreesd en gerespecteerd op de Hawaïaanse eilanden.
De “Hui O He’ e Nalu, “ook bekend als de” Black Shorts “of” Da Hui, ” werden opgericht door Eddie Rothman, in 1975, in Oahu.Aanvankelijk werden ze ingehuurd om surfwedstrijden te patrouilleren, maar hun reputatie bracht ook problemen met zich mee.”When I go out and surf, don’ t bother me, don ’t bother my kids, don’ t bother the other kids around here. Blijf gewoon uit de weg”, stelde Rothman in 1997.
in Australië hadden de “Bra Boys” een lid tattoo “My Brothers Keeper” op de voorkant van hun borst. Opgericht in Maroubra, Sydney, in de jaren 1990.
de broers Sunny, Jai, Koby en Dakota Abberton richtten een georganiseerde groep van lokale surfers op die bekend werden door hun gewelddadige botsingen met burgers en politie.
De “Bra Boys” kregen de controle over Cape Solander surf spot en hernoemden het tot ” Ours.”Drugs, gevechten en rellen werden toegeschreven aan de Abberton bende.
in 2007, de langspeelfilm getiteld ” Bra Boys: Bloed is dikker dan Water” wordt een instant hit.
de “Longos” zijn een van de oudste surfbendes. Ze zijn geboren in Long Beach, Los Angeles, en zijn nog steeds heel actief in de regio.De Silver Strand Locals, de Oxnard Shores Locals, de Pierpont Rats, de Palos Verdes Surfers/Bay Boys, De Bird Rock Bandits, ook groepen die betrokken zijn bij meerdere surfoorlogen om hun lokale pauzes in de laatste decennia te beschermen.Hoewel veel surfbendes direct verbonden zijn met episodes van extreem geweld, zijn er groepen die strikt zijn opgezet om buitenlandse surfers uit het water te houden.
woorden als “Locals only, “”if you don’ t live here, don ‘ t surf here,” en “haoles, go home” zullen blijven als frisse herinneringen aan een van de donkerste kanten van de surfcultuur.