De Erfenis van Alexander de Grote | de Westerse Beschaving

leerdoel

Evalueren van Alexander de Grote erfenis, zoals uitgevoerd door zijn opvolgers

Belangrijke Punten

> Na de dood van Perdiccas in 321 v. chr, macedonisch eenheid ingestort, en de 40 jaar van de oorlog tussen De “Opvolgers” (Diadochi) volgde voor de Hellenistische wereld vestigden zich in vier stabiele voeding blokken: de Ptolemaeïsche Koninkrijk van Egypte, het Seleucidische Rijk, het Koninkrijk Pergamon in klein-Azië en Macedonië.Het Ptolemeïsche Koninkrijk werd geregeerd door de Ptolemeïsche dynastie, te beginnen met Ptolemaeus I Soter ‘ s troonsbestijging na de dood van Alexander De Grote. De dynastie overleefde tot de dood van Cleopatra VII in 30 v. Chr., waarna Egypte werd veroverd door de Romeinen.Hoewel het Ptolemeïsche Koninkrijk de Egyptische religie en gebruiken in acht nam, werden de Griekse inwoners als een bevoorrechte minderheid behandeld.Het Seleucidische Rijk was een belangrijk centrum van de hellenistische cultuur, waar de Griekse gebruiken overheersten en de Griekse politieke elite domineerden, hoewel meestal in stedelijke gebieden.Het Attalidische Koninkrijk Pergamon begon als een stamstaat, maar werd uitgebreid door latere heersers.De Attaliden waren enkele van de meest loyale aanhangers van Rome in de Hellenistische wereld en stonden bekend om hun genereuze en intelligente Heerschappij.Het Macedonische regime is de enige opvolger van het rijk van Alexander de Grote, die archaïsche opvattingen over het koningschap handhaafde en de Hellenistische monarchische gebruiken introduceerde.

Satrap

een gouverneur van een provincie in het Hellenistische rijk. Het woord wordt ook metaforisch gebruikt om te verwijzen naar leiders die sterk worden beïnvloed door Grotere supermachten of hegemonieën, en regionaal fungeren als een surrogaat voor die grotere spelers.

proskynesis

een traditionele Perzische daad van buigen of knielen voor een persoon van hogere sociale rang.Alexander ‘ s dood was zo plotseling dat toen berichten van zijn dood Griekenland bereikten, ze niet onmiddellijk werden geloofd. Alexander had geen duidelijke of legitieme erfgenaam omdat zijn zoon, Alexander IV, werd geboren na de dood van Alexander. Volgens Diodorus, een oud-Griekse historicus, vroegen de metgezellen van Alexander hem op zijn sterfbed aan wie hij zijn koninkrijk naliet. Zijn laconieke antwoord was tôi kratistôi (“naar de sterkste”). Een ander, meer aannemelijk, verhaal beweert dat Alexander zijn zegelring aan Perdiccas, een lijfwacht en leider van de metgezel cavalerie, gaf, waardoor hij hem nomineerde als zijn officiële opvolger.Perdiccas claimde aanvankelijk geen macht, maar suggereerde dat Alexander ‘ s ongeboren baby koning zou zijn, als hij een man was. Hij bood zichzelf, Craterus, Leonnatus en Antipater aan als beschermers van het ongeboren kind van Alexander. De infanterie verwierp deze regeling echter omdat ze uitgesloten waren van de discussie. In plaats daarvan steunden zij Alexander ‘ s halfbroer, Filips Arrhidaeus, als Alexanders opvolger. Uiteindelijk verzoenden de twee partijen zich en na de geboorte van Alexander IV werden Perdiccas en Filips III gezamenlijke Koningen, zij het alleen in naam.De Macedoniërs werden al snel getroffen door tweedracht en rivaliteit. Na de moord op Perdiccas in 321 v. Chr. stortte de Macedonische eenheid in, en 40 jaar oorlog tussen “de opvolgers” (Diadochi) volgde voordat de Hellenistische wereld zich vestigde in vier stabiele machtsblokken.: het Ptolemeïsche Koninkrijk Egypte, het Seleucidische Rijk in het oosten, het Koninkrijk Pergamon in Klein-Azië en Macedonië. Daarbij werden zowel Alexander IV als Filips III vermoord.Het Ptolemeïsche Koninkrijk Egypte (Ptolemeïsch Koninkrijk Egypte) was een Hellenistisch Koninkrijk in Egypte, dat geregeerd werd door de ptolemeïsch dynastie, te beginnen met de troonsbestijging van Ptolemaeus I Soter na de dood van Alexander De Grote. De Ptolemaeïsche dynastie overleefde tot de dood van Cleopatra VII in 30 v. Chr., waarna Egypte werd veroverd door de Romeinen. Ptolemaeus werd benoemd tot satraap van Egypte in 323 v.Chr. door Perdiccas tijdens de opvolgingscrisis die uitbrak na Alexander de grote. Vanaf die tijd regeerde Ptolemaeus in naam van de gezamenlijke Koningen Filips III en Alexander IV over Egypte. toen het rijk van Alexander de grote echter uiteenviel, vestigde Ptolemaeus zich als een heerser in zijn eigen recht. In 321 v. Chr. verdedigde Ptolemaeus Egypte tegen een invasie door Perdiccas. Tijdens de oorlogen van de Diadochen (322-301 v.Chr.) consolideerde Ptolemaeus zijn positie binnen Egypte en de regio door de titel van koning aan te nemen.

vroeg in de Ptolemaeïsche dyansty, Egyptische religie en gewoonten werden waargenomen, en prachtige nieuwe tempels werden gebouwd in de stijl van de oude farao ‘ s. Tijdens het bewind van Ptolemeën II en III werden duizenden Macedonische veteranen beloond met landbouwsubsidies en vestigden zich in kolonies en garnizoenen door het hele land. Binnen een eeuw had de Griekse invloed zich over het hele land verspreid en bracht interhuwelijken een grote Grieks-Egyptische klasse voort. Desondanks bleven de Grieken een bevoorrechte minderheid in Ptolemeïsch Egypte. Griekse individuen leefden onder de Griekse wet, kregen een Griekse opleiding, werden berecht in Griekse rechtbanken, en waren burgers van Griekse steden, in plaats van Egyptische steden.

Het Seleucidische Rijk

het Seleucidische Rijk was een Hellenistische staat geregeerd door de Seleucidische dynastie, die bestond van 312 v.Chr.-63 v. Chr. Het werd gesticht door Seleucus I Nicator na de ontbinding van het rijk van Alexander de grote. Na de successen van Ptolemaeus in de oorlogen van de Diadochi, ontving Seleucus, toen een hoge officier in het Macedonische Koninklijke Leger, Babylonië. Vanaf daar breidde hij zijn heerschappij uit om een groot deel van Alexander ‘ s nabije oostelijke gebieden te omvatten. Op het hoogtepunt van zijn macht, omvatte het Seleucidische Rijk Centraal Anatolië, Perzië, de Levant, Mesopotamië, en wat nu Koeweit, Afghanistan, en delen van Pakistan en Turkmenistan. Seleucus zelf reisde tot India in zijn campagnes. Seleucidische expansie naar Anatolië en Griekenland werd echter gestopt na beslissende nederlagen door het Romeinse leger.Het Seleucidische Rijk was een belangrijk centrum van de hellenistische cultuur, waar de Griekse gebruiken overheersten en de Griekse politieke elite domineerden, hoewel meestal in stedelijke gebieden. Bestaande Griekse bevolking binnen het Rijk werden aangevuld met Griekse immigranten.

het Koninkrijk Pergamon

de oude Griekse stad Pergamon werd ingenomen door Lysimachus, koning van Thracië, in 301 v.Chr., een kortstondig bezit dat eindigde toen het Koninkrijk Thracië instortte. Het werd de hoofdstad van een nieuw koninkrijk van Pergamon, dat Philetaerus stichtte in 281 v.Chr. Het Attalid Koninkrijk begon als een achterstallige staat, maar werd uitgebreid door latere heersers. De Attaliden zelf waren enkele van de meest loyale aanhangers van Rome in de Hellenistische wereld. Onder Attalus I (r. 241-197 v.Chr.) geallieerden de Attaliden met Rome tegen Filips V van Macedonië, tijdens de eerste en tweede Macedonische oorlogen. Ze geallieerden opnieuw met Rome onder Eumenes II (r. 197-158 v.Chr.) tegen Perseus van Macedonië, tijdens de Derde Macedonische Oorlog. In ruil voor hun steun tegen de Seleuciden kregen de Attaliden alle voormalige Seleuciden in Klein-Azië.

de Attaliden stonden bekend om hun intelligente en genereuze regel. Veel historische documenten uit die tijd tonen aan dat de Attalids de groei van steden ondersteunden door geschoolde ambachtslieden te sturen en belastingen af te betalen. Ze gaven Griekse steden ook de mogelijkheid om nominale onafhankelijkheid te behouden en gaven geschenken aan Griekse culturele sites, zoals Delphi, Delos en Athene, en zelfs verbouwden de Akropolis van Pergamon na de Akropolis in Athene. Toen Attalus III (r. 138-133 v.Chr.) stierf zonder erfgenaam, liet hij zijn hele koninkrijk na aan Rome om een burgeroorlog te voorkomen.

Macedonië

Macedonië, Of Macedonië, was de dominante staat van Hellenistisch Griekenland. In de verdeling van Alexanders rijk onder de Diadochen viel Macedonië Onder de Antipatrid-dynastie, die werd geleid door Antipater en zijn zoon Kassander. Na de dood van Kassander in 297 v.Chr. kwam Macedonië in een lange periode van burgerstrijd terecht. Antigonus II (r. 277-239 v. Chr.) herstelde de orde en welvaart in de regio en vestigde een stabiele monarchie onder de Antigonidendynastie, hoewel hij de controle over vele Griekse stadstaten verloor.Het Macedonische regime is de enige opvolger van het rijk van Alexander de Grote, die archaïsche percepties van het koningschap handhaafde en de Hellenistische monarchische gebruiken overnam. De Macedonische koning werd nooit vergoddelijkt op dezelfde manier als de koningen van de Ptolemaeïsche en Seleucidische dynastieën waren geweest. Bovendien werd de gewoonte van proskynesis, een traditionele Perzische daad van buigen of knielen voor een persoon van hogere sociale rang, nooit aangenomen. In plaats daarvan spraken Macedonische onderdanen hun koningen op een veel meer informele manier aan, en koningen overlegden nog steeds met hun aristocratie in het proces van het nemen van beslissingen.Tijdens de regeerperiode van Filips V (r. 221-179 v. Chr.) en zijn zoon Perseus (r. 179-168 v. Chr.) botste Macedonië met de opkomende Romeinse Republiek. Tijdens de 2e en 1e eeuw v.Chr. vocht Macedonië een reeks oorlogen tegen Rome. Twee beslissende nederlagen in 197 en 168 v. Chr. resulteerden in de afzetting van de Antigonidendynastie en de ontmanteling van het Koninkrijk Macedonië.

de Westerse Beschaving