= Dominantiehiërarchie = een dominantiehiërarchie is de organisatie van individuen in een groep op basis van hun dominantie. Deze hiërarchieën zijn vaak lineair, elk individu domineert alle individuen onder hem en niet degenen boven hem. Het meest dominante individu wordt vaak aangeduid als het “alfamannetje” (of vrouwelijk), gevolgd door het bètamannetje enzovoort. Deze sociale structuren werden voor het eerst waargenomen bij kippen en worden dus soms aangeduid als een “pikorde”. Het alfamannetje eet altijd eerst maar zorgt er ook voor dat alle leden van de groep iets krijgen, zelfs de minst dominante. Hij heeft de verantwoordelijkheid om voor de groep te zorgen en beslissingen te nemen.De positie van een individu in de hiërarchie wordt bepaald door factoren zoals: Geslacht (Mannen hebben de neiging dominanter te zijn), grootte, leeftijd, gezondheid & fitness, ervaring (bv. kennis van het gebied), vermogen om nakomelingen te produceren en verwantschapsbanden (verwantschap met andere meer dominante individuen). Leden van dezelfde soort concurreren om dezelfde partners & hulpbronnen. Dit zou normaal gesproken leiden tot agressief gedrag, wat een kosten voor de soort zou kunnen zijn. Sociale structuren als “hiërarchieën leiden tot stabielere groepen waarin agressie en strijd worden verminderd””. == Agonistisch gedrag = = Dominantiehiërarchieën worden gehandhaafd door “agonistisch gedrag” zoals “agressieve displays” en “ritualised fighting”. Dieren kunnen er vaak uitzien alsof ze vechten, maar echte gevechten zijn eigenlijk zeer zeldzaam. Vaak houden snelle klappen of beten ondergeschikten op hun plaats, maar leden van de groep verwonden elkaar zeer zelden. “Vechten” wordt vaak geritualiseerd om letsel te voorkomen, terwijl nog steeds superioriteit in kracht of behendigheid wordt bepaald. Dieren met grote slagtanden, zoals walrus, gebruiken deze vaak om andere individuen te duwen in plaats van ze daadwerkelijk te doorboren. Gehoornde antilope zal gore een aanvallende leeuw, maar wanneer elkaar nooit, richten hun hoorns op de blootgestelde flank (zachter, meer kwetsbaar gebied) van hun tegenstander. Rendieren zullen eerst de hoorns vastzetten voordat ze elkaar duwen als krachttest. Dit biedt een manier om te voorspellen wie zou winnen in een gevecht, zonder het risico van letsel of de dood. Echter, als de dominantie van een individu wordt uitgedaagd, kan dit de stabiliteit van de hele groep bedreigen en zeer serieus worden behandeld, en het kan leiden tot letsel of zelfs de dood.Jonge mensen moeten leren zich te gedragen binnen de hiërarchie. In het begin wordt ongepast gedrag meestal getolereerd. De meeste jongeren hebben een signaal waardoor ze zich’misdragen’. Jonge chimpansees hebben bijvoorbeeld een plukje wit haar en jonge Pukeko ‘ s hebben geen heldere rode snavels zoals hun oudere ouders. Zodra ze volwassen zijn geworden en ze lijken op volwassen individuen, wordt ongepast gedrag niet langer getolereerd.”‘Dominance & Submissive Displays ” nog eenvoudiger gedragsdisplays worden vaak gebruikt om een dominantiehiërarchie te behouden. Agonistische displays worden gebruikt beweren dominantie. Deze omvatten vaak een meer rechtopstaande, agressieve houding. Zo is bijvoorbeeld de rechtopstaande houding en de verhoogde vleugel van deze eerste pukeko een dominantievertoning.Ondergeschikte individuen (lager in de hiërarchie) zullen reageren met onderdanige displays (appeasement gebaren) zoals zichzelf klein laten lijken, het hoofd buigen en kwetsbare delen blootstellen. Het gebogen hoofd van de tweede pukeko is een onderdanig display.Wanneer jonge honden op hun rug rollen, is dit ook een onderdanig / appeasement gebaar. De jonge hond is bloot zijn kwetsbare gebieden om te communiceren dat het is geen bedreiging voor uw dominantie!