in andere oorlogvoerende landen gingen uitputting en wanhoop veel dieper. De westerse geallieerden werden verslagen, maar het Canadese Korps ontsnapte aan de opvolging van de Duitse offensieven.Sir Arthur Currie Insisteerde dat het bij elkaar gehouden moest worden. Een 5e Canadese divisie, die sinds 1916 in Engeland werd gehouden, werd uiteindelijk afgebroken om versterkingen te leveren. De Verenigde Staten gingen in de lente van 1917 de oorlog in en stuurden versterkingen en voorraden die uiteindelijk het tij tegen Duitsland zouden keren. Om de geallieerde linie te helpen herstellen vielen Canadezen en Australiërs in de buurt van Amiens aan op 8 augustus 1918. Shock tactieken – met behulp van vliegtuigen, tanks en infanterie — verbrijzelde de Duitse linie. In September en begin oktober vielen de Canadezen keer op keer aan,waarbij ze zware verliezen leden, maar vooruitgang boekten die onvoorstelbaar werd geacht (zie de Slag bij Cambrai). De Duitsers vochten met vaardigheid en moed tot aan Mons,het kleine Belgische stadje waar de strijd voor de Canadezen eindigde om 11 uur ‘ s ochtends (Greenwich tijd), 11 November 1918. Meer officieel eindigde de oorlog met het Verdrag van Versailles, ondertekend op 28 juni 1919. Alleen Canada verloor 61.000 oorlogsdoden. Veel meer keerden terug uit het conflict verminkt in geest of lichaam. Meer dan 170.000 mensen raakten ernstig gewond in de strijd en nog eens duizenden leden aan “shell-shock” (zie posttraumatische stressstoornis (PTSS) in Canada).De overlevenden ontdekten dat bijna elk facet van het Canadese leven, van de lengte van rokken tot de waarde van geld, door de oorlogsjaren was veranderd. Regeringen hadden verantwoordelijkheden op zich genomen die ze nooit zouden opgeven. De inkomstenbelasting zou de oorlog overleven. Zo zouden de ministeries later het Ministerie van veteranenzaken en het Ministerie van pensioenen en Nationale Gezondheid worden.In het buitenland hadden de Canadese soldaten moeite om een aanzienlijke mate van autonomie van de Britse controle te verkrijgen en te winnen. Canada ‘ s directe beloning voor haar offers was een bescheiden aanwezigheid op de Vredesconferentie van Parijs in Versailles (zie Verdrag van Versailles) en een zetel in de nieuwe Volkenbond. Echter, de diepe nationale verdeeldheid tussen Frans en Engels gecreëerd door de oorlog, en vooral door de dienstplichtcrisis van 1917, maakte naoorlogse Canada bang voor internationale verantwoordelijkheden. Canadezen hadden grote dingen gedaan in de oorlog, maar ze hadden ze niet samen gedaan.
(zie ook: Art and The Great War, Documenting Canada ‘ s Great War,in Flanders Fields, Monuments of the First and Second world wars and Unknown Soldier.)
