in Federalist 45 stelt Madison dat de Unie zoals beschreven in de Grondwet noodzakelijk is voor het geluk van de mensen en dat het machtsevenwicht tussen de staten en de nationale regering het grootste geluk voor de mensen zal ondersteunen. Hij stelt dat het primaire doel van de overheid, en dus van de Grondwet, het geluk van de mensen is, en daarom is alleen een regering die het geluk van de mensen bevordert legitiem, en schrijft: “als het plan van de Conventie negatief zou zijn voor het publieke geluk, zou mijn stem zijn, het plan verwerpen. Indien de Unie zelf niet in overeenstemming zou zijn met het publieke geluk, zou zij de Unie afschaffen”.Madison wijst op de gevaren en instabiliteit die gevreesd worden in een federaal systeem, met name de bezorgdheid dat de nationale regering te veel macht van de staten zou kunnen afnemen of dat de staten de nationale regering omver zouden kunnen werpen. Maar hij stelt dat het gedecentraliseerd karakter van het federale systeem dit verhindert door van nature harmonieus en symbiotisch te zijn; dat de nationale overheid niet kan werken zonder de deelstaatoverheden, terwijl de deelstaatoverheden grote voordelen van de nationale overheid krijgen. Hij schreef: “de staten zullen, onder de voorgestelde grondwet, een zeer uitgebreid deel van actieve soevereiniteit behouden”.
De regeringen van de lidstaten, Madison betoogt, dichter bij de mensen kunnen zich richten op het welzijn van de mensen, het reguleren van gewone zaken zoals het leven, de vrijheden en de eigenschappen van de mensen, evenals de interne orde van elke staat, en moeten tal van niet-gedefinieerde bevoegdheden om dit te doen, terwijl de nationale overheid wordt groter en het bezit van de nationale middelen, kan leiden tot de overwinning in de oorlog, de bescherming van de mensen in de liberty, en het handhaven van vrede tussen de lidstaten, en moet duidelijk, enkele, welbepaalde bevoegdheden om dit te doen, vooral gericht op externe objecten, zoals oorlog, vrede, onderhandelingen, en buitenlandse handel en nationale belastingen. Hij suggereert dat in tijden van vrede de regeringen van de staten groter en machtiger zullen zijn, terwijl in tijden van crisis en oorlog de nationale regering zal uitbreiden als dat nodig is. Een dergelijk federaal systeem zal de regering als geheel dichter bij het volk brengen dan een zuiver nationale regeringsvorm.