/ Film

geplaatst op 8 December 2017 door Kristin Hunt

de kamer is veel dingen. Een eindeloze bron van Internet memes. Een absolute treinwrak van een film. Maar het is ook de meest succesvolle midnight film van de moderne tijd, de erfgenaam van Rocky Horror Picture Show.Sinds The Room in 2003 debuteerde, heeft het een intense fan ontwikkeld na het midnight movie circuit. Er zijn tientallen callbacks en honderden lepels. Regisseur/schrijver / ster Tommy Wiseau maakt regelmatig optredens op vertoningen. Net als zijn co-ster, Greg Sestero, die het boek achter de schermen schreef, The Disaster Artist, dat nu een eigen film is.

maar hoe heeft de Kamer Deze unieke cultstatus bereikt? Ik sprak met managers en evenementen regisseurs van bioscopen in het hele land om samen te werken de opkomst. Ze deelden verhalen van uitgebreide kostuums, twijfelachtige callbacks, en het werk dat gaat in het hosten van de meest onstuimige filmvertoning in de stad.

het begin

de kamer, beroemd, gebombardeerd op de oorspronkelijke release op 27 juni 2003. Wiseau boekte twee weken in twee theaters in Los Angeles die aftrapte met een rampzalige wereldpremière.”Maar iemand slaagde erin om in die twee weken in een lege voorstelling rond te dwalen: Michael Rousselet. De scenarioschrijver is gecrediteerd als de” patiënt nul ” van de room cult dankzij een 2008 Entertainment Weekly artikel. Hij en zijn vrienden namen 100 mensen mee naar één voorstelling. Nadat de zaal zijn eerste run had beëindigd, begon deze ontluikende fanbase de theaters te bellen waar het speelde, en eiste zijn terugkeer. Ze waren overtuigend. Volgens Vulture, het was in de middernacht screening rotatie op de Laemmle Sunset in Los Angeles door 2004.Het duurde een paar jaar voordat de film uitbrak uit LA, waar Wiseau ‘ s gezicht letterlijk over de snelweg opdoemde op een reclamebord dat hij huurde. Wiseau bracht de kamer op DVD uit in 2005. Enkele nationale verhalen over de cultstatus van de film volgden. Maar het leek niet te ontsnappen Californië tot rond 2007 of 2008. “I think The Room first came to Coolidge in, must have been, 2007”, zegt Mark Anastasio, de programmamanager van het Coolidge Corner Theater in Brookline, Massachusetts. “We zagen een aantal artikelen. De Los Angeles screenings begonnen nationale aandacht te krijgen. Ik herinner me dat onze associate director op dat moment het artikel aan mezelf en onze programma manager toen liet zien en ons vroeg om er naar te kijken. We deden het voor het personeel, om het onderling uit te testen. De screening van het personeel was een enorme hit. We vonden het hysterisch en heel leuk. We boekten het voor middernacht shows en we begonnen het maandelijks te draaien. Sindsdien wordt het hier regelmatig vertoond.”

Tom Beddow, de directeur van event marketing voor Landmark theaters, vertelt een soortgelijk verhaal. “Ik werkte eigenlijk bij de E Street Cinema als manager in 2008 en we hadden net opnieuw gestart met ons middernacht programma dat najaar. Onze filmafdeling vroeg ons wat we wilden spelen.Ik had clips van de kamer op YouTube gezien en hoorde dat het een fenomeen van middernacht werd. Ik stelde deze film voor aan onze filmafdeling en ze hadden er nog nooit van gehoord. Maar we kregen ook e-mails van klanten die vroegen: ‘gaan jullie ooit deze film The Room Spelen? De eerste keer dat het speelde, was het uitverkocht.”

rond 2009, de film was in midnight rotation in de multiple Landmark theaters, Coolidge Corner Theatre, Het Belcourt Theatre in Nashville, en zo veel andere locaties in Amerika. Naarmate de film tractie kreeg, zo ook de unieke rituelen verbonden aan de middernacht vertoningen van de kamer.

Callbacks en kostuums

je hoort nooit veel filmdialoog tijdens de vertoningen, omdat het publiek het te druk heeft met schreeuwen en zingen bij elke gelegenheid. Hoewel de callback lijnen kunnen variëren afhankelijk van het theater, hebben er nogal wat het nationale lexicon ingevoerd. Fans zingen: “Go! Ga! Ga!”tijdens elke pan van de Golden Gate Bridge, juichen als de pan het einde bereikt of zuchten als het snijdt. Ze zingen ook de full House theme song over passende shots van San Francisco. Ze zullen schreeuwen, ” Focus!”wanneer de camera uit beeld raakt of” sluit de verdomde deur!”wanneer een personage de voordeur op een kier laat staan. De personages in de kamer lijken ook veel voetbal te spelen (hoewel “spelen” een sterk woord is voor wat het ook is dat ze doen) zodat fans hun eigen voetballen zullen binnensmokkelen om te gooien tijdens deze scènes. En dat is nog maar het begin. Meer volledige lijsten van de callbacks zijn hier en hier te vinden.

leden van het publiek verkleden zich ook als personages uit de film. Tuxedos, die Wiseau ‘ s karakter Johnny en zijn mannelijke vrienden don voor een scène, zijn de meest voorkomende. Vrouwen komen ook vaak voor in rode jurken, vergelijkbaar met die van Lisa (Juliette Danielle). Maar sommige mensen worden erg creatief. “We had a person come dressed as the flower shop lady”, zegt Bob Roberts, de huismanager van het Belcourt Theatre. “Ze had zelfs een opgezette hond die ze bij zich droeg. Ik vond het gewoon geweldig. We hebben ook mensen laten komen als het bebaarde en niet-bebaarde merkteken. Twee mannen komen als Mark voor en nadat hij zich geschoren heeft.”

Elisa Melendez, een oude kamer fan, heeft ook brainstormed een aantal fantasierijke kostuum ideeën. “My mans and I have debate a quick change into track pants and tank tops to do a lap around the theater during the jogging scene,” schrijft ze in een e-mail. “Maar we hebben het nog niet geïmplementeerd.”

hoewel kostuums en chanten leuk kunnen zijn, is er één traditie die de rest overschaduwt.

een kort woord over lepels

het beroemdste ritueel in verband met de kamer is het gooien van plastic lepels naar het scherm. Om welke reden dan ook, Johnny en Lisa ’s fictieve huis is vol met ingelijste foto’ s van lepels. Dus zodra er een zichtbaar is op het scherm, zullen kijkers schreeuwen, ” lepel!”en gooi plastic bestek naar voren. Dit gebeurt zo vaak dat elk theater bedekt is met lepels tegen de tijd dat de lichten opkomen.

het is niet verwonderlijk dat het het minst favoriete deel van deze vertoningen is van de notenbalk.

“letterlijk elk auditorium dat we hadden in de E Street Cinema, als je onder het scherm keek, zouden er lepels zijn”, zegt Beddow. “Ze zouden allemaal op het scherm en vallen achter het gordijn, dus het zou gewoon honderden lepels terug daar. Om de paar maanden gingen we naar binnen om een lepel schoon te maken.”

” elke gebeurtenis waarbij mensen de schappen van de lokale apotheek leegmaken van al hun plastic zilverwerk en vervolgens honderdduizenden van hen op de vloer achterlaten, zal een bron van onrust zijn voor de locatie”, zegt Anastasio. “Maar ik denk dat er bij de laatste show minstens 20 tot 30 mensen, leden van het publiek, zijn gebleven om te helpen gigantische flinke zakken vol lepels te vullen.”

naast het opruimen kunnen de lepels diepere problemen opleveren. Verschillende theaters waarschuwen het publiek voordat ze laten zien dat ze eigenlijk niet op het scherm mogen komen. Structurele schade is een echte angst voor meerdere managers, die een lijst met regels hebben moeten instellen dankzij een paar slechte fans.

Continue Reading The Room Midnight Screenings Stories >>

coole berichten uit de omgeving van het Web: