milieu / nieuwsberichten | Onderzoek / Wetenschap
18 juni 2018
uw News
in maart 2013 ving, tagged en vrijgelaten OCEARCH een 14,5-voet haai die de naam Lydia kreeg. Het was een van de twee dieren die de positiegegevens voor het onderzoek verschafte.R. Sneeuw/onderzoek
het is altijd goed om te weten waar grote witte haaien waarschijnlijk zwemmen. Dat is waar als je een nerveuze Strandganger bent, een vissersboot die illegale bijvangst probeert te voorkomen, of een zeebioloog die hoopt deze kwetsbare soort in stand te houden.Een studie van de University Of Washington and Woods Hole Oceanographic Institution onderzocht de bewegingen van volwassen vrouwelijke witte haaien in de Golfstroom en de Noord-Atlantische Oceaan. De resultaten toonden verrassend genoeg aan dat ze de voorkeur geven aan warm-water draaikolken — Oceaan draaikolken die met de klok mee draaien ten noorden van de evenaar — en de neiging hebben om meer tijd door te brengen diep in deze langzaam draaiende functies.
de open-access studie werd in mei gepubliceerd in Nature Scientific Reports.
” we hebben sommige populaties haaien in de open oceaan gedecimeerd tot een fractie van wat ze 100 jaar geleden waren. En toch kennen we de basisprincipes van hun biologie niet”, zegt hoofdauteur Peter Gaube, senior oceanograaf bij het Technische Natuurkunde Laboratorium van uw. “Als we weten waar die haaien, of schildpadden of walvissen in de open oceaan kunnen zijn, dan kan de visserij hen vermijden en hun bijvangst beperken.”
coauteur Chris Fischer gebruikt een stopverfmes om de haaienvin te beschermen tijdens het aanbrengen van de markering. Mary Lee, gelabeld bij Cape Cod in September 2012, was een van de twee haaien geanalyseerd in de studie. De zwarte markering op de vin geeft de positie van het dier over wanneer het oppervlak met een nauwkeurigheid van 5 kilometer.R. Snow / OCEARCH
Gaube onderzoekt hoe oceaanwervelingen, of draaikolken, het gedrag van zeedieren beïnvloeden. Zijn vorige studie, over loggerhead zeeschildpadden, vond eveneens dat zij de voorkeur geven aan de anticyclonische, of met de klok mee draaiende in het noordelijk halfrond, draaikolken. Deze kenmerken houden grote hoeveelheden water vast aan het oceaanoppervlak en zijn meestal warm, helder en weinig voedingsstoffen.
het nieuwe onderzoek analyseert de bewegingen van twee vrouwelijke witte haaien die in September 2012 bij Cape Cod en in maart 2013 bij Jacksonville, Florida zijn gemerkt. De lastige taak van het labelen van de dieren werd gedaan door OCEARCH, een non-profit die zich richt op het labelen en volgen van haaien. De ene haai had net een positie-tag, terwijl de andere een tweede tag had die ook temperatuur en diepte registreerde. De haaien werden bijna 6 jaar gevolgd, waarbij één nog steeds regelmatig zijn positie rapporteerde, terwijl ze naar het noorden zwemmen met de Golfstroom en vervolgens de open oceaan in zwemmen.
de satelliet tags, gebouwd door Wildlife Computers in Redmond, Washington, geven de locatie van het dier door zodra het boven water komt.OCEARCH
de high-tech tags zijn gemaakt door Wildlife Computers in Redmond, Washington. De vroege shark-tagging projecten kon gewoon bieden ruwe ideeën van waar haaien zwommen, Gaube zei. Maar aangezien precieze satellietpositienetwerken beschikbaar werden gesteld voor het publiek, en met verbeteringen in computers en batterijen, kunnen de tags nu gedetailleerde informatie verzamelen terwijl haaien door het mariene milieu reizen.
onderzoekers namen de gegevens van de twee haaien en vergeleken hun positie in de oceaan met gegevens over de hoogte van het zeeoppervlak van satellieten die lieten zien waar de enorme, wervelende warm-en koudwatercirkels zich op dat moment bevonden.
” deze draaikolken zijn overal, ze beslaan 30% van het oppervlak van de oceaan, ” zei Gaube. “Het is als wat je ziet als je langs een rivier loopt, en deze draaikolken vormen zich achter rotsen, maar het gebeurt op een andere schaal in de oceaan: In plaats van een klein ding dat verdwijnt na een paar seconden, kunnen ze de grootte van de staat Massachusetts, en kan blijven bestaan voor maanden tot jaren. Je zou in het midden van een draaikolk in een schip kunnen zitten en je zou het waarschijnlijk nooit weten. Het water mag dan wat warmer zijn, en het kan wat helderder, maar anders zou je het niet weten.”
een satellietbeeld van de Noord-Atlantische Oceaan in het voorjaar van 2015. De wervelingen tonen de locatie van draaikolken, die zeeleven hebben dat groen licht reflecteert. Nieuw onderzoek toont aan dat grote witte haaien aangetrokken worden tot een bepaald type van deze wervelingen.NASA Earth Observatory / Flickr
analyse toont aan dat de twee haaien veel meer tijd in warmwatercirkels doorbrachten dan de koudwatercirkels die de andere kant op draaien. Haaien lounged de langste op ongeveer 450 meter (ongeveer een kwart van een mijl) diep in de warm-water wervelingen, vooral tijdens de dag, waarschijnlijk voeden zich met de overvloedige vis en inktvis op deze diepten. Ze kwamen vaker ‘ s nachts boven.
deze voorkeur gaat in tegen de algemene wijsheid, omdat het de koudwatercirkels zijn die over het algemeen voedselrijk water uit de diepten van de oceaan naar boven brengen, en satellietbeelden laten zien dat koudwatercirkels rijk zijn aan mariene planten. Deze studie toont voor het eerst aan dat haaien naar draaikolken trekken en dat ze de voorkeur geven aan de warmere soort.”Witte haaien zijn effectief warmbloedig”, zei Gaube. “Ze moeten hun lichaamstemperatuur hoog houden. Wij geloven dat deze warme draaikolken witte haaien toestaan om langer te foerageren op diepte, waar het grootste deel van de biomassa in de open oceaan wordt gevonden. Een reden dat de haaien ze misschien liever hebben is door te duiken in deze warme wervelingen, kunnen ze meer tijd doorbrengen in het diepere water.”
ten tweede, recente studies suggereren dat de” twilight zone”, onder de diepte die satellieten kunnen zien, veel meer vis bevat dan voorheen werd aangenomen — en veel meer dan aan de oppervlakte. Die patronen kunnen anders zijn dan die we gemakkelijk kunnen detecteren vanuit de ruimte.
“zouden deze’ ocean deserts ‘ werkelijk superproductief kunnen zijn op diepte? Dat is wat we denken dat er zou kunnen gebeuren, ” Gaube zei.Sommige recente diepzeenetonderzoeken hebben grotere, getande vissen zoals pomfret Onder het oppervlak gevonden in anticyclonische wervelingen, wat de haaien zou kunnen motiveren om daar te duiken.
” These sharks are 2.800 pounds. Het is moeilijk voor te stellen dat ze alleen maar krill en kleine vis eten de hele tijd dat ze in de open oceaan zijn,” zei Gaube. “Als ze pomfret en veel inktvis in deze draaikolken kunnen vinden, dan kunnen haaien daar echt een maaltijd van krijgen.”
gegevens verzameld door haaien kunnen helpen om deze” twilight zone ” te beschermen als het net begint te worden gericht door de grote visserij, Gaube zei. En informatie over waar grote witte haaien graag rondhangen kan helpen deze kwetsbare soort te behouden.
” misschien als we de biologie van deze dieren begrijpen, hoe ze deze kenmerken gebruiken, zouden we kunnen zeggen, ‘OK, niet op anticyclonische draaikolken vissen in deze tijd van het jaar, omdat je meer kans hebt om witte haaien te vangen,'” zei Gaube. “In plaats van een bepaald gebied af te sluiten, zouden we kunnen zeggen dat er deze functie is, het beweegt elke dag, laten we een ‘mobile marine protected area’ maken en het niet aanraken omdat we weten dat het een hotspot is voor grote witte haaien.”
andere coauteurs zijn Alice Della Penna van het UW; Camrin Braun, een voormalige student aan Woods Hole die nu postdoctoraal onderzoeker is aan het uw Applied Physics Laboratory; Gareth Lawson, Dennis McGillicuddy en Simon Thorrold aan Woods Hole Oceanographic Institution; Gregory Skomal aan de Massachusetts Division of Marine Fisheries; en Chris Fischer aan OCEARCH. Het onderzoek werd gefinancierd door de National Science Foundation, NASA en Oceanographic Institution ‘ s Ocean Life Institute.
###
voor meer informatie, contacteer Gaube op [email protected]. meer afbeeldingen zijn beschikbaar op www.bit.Ly / Great Whitehitesharks.
Tag (s): laboratorium voor toegepaste fysica * biologie * oceanografie * Peter Gaube