het spreekwoord is spreekwoordelijk: “mensen geven niet om hoeveel je weet totdat ze weten hoeveel je geeft.”
daar zit enige waarheid in.
overweeg het geval van Jezus Christus.Hij was de meest krachtige, veeleisende leraar die ooit heeft geleefd. Hij was degene die leerde dat zelfs de naaste familieleden moeten wijken voor loyaliteit aan hem en dat de ware discipel bereid moet zijn om “zijn kruis te dragen” voor de meester (Mt. 10:34-39).
gezien de strenge aard van de eisen van de Verlosser, hoe verklaart men zijn verbazingwekkende populariteit?
ten eerste was het bewijs voor zijn beweringen onthutsend. Geen eerlijk persoon kan het ontkennen.Verder is er een sterk argument dat Jezus’ mededogen voor mensen, die zijn ongelooflijke liefde weerspiegelde, zijn karakter zeer aantrekkelijk maakte in een humanitaire zin.
onze sympathieke hogepriester
er zijn verschillende woorden in het Griekse Nieuwe Testament die inzicht onthullen in het wonderbaarlijke mededogen van de Heer met betrekking tot zondige, lijdende mensheid. Laten we daar even over nadenken.
het boek Hebreeën heeft deze spannende passage.
want wij hebben geen hogepriester die niet aangeraakt kan worden met het gevoel van onze zwakheden; maar iemand die verzocht is zoals wij, maar zonder zonde (Hebr. 4:15).
van bijzonder belang is de term “touched”.”Het vertaalt het Grieks sympatheo, van sun (with) en patheo (to feel). Vandaar, de betekenis is ” om mee te voelen.”Onze Engelse” sympathie ” is afgeleid van dit woord.Michaelis merkt op dat de term “niet duidt op een sympathiek begrip dat klaar is om te vergoelijken, maar een medegevoel dat voortkomt uit volledige kennis van de ernst van de situatie als gevolg van het succesvol weerstaan van de verleiding” (Bromiley, 802-803).De christen die strijdt tegen de verzoekingen van de verzoeking kan er zeker van zijn dat er iemand is die deze moeilijkheid begrijpt en meevoelt in de strijd tegen de vleselijkheid (vgl. ROM. 7: 14 E. V.; 1 Kor. 9:27).
maar laten we het mededogen van Christus vanuit twee extra invalshoeken bekijken.Ten eerste is er de persoonlijke zorg die de Heer toonde in zijn interactie met degenen onder wie hij zich bewoog tijdens zijn verblijf op aarde.
ten tweede was er de leer die hij deed. Hij wefde inzichten met betrekking tot goddelijke sympathie in het weefsel van zijn instructie.Jezus ‘ voorbeeld: genade voor de bezetenen de Heer was in dat gebied ten oosten van het Meer van Galilea, bekend als “het land van de Gerasenen” (Mk. 5: 1ff). Daar ontmoette hij een ongelukkige man wiens lichaam bezeten was door onreine geesten (d.w.z. demonen).
het getroffen slachtoffer was inderdaad een spektakel. Hij zwierf ongekleed rond op het platteland. Hij leefde tussen de graven. Hij sneed zichzelf met stenen. En hoewel vaak geketend, brak hij gemakkelijk zijn boeien en terroriseerde de buurt.Na enige uitwisseling met de boze geesten, zuiverde Christus de ellendige ziel van zijn duivelse inwoners. Wat een nieuwe dag moet dat zijn geweest voor de demonische!
de dankbaarheid van de Heer was duidelijk. In feite wilde hij de Heer vergezellen. Jezus verbood dat, maar gaf hem deze opdracht:
“Ga naar uw huis tot uw vrienden, en vertel hun, Hoe grote dingen de Heer voor u gedaan heeft, en hoe hij zich ontfermd heeft over u” (Mk. 5:19).
let op de uitdrukking ” had mercy.”Het is veelzeggend. Het werkwoord (eleo) suggereert het idee om iemand uit medelijden te helpen. Het weerspiegelt een actie die uit een teder hart komt.
we zullen deze gedachte later verder uitdiepen. Voor nu, merk gewoon op dat het een commentaar is op de beschikking van de Zoon van God.Voorbeeld van Jezus: bedroefd over vijanden
een werkelijk verbluffend geval van de tedere bezorgdheid van de meester wordt waargenomen in een omstandigheid die in Marcus 3 wordt vermeld.
Jezus trad een Hebreeuwse Synagoge binnen op de sabbatdag. Daar ontmoette hij een man met een verdorde hand.
de Joden keken verdacht naar de Heer om te zien of hij de man wel of niet zou genezen. In hun oordeel zou een dergelijke actie de sabbat schenden door een goed “werk te doen.”
als Jezus de man genas, konden ze dan “aanklachten indienen” die ze veronderstelden. Het heeft me altijd geïntrigeerd dat ze de mogelijkheid van een wonder voorzien, maar hadden geen interesse in de boodschap van de leraar!
maar Christus “wist hun gedachten” (Lk. 6: 8) en begreep het effect dat de zonde in hen had gewrocht.
en het maakte hem boos (Mk. 3:5). De Griekse term voor woede (orge) duidt op een bewuste aanleg, niet op een impulsieve flits van Toorn.Het meest ongewone aan deze episode is echter het feit dat Jezus “bedroefd” was over deze hardvochtige mannen. En zo genas hij de verschrompelde hand van de man in een poging om hun harten te verzachten!
de oorspronkelijke term die wordt weergegeven als “bedroefd” (sunlupeo) is alleen hier te vinden in het hele Nieuwe Testament. Het zelfstandig naamwoord lupeo wordt zestien keer gebruikt in het Nieuwe Testament en betekent verdriet of pijn van lichaam of geest. Maar de toevoeging van het voorvoegsel sun maakt de term uniek in het Nieuwe Testament.Herodotus, de Griekse historicus, gebruikte het woord om de emoties te beschrijven van bepaalde burgers die hun medeleven betuigden aan een man wiens broer net was overleden (6.39).In deze passage lijkt Marcus de sympathieke aard van Jezus’ verdriet te suggereren, omdat hij het feit overdenkt dat deze mannen hun eigen ergste vijanden waren (Vine, 362). Wat een index in het liefdevolle hart van de Zoon van God!
Christus: “bewogen met mededogen”
misschien is de meest dramatische bijbelse term die het idee van mededogen aanduidt het woord splanchnon. Letterlijk betekent het de darmen. Toen Judas zelfmoord pleegde door zichzelf op te hangen, viel zijn lichaam uiteindelijk op de aarde en “gutste zijn ingewanden eruit” (Hand.1:18).
maar zowel de Hebreeërs als de Grieken gebruikten de term in figuurlijke zin, voor diepe gevoelens van tederheid en mededogen — net als wanneer we de term “hart” gebruiken, zoals in “Ik hou van haar met heel mijn hart.”Er zijn verschillende gevallen waarin dit woord wordt gebruikt om de gevoelens van Christus voor de onfortuinlijken te beschrijven.
Jezus had deze emotie voor een arme man die getroffen werd door de gevreesde ziekte, lepra (Mk. 1:41). De edelman ontmoette Christus, knielde voor hem en smeekte: “als je wilt, kun je me rein maken.”Wat een vertrouwen had hij.
de Heer, “bewogen met mededogen,” antwoordde, ” Ik wil.”Met slechts een aanraking van de hand van de redder werd de man onmiddellijk gereinigd. Iemand heeft treffend opgemerkt dat het alleen vanwege het mededogen van de Heer was dat hij een hand had om de Heer aan te raken!
het doel van het wonder was natuurlijk om de geloofwaardigheid van de Messias als leraar “van God komen” te bevestigen (vgl. Jn. 3:2). Niettemin moeten we niet over het hoofd zien dat Jezus oprechte gevoelens had voor de verschrikkelijke benarde toestand van deze man.De Heer zal ons niet op wonderbaarlijke wijze verlossen van de fysieke effecten van een zondige wereld. Het is echter opmerkelijk dat wij, terwijl wij lijden, verzekerd kunnen zijn van zijn oprechte medeleven.
Christus ‘ mededogen voor het volk
de term splachnon wordt gebruikt om de bezorgde houding van Jezus voor de verwarde joden weer te geven toen zij richting zochten voor hun leven.Toen de Verlosser het nieuws hoorde van de moord op zijn vriend, Johannes de Doper, nam hij zijn discipelen apart in een afgelegen gebied in de buurt van Betsaïda. Maar de scharen volgden hem na. Marcus zegt dat Jezus “medelijden met hen had, want zij waren als schapen zonder Herder” (Mk. 6:34). En dus” verwelkomde hij hen ” (LC. 9:11).
denk er eens over na. De Heer zette zijn eigen verdriet opzij voor zijn vermoorde neef, een rechtvaardig man van God, om deze mensen te dienen die zo wanhopig richting in hun leven nodig hadden. Wat een man!Op een bepaalde gelegenheid gingen Christus en zijn discipelen naar een stad genaamd Nain, ongeveer zes mijl ten zuiden van Nazareth (zie Lk. 7.11 v. Chr.). Toen ze de poort van de stad naderden, ontmoetten ze een begrafenisstoet. Een jonge man was overleden en zijn moeder, een weduwe, begroef haar enige kind.Toen Jezus dit trieste tafereel zag “had hij medelijden” met de lieve dame en zei: “Stop met huilen.”Toen kwam de Heer bij de bier en “raakte” het aan.
de dragers stopten en Jezus zei tegen het lijk: “jongeman … ontstaan.”De eens dode ging rechtop zitten en begon te praten.
en dan, Luke teder zegt, ” En Hij gaf hem zijn moeder.”Nog nooit had ze een mooier geschenk gekregen!Opnieuw moeten we opmerken dat het doel van dit wonder was om de geloofsbrieven van de Verlosser als een goddelijke woordvoerder vast te stellen — een effect dat onmiddellijk werd voortgebracht (Lk. 7:16).Hoe het ook zij, we moeten niet nalaten op te merken dat in verband met dat hogere doel, de Heer mededogen had.Jezus leert mededogen
naast zijn persoonlijke voorbeeld nam Christus ook het begrip mededogen op in de verschillende vormen van zijn leer, waardoor hij enkele troostende en krachtige waarheden overbracht.Het is algemeen bekend voor de Bijbelstudent dat Joden niets te maken hadden met de Samaritanen — een gemengd ras gezien als overlopers (Joh. 4:9). Niettemin, toen een arrogante Joodse wetgeleerde, in een poging zichzelf te rechtvaardigen, grapte: “Wie is mijn naaste?”
Jezus antwoordde door de gelijkenis te vertellen van de reizende Samaritaan die een gewonde Jood tegenkwam. De held van het verhaal is de verachte Samaritaan die “met mededogen” werd bewogen tegen zijn vijand (LC. 10:33).
een hart ondergedompeld in compassie zal oppervlakkige barrières overwinnen.
een van de meest geliefde gelijkenissen van de Verlosser is die van de ” verloren zoon “(Lk. 15.11 v. Chr.). Een dwaze jongen herwon zijn erfenis en vertrok van zijn vader naar een ver land. Daar gaf hij zich over aan roekeloze overgave, en werd uiteindelijk gereduceerd tot degradatie. Uiteindelijk besluit hij terug te keren naar zijn geliefde vader.Toen hij op weg was naar het oude huis, zag zijn genadige vader hem van ver weg. “Bewogen met mededogen”, rende en wierp zijn armen om zijn nek.
de vader vertegenwoordigt natuurlijk God. Zelfs als we onszelf te schande hebben gemaakt, voelt hij nog steeds met ons mee en wil hij ons terug. Mededogen kan de kloof overbruggen tussen godheid en menselijke losbandigheid-wanneer berouw wordt aangetoond (cf. ook Mt. 18:27).
conclusie
maakt het Jezus iets uit,
als mijn hart pijn heeft,
te diep voor vrolijkheid en gezang?
als de lasten drukken
en de zorgen lijden,
als de dag vermoeid en lang wordt?
het antwoord is een klinkende,
Oh, ja, Hij geeft om me, ik weet dat hij om me geeft, zijn hart is geraakt door mijn verdriet.
onze kennis van dit feit is gebaseerd op de bijbelse informatie die we zojuist hebben onderzocht. Wees er gerust door.
als we lijden aan ziekte en pijn, geeft hij om ons. Als we rouwen om het verlies van dierbaren, geeft hij erom. Als we in de war zijn en in een doolhof van misleiding, wanhopig leiderschap nodig hebben, heeft hij medelijden met ons. Als we mishandeld worden, voelt hij voor ons.
wanneer wij ons in het slijk van de zonde storten, treurt hij over die ramp. Als we ons in de hardheid van ons hart zelfs hatelijk tegen hem verzetten, blijft hij voor ons voelen. Is dit niet geweldig?
Hoe kan men hem blijven weerstaan in het licht van deze prachtige waarheden? Kan de “goedheid van God” ons niet tot bekering leiden (Rom. 2:4)?
en hoe zit het met onze behoefte om mededogen te tonen aan anderen? Kunnen we niet uitroepen: “Ik zal mededogen tonen aan anderen, want mijn Verlosser toonde eerst mededogen aan mij” (vgl. 1 Jn. 4:19)?
hoe de omgeving van onze samenleving, onze huizen en onze kerken zou worden getransformeerd als meer versierd zichzelf met de mantel van mededogen.