zoals alle songwriters weten, is het nummer zo ‘ n kleine vorm dat elk aspect ervan consequenties heeft. De keuze van een woord, bijvoorbeeld, kan gewichtig zijn, en de hele toon van het lied te veranderen. De voortdurende missie van de songwriter is om het nummer volledig te realiseren, met elk stuk, elke sectie, elk woord, perfect op zijn plaats. Een serieuze liefhebber van song en songcraft altijd, de late grote John Stewart was altijd fijn afgestemd op de impact van elk gekozen woord.
hij werd als kind verliefd op volksmuziek en begon toen liedjes te schrijven en ze naar beroemde folkartiesten te sturen. Velen werden gestuurd naar Dave Guard, zanger van het legendarische Kingston Trio, die uiteindelijk vond twee hij hield, “Molly D.” en “Green Grasses,” die hij opgenomen met de groep. Hoewel nog steeds op de middelbare school, Stewart plotseling werd een professionele songwriter. Hij sloot zich uiteindelijk aan bij de groep The Wanderers, en vervolgens het Kingston Trio zelf, voordat hij een solo artiest. Veel van zijn nummers werden door andere artiesten opgenomen, en hij had ook een hit zelf met zijn lied “Gold. Zijn bekendste nummer is “Daydream Believer”, een nummer 1 hit in 1967 voor The Monkees, hun laatste hit in de Amerikaanse hitlijsten. Stewart was zowel opgewonden als ontzet door het onwaarschijnlijke succes van het nummer, de sensatie kwam voort uit het feit dat deze folkie met een gitaar, in navolging van de nederige Woody Guthrie traditie van het uitdrukken van zowel waarheid en poëzie in liedjes, nu een grote pophit had van de meest pop van alle popbands, The Monkees. Het maakte hem een klein fortuin.De ontzetting kwam voort uit zijn besef dat er een sleutelwoord was veranderd in het lied, dat Voor altijd zijn beoogde toon veranderde, zoals hij me uitlegde in dit gesprek uit 1991 over de oorsprong van het lied. We spraken in zijn Malibu huis, waar ik ging met mijn vriend en John ‘ s, de legendarische fotograaf-muzikant Henry Diltz, die commentaar tijdens het gesprek. Stewart, een begaafd en productief schilder en muzikant, vroeg Henry na ons gesprek om veel van zijn nieuwste schilderijen te fotograferen.
JOHN STEWART: ik herinner me het schrijven van “Daydream Believer” heel duidelijk. Om een of andere reden schreef ik de hele dag liedjes, elke dag. Het was onderdeel van een trilogie, een suburban trilogie. Ik herinner me dat ik ging denken, ” wat een verspilde dag — alles wat ik heb gedaan is dagdromen.”En van daaruit schreef ik het hele lied.
ik had nooit gedacht dat het een van mijn beste nummers was. Geenszins. En toen ik de Monkees het hoorde doen, zei ik: “mijn God ! De lijn zou moeten zijn, ” je ooit gedacht van me als een witte ridder op zijn Ros/nu weet je hoe funky leven kan zijn.”Weet je, na de bruiloft hoe dingen funky kunnen worden?
en dan zingt Davy: “Now you know how happy life can be. De platenmaatschappij wilde niet dat ze funky zeiden.”
binnen drie maanden was het nummer één over de hele wereld. Toen deed Anne Murray het-dan jaren later-een andere versie.
Henry Diltz: en ze zingt “happy” omdat ze het geleerd heeft van de Monkees.
JS: het is ” gelukkig.”Het zal altijd” gelukkig zijn.”
I lived off the song totally for more than a year. En toen nam Anne Murray het op en kwam het weer ter sprake. Het was maar een liedje dat ik in een paar minuten schreef. Ik heb andere nummers zoals “Runaway Train” net zo snel geschreven.
hoe doe je dat?
JS: maak je geest leeg.
hoe doe je dat?
schrijf vroeg in de ochtend als je voor het eerst wakker wordt — neem je gitaar mee naar bed – voordat de kritische stem begint.
.