hoe hard we ook proberen, we kunnen niet sneller rennen dan wat echt voor ons bedoeld is.
wat bekend staat als de tweelingvlam-relatie komt voor velen van ons steeds vaker voor naarmate onze planeet een pijnlijk ontwaken ervaart en een verschuiving ondergaat van oude paradigma ‘ s van relaties naar een meer open en eerlijke vorm van liefde.
de tweelingvlamverbinding zou de hereniging zijn van twee” zielen ” die gescheiden waren van één enkele energiebron, die vervolgens door vele levens reizen totdat ze klaar zijn om opnieuw te verbinden.
een van de interessantste, maar vaak over het hoofd gezien aspecten van een tweelingvlam relatie is de fase van de runner en chaser.
tijdens deze fase zal de ene ziel de andere verlaten, schijnbaar zonder kennisgeving of reden. De relatie lijkt voorgoed voorbij te zijn—en dat kan heel goed zo zijn. Loslaten is ook een belangrijk onderdeel van het pad van liefde.
de realiteit is dat tweelingen weer bij elkaar kunnen komen—in vriendelijkheid en wederzijds respect—en samen door de stadia kunnen gaan.
wanneer de “runner” ziel vertrekt, wordt dit vaak gedaan uit het gevoel overweldigd, niet waardig, of verward door zijn of haar verbinding—een verbinding die duidelijk anders voelt dan alles wat ze ooit hebben ervaren. Misschien verlaten ze de relatie niet voorgoed. Ze kunnen gewoon de tijd en ruimte nodig hebben om hun gevoelens te verwerken.
toch kan de achterblijvende tweeling zich verlaten voelen.
wanneer deze runner en chaser fase begint, is het een egotrip voor de chaser. Dus als de loper vertrekt, kunnen ze meedogenloos zijn in hun achtervolging. De jacht wordt niet gedaan uit het belang van beide zielen, maar eerder omdat de jager heeft hun eigen problemen rond verlatenheid, eenzaamheid en waardigheid. Wat interessant is, is dat het oplossen van deze problemen het doel van deze fase is.
aan het begin van deze runner-chaser fase is geen van beide tweelingen in staat om deze emoties te verwerken—in plaats daarvan doet de runner de chaser pijn door verder te willen gaan, terwijl de chaser de runner de schuld geeft van hun pijn en zijn of haar verwonding projecteert op hun tweelingbroer.
gelukkig is dit moeilijke proces het doel van deze fase in de twin flame-verbinding.
het nummer één wat we hier allemaal kunnen doen is gewoon de tweelingziel laten lopen, als dat is wat hij of zij moet doen. We kunnen het achtervolgen, pleiten of zelfs rationaliseren waarom ze terug zouden moeten komen, loslaten. Om los te laten, moeten we stoppen met het projecteren van onze pijn en schuld op onze tweeling.
hier is een belangrijk punt: de chaser tweeling moet leren om zijn of haar verlangens te scheiden van die van hun ego. Ons ego wil wat het nu wil, en als dat niet gebeurt geeft het de loper de schuld.
en zo kunnen de loper—en chaserfase binnen de chaser worden geheeld-niet alleen de loper.
zodra deze Tweeling naar hun eigen emoties kan luisteren en kan verwerken hoe ze zich voelen, beginnen ze hun wonden of conditionering te genezen. Deze catharsis is wanneer veel tweelingvlammen weer bij elkaar komen—en waarom sommigen van ons (terecht of ten onrechte) dit soort liefde loslaten.
zodra de chaser ziel stopt met het achtervolgen van de runner, en leert om het gewenste resultaat van het ego los te laten, kan de runner ziel de vrede beginnen te voelen die nodig is om te werken aan de oorspronkelijke kwesties die hen in de eerste plaats deden vertrekken.
dit betekent niet dat de tweeling niet kan communiceren, vrienden kan zijn of elkaar zelfs kan zien tijdens deze fase—maar het betekent wel dat het moet gebeuren zonder enige vorm van verwachtingen, inclusief ooit weer bij elkaar komen.
het ding met onze tweeling is dat we op de een of andere manier van hen leren—zolang we het maar benaderen in de boeddhistische stijl van niet-gehechtheid, want alleen op deze manier kunnen we onze liefde ons laten verlichten.
nadat de chaser twin is gestopt met jagen, kunnen ze nog steeds hun onvoorwaardelijke liefde, aanwezigheid en zelfs steun aan de loper bevestigen op een nieuwe niet-bedreigende manier.
maar zelfs binnen deze ruimte moet ruimte worden gegeven.
wat velen van ons vergeten—twin flames inbegrepen—is dat wat voor ons bedoeld is ons echt nooit zal missen, dus er is nooit een noodzaak om iets te haasten of te duwen—alles gebeurt op de manier waarop het bedoeld is.
als tweelingen kunnen leren om te leunen in de ruimtes die deze fase creëert, in plaats van te vrezen voor de uitdagingen die zich voordoen, dan kunnen we ontdekken dat het in deze tijden van scheiding is dat de grootste hoeveelheid persoonlijke groei plaatsvindt.
omdat het grootste ding om te onthouden tijdens dit alles is dat de dingen zullen ontvouwen zoals ze bedoeld zijn.
~
~
~
Auteur: Kate Rose
Afbeelding: Unsplash
Editor: Waylon Lewis
Copy Editor: Catherine Monkman
Sociale Editor: Cat Monkman