aanvullende en andere grensoverschrijdende zaken
hoofdstuk 15 is een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de Faillissementswet door de Faillissementsmisbruik preventie en consumentenbescherming Act van 2005. Het is de Amerikaanse binnenlandse goedkeuring van de modelwet inzake grensoverschrijdende insolventie afgekondigd door de United Nations Commission on International Trade Law (“UNCITRAL”) in 1997, en het vervangt sectie 304 van de Faillissementswet. Vanwege de UNCITRAL bron voor hoofdstuk 15, de VS de interpretatie moet worden gecoördineerd met de interpretatie die wordt gegeven door andere landen die het als intern recht hebben aangenomen om een uniforme en gecoördineerde wettelijke regeling voor grensoverschrijdende Insolventiezaken te bevorderen.
het doel van hoofdstuk 15, en de modelwet waarop het is gebaseerd, is te voorzien in doeltreffende mechanismen voor de behandeling van Insolventiezaken waarbij debiteuren, activa, eisers en andere partijen van belang zijn waarbij meer dan één land betrokken is. Deze algemene doelstelling wordt gerealiseerd door middel van vijf doelstellingen die in het Statuut zijn vastgelegd.: (1) bevordering van de samenwerking tussen de rechtbanken van de Verenigde Staten en de partijen van belang en de rechtbanken en andere bevoegde autoriteiten van het buitenland die betrokken zijn bij grensoverschrijdende Insolventiezaken; (2) totstandbrenging van meer rechtszekerheid voor handel en Investeringen; (3) Zorgen voor een eerlijk en efficiënt beheer van grensoverschrijdende insolventies ter bescherming van de belangen van alle schuldeisers en andere belanghebbende entiteiten, met inbegrip van de schuldenaar; (4) bescherming en maximalisering van de waarde van de activa van de schuldenaar bieden; en (5) de redding van bedrijven in financiële moeilijkheden vergemakkelijken, waardoor investeringen worden beschermd en de werkgelegenheid wordt behouden. 11 U. S. C. § 1501.
in het algemeen is een hoofdstuk 15-zaak een nevenzaak bij een primaire procedure die in een ander land wordt ingeleid, doorgaans het land van herkomst van de schuldenaar. Bij wijze van alternatief kan de debiteur of een crediteur een volledige zaak van hoofdstuk 7 of hoofdstuk 11 in de Verenigde Staten beginnen als de activa in de Verenigde Staten voldoende complex zijn om een volledige binnenlandse faillissementszaak te rechtvaardigen. 11 U. S. C. § 1520(c). Bovendien, onder hoofdstuk 15 een U. S. de rechtbank kan een trustee of andere entiteit (met inbegrip van een examinator) machtigen om in een vreemd land op te treden namens een Amerikaanse faillissementszaak. 11 U. S. C. § 1505.
een bijkomende zaak wordt overeenkomstig hoofdstuk 15 ingeleid door een” buitenlandse vertegenwoordiger “die een verzoek tot erkenning van een “buitenlandse procedure” indient.”(1) 11 U. S. C. § 1504. Hoofdstuk 15 geeft de buitenlandse vertegenwoordiger het recht van directe toegang tot de Amerikaanse rechtbanken voor dit doel. 11 U. S. C. § 1509. Het verzoekschrift moet vergezeld gaan van documenten waaruit het bestaan van de buitenlandse procedure en de benoeming en het gezag van de buitenlandse vertegenwoordiger blijken. 11 U. S. C. § 1515. Na kennisgeving en een hoorzitting is het gerecht bevoegd om een bevel uit te vaardigen waarbij de buitenlandse procedure wordt erkend als ofwel een “buitenlandse hoofdprocedure” (een procedure die aanhangig is in een land waar het centrum van de belangrijkste belangen van de schuldenaar zich bevindt) of een “buitenlandse niet-hoofdprocedure” (een procedure die aanhangig is in een land waar de schuldenaar een vestiging heeft, (2) maar niet het centrum van de belangrijkste belangen). 11 U. S. C. § 1517. Onmiddellijk na de erkenning van een buitenlandse hoofdprocedure worden de automatische schorsing en geselecteerde andere bepalingen van de Faillissementswet van kracht binnen de Verenigde Staten. 11 U. S. C. § 1520. De buitenlandse vertegenwoordiger is ook bevoegd om de werkzaamheden van de schuldenaar in de normale bedrijfsuitoefening uit te oefenen. ID. De Amerikaanse rechtbank is bevoegd om voorlopige maatregelen te nemen zodra de petitie voor erkenning is ingediend. 11 U. S. C. § 1519.Door het erkenningsproces fungeert hoofdstuk 15 als de belangrijkste deur van een buitenlandse vertegenwoordiger voor de federale en staatsrechtbanken van de Verenigde Staten. 11 U.S. C. § 1509. Eenmaal erkend, kan een buitenlandse vertegenwoordiger aanvullende hulp vragen bij de faillissementsrechtbank of bij andere staats-en federale rechtbanken en is bevoegd om een volledige (in tegenstelling tot bijkomende) faillissementszaak te brengen. 11 U. S. C. §§ 1509, 1511. Daarnaast is de vertegenwoordiger gemachtigd om als partij van belang deel te nemen in een hangende insolventiezaak in de VS en om op te treden in elke andere zaak in de VS waarin de schuldenaar een partij is. 11 U. S. C. §§ 1512, 1524.Hoofdstuk 15 geeft ook buitenlandse crediteuren het recht om deel te nemen in de VS. faillissementszaken en het verbiedt discriminatie van buitenlandse crediteuren (met uitzondering van bepaalde buitenlandse overheids-en fiscale vorderingen, die kunnen worden geregeld door het Verdrag). 11 U. S. C. § 1513. Het vereist ook kennisgeving aan buitenlandse schuldeisers met betrekking tot een Amerikaanse faillissementszaak, met inbegrip van kennisgeving van het recht om vorderingen in te dienen. 11 U. S. C. § 1514.Een van de belangrijkste doelstellingen van hoofdstuk 15 is het bevorderen van samenwerking en communicatie tussen Amerikaanse gerechten en partijen van belang met buitenlandse gerechten en partijen van belang in grensoverschrijdende zaken. Dit doel wordt onder meer bereikt door de rechtbank en de vertegenwoordigers van de nalatenschap expliciet te belasten met “zoveel mogelijk samen te werken” met buitenlandse rechtbanken en buitenlandse vertegenwoordigers en door rechtstreekse communicatie tussen de rechtbank en de gemachtigde vertegenwoordigers van de nalatenschap en de buitenlandse rechtbanken en buitenlandse vertegenwoordigers toe te staan. 11 U. S. C. §§ 1525-1527.
indien een volledige faillissementszaak wordt ingeleid door een buitenlandse vertegenwoordiger (wanneer er een buitenlandse hoofdprocedure aanhangig is in een ander land), is de bevoegdheid van de faillissementsrechtbank over het algemeen beperkt tot de activa van de schuldenaar die zich in de Verenigde Staten bevinden. 11 U. S. C. § 1528. De beperking bevordert de samenwerking met de buitenlandse hoofdprocedure door de activa te beperken die onder de jurisdictie van de VS vallen, zodat de buitenlandse hoofdprocedure niet wordt verstoord. Hoofdstuk 15 bevat ook regels voor verdere samenwerking wanneer een zaak werd ingediend onder de Faillissementswet vóór de erkenning van de buitenlandse vertegenwoordiger en voor de coördinatie van meer dan Buitenlandse procedures. 11 U. S. C. §§ 1529 – 1530.
de UNCITRAL-modelwet is ook (met bepaalde wijzigingen) aangenomen in Canada, Mexico, Japan en verscheidene andere landen. Adoptie is in afwachting in het Verenigd Koninkrijk en Australië, evenals andere landen met belangrijke internationale economische belangen.
opmerkingen
- een ” buitenlandse procedure “is een” gerechtelijke of administratieve procedure in een vreemd land … krachtens een wet inzake insolventie of schuldcorrectie waarbij de procedure onderworpen is aan controle of toezicht door een buitenlandse rechter met het oog op reorganisatie of liquidatie.”11 U. S. C. § 101(23). Een ” buitenlandse vertegenwoordiger “is de persoon of entiteit die in het kader van de buitenlandse procedure gemachtigd is” de reorganisatie of liquidatie van de activa of zaken van de schuldenaar te beheren of op te treden als vertegenwoordiger van een dergelijke buitenlandse procedure.”
- een vestiging is een plaats van vestiging waar de schuldenaar een economische activiteit op lange termijn uitoefent. 11 U. S. C. § 1502(2).