It ’s Kiwi to me: A review of Air New Zealand’ s 777-300ER in business class

Voor de gemiddelde reiziger denken van non-stop routes tussen het VK en de VS, Air New Zealand is niet de eerste luchtvaartmaatschappij die opkomt. Maar de nationale luchtvaartmaatschappij van Nieuw-Zeeland exploiteert een vijfde-vrijheid route van Londen Heathrow naar Auckland, Nieuw-Zeeland, via Los Angeles (LAX).

tijdens mijn vorige vlucht met Air New Zealand had ik een fantastische ervaring met zijn hybride economy product, de Skycouch. Dus ik was nieuwsgierig om te zien hoe de business-class ervaring vergeleken met dat. En zou de vijfde vrijheid route anders zijn dan een ex-Nieuw-Zeeland route?Helaas kondigde de luchtvaartmaatschappij in oktober aan dat ze vanaf oktober 2020 van plan is de Londen-Los Angeles fifth freedom te verlaten ten gunste van een non-stop vlucht tussen Auckland (AKL) en Newark (EWR). Hoewel we verdrietig zijn om deze leuke vijfde vrijheid route te zien gaan, is er nog genoeg tijd om aan boord te springen van een van de meer unieke vluchten rond.

boeking

als het gaat om vreemde vijfde vrijheid routes over de hele wereld, Air New Zealand ‘ s nonstop van Londen (LHR) naar Los Angeles (LAX) moet bovenaan de lijst staan. En, voor degenen die niet op de hoogte, het zien van een Air New Zealand vliegtuig op de grond op Heathrow moet wenkbrauwen te verhogen.De luchtvaartmaatschappij exploiteert Air New Zealand vlucht 1 op een Boeing 777-300ER, die vertrekt vanuit Londen, vliegt naar L. A. en dan verder naar Auckland (AKL) – allemaal met hetzelfde vluchtnummer. Het vliegtuig stopt in L. A. voor twee uur om te tanken, en laat passagiers uitstappen en neemt nieuwe passagiers aan.

retourvluchten in business class — of Business Premier, zoals de luchtvaartmaatschappij het noemt-zweven meestal rond de $5400 voor een volledige NZ1-route. Echter, voor alleen de LHR-LAX been ik gekozen om te vliegen, round-trip prijzen zweven rond de $ 3500 mark. Ik had deze vlucht naar positie nodig voor een andere vlucht, dus ik had alleen een enkele reis nodig, en dat is waar mijn mijlen van pas kwamen.Omdat Air New Zealand lid is van Star Alliance, zijn er grote mogelijkheden om uw punten en mijlen in te wisselen voor een Business Premier ervaring. Hoewel United is een transfer partner van Chase Ultimate Rewards en een voor de hand liggende optie voor de VS-gebaseerde flyers, de luchtvaartmaatschappij werd opladen 70.000 mijl voor de one-way ticket van LHR naar LAX toen ik keek.Ondertussen bood Avianca ‘ s LifeMiles-programma een betere optie. Het programma, dat bekend staat om zijn Award sweet spots, was het opladen van 63.000 LifeMiles plus $327 aan belastingen en kosten voor de one-way ticket. Op basis van TPG ‘ s meest recente waarderingen, de 63.000 mijlen besteed waren de moeite waard $1.071, waardoor deze aflossing een grote waarde in vergelijking met de contante prijzen.Avianca LifeMiles is een transferpartner van Citi Thanky, American Express Membership Rewards en Marriott Bonvoy. Het programma loopt ook vaak buy-miles promoties waar u kunt rack up miles op de goedkope.

ervaring in de praktijk

NZ1 Londen vertrekt om 4:15 uur, komt op LAX op 7:40 uur lokale tijd, dan vertrekt weer om 9:40 uur, aankomst in Auckland om 5:30 Als lid van de Star Alliance, Air New Zealand maakt gebruik van Terminal 2 op Heathrow.

ik kwam vroeg aan bij LHR-misschien zelfs een beetje te vroeg – om 12: 45 uur was ik de enige persoon die gebruik maakte van de business-class check-in lijn, met uitzondering van één echtpaar. Er waren slechts een paar passagiers in de reguliere check-in rij. De agent die mijn tas gelabeld had was, nou ja, niet enthousiast, en ik was snel op weg door de beveiliging.

in Terminal 2 hebben premiumpassagiers recht op een versnelde veiligheidsstrook. Nogmaals, ik was een van de slechts een paar mensen in de rij, dus ik was door binnen twee minuten en op weg naar de lounge.

als businessclass-passagier bij de Star Alliance-luchtvaartmaatschappij had ik het recht om te kiezen uit de Lufthansa Business Lounge, United Club, Air Canada Maple Leaf Lounge en de Singapore Airlines SilverKris Lounge.

na elke lounge op Heathrow te hebben bekeken, nam ik het advies aan van TPG UK Content Producer Dan Ross en ging naar de Singapore Airlines SilverKris Lounge in T2. Ik had hoge verwachtingen van de lounge. Dan vertelde me dat het de beste optie was — vooral als ik van bier hield (doe ik), vanwege de zelfbedieningsbiertap. Winnend.De lounge stond tegenover Gate B44 en werd aangeduid als lounges B2 en B3 naast de Air Canada Maple Leaf Lounge.

wees echter gewaarschuwd dat als je van plan bent om naar de Singapore Lounge (of de Air Canada Lounge, wat dat betreft) te gaan, het een wandeling is. Ik bedoel, een echte tocht door meerdere series van tunnels en loopplatforms. Ik liep in een stevig tempo en het kostte me ongeveer 15 minuten van de beveiliging.

net als de check-in en veiligheid processen, de lounge was ook zeer rustig toen ik binnenkwam. De lounge zag er relatief modern en bijgewerkt uit, met houten afwerkingen en een fris, schoon gevoel. Er was ook veel natuurlijk licht in de loungeruimte.

ik heb vooral genoten van het brede scala aan zitmogelijkheden in de lounge. Er waren de speciale eetruimtes, en dan waren er de loungeruimtes en, mijn favoriet, de stoelen in pod-stijl, die de perfecte privéplek waren om werk te doen. Met name de meeste zitplaatsen hadden vol vermogen poorten in de buurt.

in Tegenstelling tot het deel van de woonkamer met de massa bedragen van de zithoek, de eethoek niet veel natuurlijk licht. Dat gezegd hebbende, de buffet ruimte was uitgestrekt. Zoals ik er rond lunchtijd was, waren er verschillende secties van het buffet die goed gevuld waren, met zowel warme als koude voedselopties.

warme gerechten waren voornamelijk Aziatische en Indiase gerechten, variërend van kipnoedels tot aubergine masala en basmati rijst.

in de koude sectie, was er een verscheidenheid aan vinger sandwiches en een enorm scala aan salades.

De ruimte zelf was zeer goed onderhouden, met personeel aanvullen of althans een poging te vullen — het eten, al waren er heel weinig passagiers in de lounge.

er waren ook een aantal koude frisdrank-en theestations, evenals een zelfbedieningsijsstation. Voor een sukkel met een zoetekauw als ik, was dat een enorm positief. Plus, heb ik de popcorn al genoemd? Veel popcorn met smaak.

De bar voldeed aan mijn verwachtingen ook. En terwijl het hoogtepunt waarschijnlijk de zelfbedieningstap was, was de selectie van andere drankjes ook top. De barman was ook zeer vriendelijk.

maar, mijn favoriete deel van de hele lounge was het commentaar boek dat werd gehouden aan de bar. Ik nam wat tijd om door de pagina ‘ s te bladeren en de andere passagiers die waren gekomen door te lezen en hun gemeenschappelijke, enthousiaste berichten van “Great lounge!”Het commentaar boek was een kleine touch, maar een die laat zien dat Singapore Lounge geeft om en is geïnteresseerd in haar gasten en hun ervaring.

ik nam wat tijd om de lounge te verkennen, die uiteindelijk meer vol met passagiers hoe dichter ik bij vertrek kwam. De badkamers werden onberispelijk onderhouden – een gemeenschappelijk thema.

ik verliet de lounge om ongeveer 14.45 uur, aangezien het instappen om 15.00 uur zou beginnen.

ik kwam aan bij de poort van een in afwachting vogel, de 777-300ER, geschilderd in de iconische witte en zwarte kleurstelling van Air New Zealand — een van mijn favorieten. Het toestel, dat geregistreerd staat als ZK-OKR, was een nieuwer vliegtuig op net meer dan vijf jaar oud. Het werd geleverd aan Air New Zealand in juni 2014, waar het bleef in dienst sinds, volgens PlaneSpotters.net.

toen ik bij de gate kwam, was het rond 15.00 uur en het instappen zou al begonnen zijn, maar er was helemaal geen beweging. Geen beweging van het grondpersoneel. Geen beweging van passagiers. De bemanning was nog niet eens aan boord gegaan, en er werd geen bericht aan de passagiers doorgegeven. Het was pas 15:25 dat het instappen was begonnen, en er was weinig communicatie tijdens het vertraagde proces — geen goede manier om een lange vlucht te starten.

dat gezegd hebbende, het was een kleine prijs te betalen. Het andere deel van mijn ervaring was geweldig, met de lounge als hoogtepunt.

Cabine en Stoel

een van mijn favoriete delen van de cabine is het meest opvallend wanneer je voor het eerst aan boord loopt — de leuke paars/roze sfeerverlichting die de cabine overneemt. En de verlichting is nog maar het begin van de ontwerpfuncties aan boord van Air New Zealand ‘ s 777 die het die uitgesproken Kiwi-sfeer geven, die ik absoluut charmant vind.

wat de rest van de cabine en het ontwerp betreft, moet deze worden opgefrist.

terwijl de cabine is ingericht in een 1-2-1 configuratie, het visgraatontwerp is een meer verouderde versie van de alledaagse omgekeerde visgraatuitvoering.

als geheel zijn er in de business-class cabine 44 zitplaatsen, die verdeeld zijn over twee kleinere mini cabines. De voorkajuit heeft 28 zitplaatsen, terwijl de achterkajuit 16 zitplaatsen heeft. Tussen de twee mini-hutten bevinden zich twee toiletten en een kombuis met een zelfbedieningsbar. Er is ook een derde toilet aan de voorkant van het vliegtuig, naast de cockpit deur.

elk van de stoelen heeft 22 inch breedte, die op papier is veel breed, maar in werkelijkheid de stoelen voelde smal. Als je breed-shouldered, zich ervan bewust dat de stoel ontwerp kon voelen heel doodskist-achtige en claustrofobisch.

de stoelen kunnen het meest worden vergeleken met die in Virgin Atlantic ‘ s oude Upper Class cabine, die de maatschappij actief uitfaseert met de introductie van een nieuwe Upper Class Suite op haar Airbus A350-vliegtuigen.

voor AvGeeks is de configuratie van de cabine bijzonder pijnlijk, omdat naar binnen gericht je dwingt om in de cabine te kijken, waarbij je je nek moet strekken als je uit het raam wilt kijken. Het andere grote nadeel van de stoel is dat je gedwongen bent om op te staan om de stoel in zijn lig-vlakke positie te krijgen.

hoewel de configuratie van de stoel niet optimaal is, waar u ook zit, was ik een fan van de witte bekleding. Hoewel het vliegtuig wat leeftijd begon te vertonen in sommige opzichten, bleken de stoelen zelf niet te veel slijtage te hebben.

ik was ook een fan van de voetsteun, die net voor de stoel staat en beschikbaar is voor gebruik tijdens de vlucht. Elk van de voetsteunen heeft ook zijn eigen veiligheidsgordel, wat betekent dat als je reist met een metgezel, ze kunnen zitten met u zodra de fasten seatbelt sign is uitgeschakeld.

onder die voetensteun bevindt zich een kleine, open opbergruimte — eigenlijk de enige opbergruimte in de stoel. Hoewel het breed is aan het begin, smal aan de achterkant, waardoor het moeilijk was om een grotere tas daar op te slaan.

de stoelen zelf bieden niet te veel privacy voor elke passagier. Specifiek, anderen in de cabine zijn goed in het zicht — zowel wanneer u tegenover u als naast u kijkt. Gelukkig was mijn vlucht relatief leeg, en zat er niemand recht tegenover me.

wanneer in de lig-vlakke positie, het bed meet 79,5 inch in lengte-of ongeveer 6’7.5″. Echter, eigenlijk het krijgen van het bed naar die lig-vlakke positie is het lastige deel. Waar de meeste moderne businessclass-stoelen de passagier in staat stellen om gemakkelijk op een knop te drukken om van rechtop naar lounge te gaan en dan plat te liggen, wordt de passagier met deze stoel gedwongen om op te staan. Leden van de bemanning helpen bij het transformeren van het apparaat, dat lastig kan zijn als je er niet aan gewend bent, naar de lig-vlakke positie. Hetzelfde kan worden gezegd voor het omkeren van het bed positie terug naar zittende positie.

wat betreft de zitpositie wanneer u nog niet klaar bent om plat te liggen, zijn uw opties vrij beperkt. Er zijn slechts een paar opties om uw stoel te verleggen, en zelfs in de meest liggende positie is het nog steeds niet genoeg.

in termen van in-seat kracht, er is een volledig stopcontact, gelegen net onder de armleuning in de literatuur compartiment.

ik vond een van de meest leuke en plezierige gebieden in de cabine om hetzelfde te zijn waar elke passagier de minste hoeveelheid tijd doorbrengt — het toilet. De toiletten hebben twee passagiersvriendelijke elementen: een raam (loo met uitzicht!) en een faux raam met een vriendelijke kerel die verlangend naar binnen kijkt.

het toilet zelf was vrij standaard in grootte en voorzieningen. Echter, Ik vond het vooral leuk dat er muziek speelde in de lav.

voorzieningen en IFE

Bij het instappen, elke voetsteun in de business class cabine had een toilettas op.

het hete roze van de kits kwam overeen met de sfeerverlichting overhead. Binnen in de kit waren de vrij standaard aanbod van tandheelkundige kit, sokken, oogschaduw, lippenbalsem, handcrème en mondwater.

bovendien is het beddengoed geleverd door Air New Zealand ongelooflijk comfortabel. Ik vond de matras pad zelf een geweldige aanvulling om me te helpen meer comfortabel slapen.

de entertainmentschermen aan boord zijn ingebouwd in de wand van de pod naast u, wat betekent dat ze moeten worden opgeslagen voor het opstijgen en landen. Ik was een fan van de’ kia ora ‘ Groet bij het instappen, dat is uniek Nieuw — Zeeland-een thema zag ik over de vlucht ervaring.

het zijn niet de grootste schermen met slechts 12,1 inch, maar ik vond de responsiviteit van het touchscreen fantastisch-precies zoals je zou verwachten van een jong vliegtuig.

het IFE-systeem kan ook worden bestuurd met een ingebouwde afstandsbediening.

echter, Ik vond de organisatie van de IFE aanbod enigszins ongeorganiseerd. Aanbiedingen werden opgesplitst per genre, in plaats van een” alle ” optie, die doorklikken naar elke zeer omslachtig en in principe onmogelijk om te onderscheiden hoeveel er echt was.

de koptelefoon die aan elk van de passagiers werd gegeven, was niet de beste kwaliteit. Geen ruisonderdrukking, ik vond ze ook heel gedempt klinken. Een voor de hand liggende gebied voor verbetering zou kunnen zijn de hoofdtelefoon te worden gebracht op gelijke voet met sommige concurrenten die apparaten bieden door de wil van Bose.

over het algemeen vond ik de voorzieningen en opties aan boord vrij op gelijke voet met wat je zou kunnen verwachten in een business-class product. Helaas, echter, Er is geen Wi-Fi op deze vliegtuigen, dat is een enorme ondergang — vooral gezien de lange-afstand routes vliegt naar Nieuw-Zeeland. Er zijn enkele eenvoudige opties voor verbetering, zoals het reorganiseren van de IFE-opties en investeren in nieuwe Hoofdtelefoons, echter, het algemene aanbod gemaakt voor een comfortabele reis.

Eten en Drinken

Net na het instappen in het vliegtuig, de bemanning kwam rond het aanbieden van een selectie van pre-departure dranken. Ik koos voor een glas Champagne, dat werd geserveerd in een hoog glas — een mooie, unieke touch. Het was een Laurent-Perrier Brut NV, wat prachtig was.Ongeveer 15 minuten voor vertrek kwam de bemanning weer langs om te vragen welk drankje we zouden willen als we eenmaal in de lucht waren. Hoewel ik niet had gekeken naar een wijnkaart of wist wat voor soort keuzes beschikbaar waren, ging ik met een sauvignon blanc, denken dat je niet mis kan gaan met een sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland. (Spoiler: ik had gelijk, het was fantastisch.)

ongeveer 10 minuten voor vertrek kwam het cabinepersoneel opnieuw langs om de passagiers te vragen of zij een ander VOB wilden. Ik weigerde, hoewel ik de service touch waardeerde.

we vertrokken van LHR rond 16: 20 uur, en de attente bemanning kwam rond om bestellingen voor het hoofdgerecht te nemen slechts kort daarna — rond 16:45 uur ongeveer vijf minuten later, cabinepersoneel verdeelde de reeds bestelde dranken, samen met koude noten. Zoals ik al zei, de witte wijn was een geweldige keuze, en ik eindigde met het vasthouden voor de rest van de maaltijd service.

rond 17.25 uur werd het voorgerecht geserveerd. In plaats van het voorgerecht samen met het hoofdgerecht te bestellen, werden de passagiers uitgenodigd om te kiezen uit een van de twee opties uit de kar die de bemanning rolde door het gangpad. Ik koos voor de baby preistaart met geitenkaas, erwtenranken en gedroogde vijgencompote, die ik heerlijk vond. Terwijl de taart zelf een beetje aan de taaie kant was, was de geitenkaasvulling erg lekker, vooral wanneer gecombineerd met de gedroogde vijgencompote. Ondertussen was het knoflookbrood aan de koude kant, wat jammer was.

de andere optie voor het voorgerecht was een gerookte heilbot met ei en appelsalade, dille miso en mosterddressing.

voor het hoofdgerecht koos ik de dijon mosterd gebakken kipfilet, die werd geserveerd met pompoen, linzen, snijbiet en citroen Dragon jus. Het gerecht werd geserveerd door de purser kort na het voorgerecht plaat werd verzameld. Ik vond het gerecht erg lekker — de kip was sappig en niet rubberachtig, en de linzen en pompoen brokken waren de perfecte begeleiding.

Andere keuzes voor het hoofdgerecht inbegrepen rundvlees wang met bloemkool, puree, geroosterd Chantenay wortelen en rapen, zwarte olijven en spaanse peper kruimels; geroosterde kabeljauw met rose harissa saffraan saus, baby aardappelen en gebakken courgette met kappertjes en rucola salade; of ricotta griesmeel gnudi met romige veld champignons, geroosterde hazelnoten en parmezaanse kaas.

ten slotte, maaltijdservice verpakt met een dessert. Als gemberfanaticus ging ik voor het verwarmde gemberbrood en boterpudding met gemengd bessenijs. Ik was op het hek over de gember en boter pudding, omdat het ontbrak veel smaak, maar de bessen ijs was heerlijk.

ongeveer twee uur en 15 minuten voor de landing in Los Angeles, bemanning kwam rond de cabine met warme handdoeken. Kort daarna kwam de bemanning langs met Ontbijtopties. Eerst was er een selectie vers fruit, dat inderdaad vers was.

daarna werd het hoofdgerecht geserveerd. Er was maar één keuze, die was een drie-kaas bieslook, tomaat en rucola brioche met een rokerige tomatensmaak. Het gerecht was zeer aan de vette kant, en ik vond het vrij oneetbaar. Het smaakte alsof het had rond gezeten voor een lange tijd, en de ernstige vet op elk bit was een beetje off-putting.

het echte hoogtepunt van de maaltijd service kwam daarna. Air New Zealand werkt samen met het in Londen gevestigde donughtery Crosstown donuts om zoete lekkernijen te bieden op vluchten van Londen naar LA in zowel business class als premium economy. Ik eindigde met een limoen en kokosnoot donut, wat een heerlijke manier was om de vlucht af te sluiten.

over het algemeen was de maaltijdservice ongeveer gemiddeld, met enkele hoogtepunten. De maaltijd voor aankomst was bijna oneetbaar, maar de donut, vers fruit en kip main waren geweldig.

Service

Ik vond de service aan boord van deze vlucht naar één van de algehele hoogtepunten. In alle Air New Zealand vluchten die ik heb genomen — met inbegrip van mijn reis in Skycouch product van de luchtvaartmaatschappij — service is in de voorhoede. Het is geen formele dienst. In plaats daarvan, zou ik zeggen dat het conversationeel en casual is, wat ik liever heb.

toen ik aan boord ging, begroette een lid van het cabinepersoneel mij onmiddellijk bij naam. Toen ik een bemanningslid vroeg om mijn stoel te veranderen in ligbedmodus, ging ik naar het toilet en tegen de tijd dat ik terug op mijn stoel kwam, was de matrasbeschermer al vastgezet en was de deken op zijn plaats. Ik was enorm onder de indruk van de bliksemsnelle en attente service.

gedurende de vlucht was elk lid van de bemanning waarmee ik contact had vriendelijk, smiley en bereid een gesprek te voeren en een beetje te lachen. Ik waardeer service met een menselijk tintje, en ik denk dat Air New Zealand dat heel goed doet.

algemene indruk

over het algemeen vond ik de business-class ervaring van Air New Zealand op deze route perfect comfortabel, maar zeker niet bovenaan de lijst. Ik hield van het beddengoed en het feit dat ik een ligstoel had, maar de configuratie is minder dan ideaal, de stoelen zelf voelen krap en gezicht weg van de ramen. Eten en voorzieningen waren over het algemeen op gelijke voet met een standaard business-class aanbod, terwijl het niet aanbieden van een enkel ding dat hielp de Vervoerder zich onderscheidt van de concurrentie.

waar het business-class-aanbod van Air New Zealand echt uitblinkt, is echter met zijn service. En alleen al daarom zou ik overwegen om weer met het vliegdekschip te vliegen op deze route van de vijfde vrijheid-ik hoop alleen dat ik het kan vangen voordat het voorgoed vertrekt.

aanbevolen foto door Emily McNutt / The Points Guy.

Nu toepassen

de Redactie Disclaimer: Meningen hier zijn de auteur alleen, en niet die van een bank, creditcardmaatschappij, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins goedgekeurd door een van deze entiteiten.

Disclaimer: onderstaande antwoorden worden niet verstrekt of besteld door de adverteerder van de bank. Reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de bank adverteerder. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bank adverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en/of vragen worden beantwoord.