de Krabnevel is een wolk van gas en puin die naar buiten komt van een grote stellaire explosie die duizend jaar geleden werd waargenomen door aardse hemelwachters. Het Hubble-beeld hierboven toont een ingewikkelde filimentaire structuur in de uitdijende puinwolk. Kleur en contrast zijn verbeterd om details te tonen. Foto via NASA / ESA / J. Hester en A. Loll (Arizona State University).
de Krabnevel is zo genoemd omdat hij, gezien door een telescoop met het menselijk oog, vaag lijkt op een krab. In werkelijkheid is het een enorme, naar buiten ruisende wolk van gas en puin: de verspreide fragmenten van een supernova, of exploderende ster. Aardse skywatchers zagen een “gast” ster in het sterrenbeeld Stier in Juli 1054 A. D. vandaag, we weten dat dit de supernova was. De geschatte afstand tot wat er over is van deze ster – de Krabnevel – is ongeveer 6.500 lichtjaar. Dus de voorouderster moet zo ‘ n 7500 jaar geleden opgeblazen zijn.
de maankalenders zijn hier! Ontvang uw 2020 maankalenders vandaag nog. Ze zijn geweldig. We gaan snel!
geschiedenis van de Krabnevel. Op 4 juli, in het jaar 1054 A. D., Chinese astronomen merkten een heldere “gast” ster in de buurt van Tianguan, een ster die we nu Zeta Tauri in het sterrenbeeld Stier de stier noemen. Hoewel de historische gegevens niet precies zijn, is de heldere nieuwe ster waarschijnlijk beter dan Venus, en was hij een tijdje het op twee na helderste object aan de hemel, na de zon en de maan.
het scheen enkele weken aan de hemel en was bijna twee jaar lang ‘ s nachts zichtbaar voordat het uit het zicht verdween.Het is waarschijnlijk dat skywatchers van de Anasazi in het Amerikaanse zuidwesten ook de heldere nieuwe ster in 1054 zagen. Historisch onderzoek toont aan dat een halve maan zichtbaar was aan de hemel vlak bij de nieuwe ster op de ochtend van 5 juli, de dag na de waarnemingen door de Chinezen. De pictogram hierboven, van Chaco Canyon in New Mexico, wordt verondersteld om de gebeurtenis af te beelden. De ster met meerdere punten aan de linkerkant vertegenwoordigt de supernova bij de halve maan. De handafdruk hierboven kan het belang van het evenement aangeven, of kan de handtekening van de kunstenaar zijn.Vanaf juni of Juli 1056 werd het object niet meer gezien tot 1731, toen een waarneming van de nu vrij zwakke nevel werd opgetekend door de Engelse amateurastronoom John Bevis. Het object werd echter herontdekt door de Franse komeetjager Charles Messier in 1758 en werd al snel het eerste object in zijn catalogus van objecten die niet verward kon worden met kometen, nu bekend als de Messier catalogus. De Krabnevel wordt vaak M1 genoemd.In 1844 observeerde astronoom William Parsons, beter bekend als de derde graaf van Rosse, M1 door zijn grote telescoop in Ierland. Hij beschreef het als een vorm die lijkt op een krab, en sindsdien wordt M1 meer algemeen de Krabnevel genoemd.Het was echter pas in de 20e eeuw dat de associatie met Chinese records van de 1054 “gast” ster werd ontdekt.
View larger. / De Krabnevel bevindt zich tussen enkele van de helderste sterren en het makkelijkst te identificeren sterrenbeelden in de hemel. De krab is het Best geplaatst om ‘ s avonds te observeren vanaf de late herfst tot het vroege voorjaar en kan zeer dicht bij de ster Zeta Tauri worden Gespot. Deze kaart is met dank aan Stellarium.
Hoe zie je de Krabnevel? Deze prachtige nevel is relatief gemakkelijk te vinden vanwege de locatie in de buurt van een schare heldere sterren en herkenbare sterrenbeelden. Hoewel het op enig moment van nacht het hele jaar behalve van ruwweg mei door juli kan worden gezien wanneer de zon te dichtbij schijnt, komt het beste het observeren van late daling door vroege lente.Trek eerst een denkbeeldige lijn van bright Betelgeuse in Orion naar Capella in Auriga om de Krabnevel te vinden. Ongeveer halverwege die lijn vindt u de ster Beta Tauri (of Elnath) op de Taurus-Auriga grens.
nadat u Beta Tauri hebt geïdentificeerd, gaat u iets meer dan een derde van de weg terug naar Betelgeuse terug en u zult de zwakkere ster Zeta Tauri gemakkelijk vinden. Het scannen van het gebied rond Zeta Tauri zou een kleine, vage vlek moeten onthullen. Het bevindt zich ongeveer een graad van de ster (dat is ongeveer twee keer de breedte van een volle maan) min of meer in de richting van Beta Tauri.Verrekijkers en kleine telescopen zijn nuttig voor het vinden van het object en het tonen van zijn ongeveer langwerpige vorm, maar zijn niet krachtig genoeg om de filimentaire structuur of een van zijn interne details te tonen.
gesimuleerde weergave van Zeta Tauri en Krabnevel in een gezichtsveld van 7 graden. Grafiek gebaseerd op een scherm opslaan van Stellarium.
het eerste oculair hierboven simuleert een gezichtsveld van 7 graden gecentreerd rond Zeta Tauri, ongeveer wat verwacht kan worden met een verrekijker van 7 x 50. Natuurlijk, de exacte oriëntatie en zichtbaarheid zal sterk variëren afhankelijk van de tijd van observatie, luchtomstandigheden en ga zo maar door. Scan rond Zeta Tauri voor de zwakke nevel.
gesimuleerde weergave van Zeta Tauri en Krabnevel met een gezichtsveld van 3,5 graden. Grafiek gebaseerd op een scherm opslaan van Stellarium.
het tweede beeld hierboven simuleert een beeld van ongeveer 3,5 graden, zoals te verwachten is met een kleine telescoop of vinderscope. Om je een duidelijk beeld te geven van de schaal, twee volle manen zouden passen met ruimte om te sparen in de ruimte tussen Zeta Tauri en de Krabnevel hier.
houd er rekening mee dat de exacte omstandigheden zullen variëren.
wetenschap van de Krabnevel. De Krabnevel is het overblijfsel van een enorme ster die zichzelf vernietigde in een enorme supernova explosie. Dit staat bekend als een type II supernova, een typisch resultaat voor sterren die minstens acht keer zwaarder zijn dan onze zon. Astronomen hebben dit bepaald door middel van verschillende soorten bewijs en redenering, waaronder de volgende punten.Ten eerste, de heldere nieuwe of “gast” ster gezien door Aziatische astronomen en anderen in 1054, net zoals verwacht zou worden van een exploderende ster.
ten tweede is de Krabnevel gelokaliseerd op de plaats waar de “gast” – ster werd gezien.Ten derde is aangetoond dat de Krabnevel zich naar buiten uitbreidt, precies zoals de puinwolk van een supernova dat zou doen.Ten vierde is spectroscopische analyse van de gassen van de wolk consistent met de vorming door middel van een type II supernova in plaats van op andere manieren.Ten vijfde is een pulserende neutronenster gevonden, een typisch product van Type II supernova-explosies, ingebed in de wolk.
de levensduur van een massieve ster is gecompliceerd, vooral tegen het einde. Door zijn levensduur, zorgt zijn enorme massa voor genoeg zwaartekracht om de uitwendige druk van nucleaire reacties in zijn kern te bevatten. Dit heet thermodynamisch evenwicht.
aan het eind is er echter niet genoeg kernbrandstof om de druk naar buiten te produceren om de verpletterende zwaartekracht tegen te houden. Op een gegeven moment stort de ster plotseling in, de innerlijke kracht drukt de kern tot onvoorstelbare dichtheden. Er kan een neutronenster of een zwart gat worden gevormd. In dit geval werden de elektronen in de kern in de protonen geperst, waarbij neutronen werden gevormd en de kern werd samengeperst tot een kleine, dichte en snel roterende neutronenbol, een neutronenster genaamd. Soms, zoals in dit geval, kan de neutronenster pulseren in radiogolven, waardoor het een “pulsar.”
terwijl de kern in een neutronenster wordt geperst, stuiteren de buitenste delen van de ster af en verspreiden zich in de ruimte, waardoor een grote wolk van puin ontstaat, compleet met gemeenschappelijke ingrediënten zoals waterstof en helium, kosmisch stof en elementen die alleen bij supernova-explosies worden geproduceerd.
het centrum van de Krabnevel is ongeveer RA: 5 ° 34 ’32”, dec: +22° 1′
Bottom line: hoe de Krabnevel te lokaliseren, plus geschiedenis en wetenschap rond dit fascinerende gebied van de nachtelijke hemel.
Larry Sessions heeft veel favoriete berichten geschreven in Earthsky ‘ s Tonight area. Hij is een voormalig planetarium directeur in Little Rock, Fort Worth en Denver en een adjunct lid van de Faculteit van de Metropolitan State University van Denver. Hij is al lang lid van NASA ‘ s solar System Ambassadors program. Zijn artikelen zijn verschenen in tal van publicaties, waaronder Space.com, Sky & Telescope, Astronomy and Rolling Stone. Zijn kleine boek over wereldster lore, Constellations, werd uitgegeven door Running Press.