We weten allemaal dat moment wanneer we in de auto, bij een concert of zelfs zitten op onze bank en een van onze favoriete nummers wordt gespeeld. Het is degene met dat echt goede akkoord erin, die je systeem overspoelt met aangename emoties, vreugdevolle herinneringen, waardoor je haar op de rand staat, en zelfs een rilling of “chill” langs je ruggengraat stuurt. Ongeveer de helft van de mensen krijgt rillingen als ze naar muziek luisteren. Neurowetenschappers gevestigd in Frankrijk hebben nu EEG gebruikt om rillingen te koppelen aan meerdere hersengebieden die betrokken zijn bij het activeren van belonings-en genotssystemen. De resultaten worden gepubliceerd in Frontiers in Neuroscience.Thibault Chabin en collega ‘ s van de Université de Bourgogne Franche-Comté in Besançon EEG-scanden de hersenen van 18 Franse deelnemers die regelmatig koude rillingen ervaren bij het luisteren naar hun favoriete muziekstukken. In een vragenlijst werd hen gevraagd aan te geven wanneer ze koude rillingen ondervonden en hun mate van plezier van hen te beoordelen.
“deelnemers aan onze studie waren in staat om precies aan te geven “chill-producing” momenten in de nummers, maar de meeste muzikale rillingen traden op in veel delen van de fragmenten en niet alleen in de voorspelde momenten,” zegt Chabin.
toen de deelnemers een verkoudheid ervaarden, zag Chabin specifieke elektrische activiteit in de orbitofrontale cortex (een gebied dat betrokken is bij emotionele verwerking), het aanvullende motorische gebied (een gebied in het midden van de hersenen dat betrokken is bij bewegingscontrole) en de rechter temporale kwab (een gebied aan de rechterkant van de hersenen dat betrokken is bij auditieve verwerking en muzikale waardering). Deze regio ‘ s werken samen om muziek te verwerken, het beloningssysteem van de hersenen te activeren, en dopamine vrij te geven — een “feel-good” hormoon en neurotransmitter. Gecombineerd met de aangename anticipatie van je favoriete deel van het lied, produceert dit de tintelende chill die je ervaart — een fysiologische reactie die een grotere corticale connectiviteit aangeeft.
” het feit dat we dit fenomeen met EEG kunnen meten, biedt mogelijkheden voor onderzoek in andere contexten, in scenario ’s die natuurlijker zijn en binnen groepen”, zegt Chabin. “Dit is een goed perspectief voor muzikaal emotieonderzoek.”
EEG is een niet-invasieve, zeer nauwkeurige techniek die scant voor elektrische stromen veroorzaakt door hersenactiviteit met behulp van sensoren geplaatst over het oppervlak van de hoofdhuid. Bij het ervaren van muzikale rillingen, laagfrequente elektrische signalen genaamd “Theta-activiteit” – een soort activiteit geassocieerd met succesvolle geheugenprestaties in de context van hoge beloningen en muzikale waardering-ofwel toenemen of afnemen in de hersengebieden die betrokken zijn bij muzikale verwerking.
” in tegenstelling tot zware neuroimaging technieken zoals PET scan of fMRI, kan klassieke EEG worden getransporteerd buiten het lab in naturalistische scenario ‘s,” zegt Chabin. “Wat het meest intrigerend is, is dat muziek Geen biologisch voordeel voor ons lijkt te hebben. Echter, de implicatie van dopamine en van het beloningssysteem in de verwerking van muzikaal plezier suggereert een voorouderlijke functie voor muziek.”
deze voorouderlijke functie kan liggen in de tijd die we besteden in afwachting van het “chill-inducing” deel van de muziek. Terwijl we wachten, zijn onze hersenen bezig de toekomst te voorspellen en dopamine vrij te geven. Evolutionair gezien is het in staat zijn om te voorspellen wat er gaat gebeuren essentieel om te overleven.
Waarom moeten we doorgaan met het bestuderen van rillingen?
” we willen meten hoe cerebrale en fysiologische activiteiten van meerdere deelnemers worden gekoppeld in natuurlijke, sociale muzikale omgevingen, ” zegt Chabin. “Muzikaal plezier is een zeer interessant fenomeen dat verder moet worden onderzocht, om te begrijpen waarom muziek de moeite waard is en om te ontsluiten waarom muziek essentieel is in het menselijk leven.”
hoe werd het onderzoek uitgevoerd:
het onderzoek werd uitgevoerd bij 18 gezonde deelnemers-11 vrouwen en 7 mannen. Deelnemers werden gerekruteerd via posters op de campus en het Universitair Ziekenhuis. Ze hadden een gemiddelde leeftijd van 40 jaar, waren gevoelig voor muzikale beloning en ervoeren regelmatig rillingen. Ze hadden een scala aan muzikale vaardigheden.
een EEG-scan met hoge dichtheid werd uitgevoerd toen de deelnemers luisterden naar 15 minuten van 90 s fragmenten van hun meest plezierige muzikale stukken. Tijdens het luisteren werd de deelnemers verteld om hun subjectief gevoeld plezier te beoordelen en aan te geven wanneer ze “koude rillingen”voelden. In totaal werden 305 rillingen gerapporteerd, die elk gemiddeld 8,75 s duurden. deze bevindingen impliceerden een verhoogde hersenactiviteit in gebieden die eerder gelinkt waren aan muzikaal plezier in PET-en fMRI-studies.
referentie:
Chabin T, Gabriel D, Chansophonkul T, et al. Corticale patronen van aangename muzikale rillingen onthuld door high-Density EEG. Front Neurosci. 2020;14. doi: 10.3389 / fnins.2020.565815