ik was ongeveer zeventien jaar oud toen ik voor het eerst La Dispute ontdekte. Ik was het onderzoeken van bands voor een paper over het belang van creatieve teksten over pakkende muziek toen ik kwam over hun lied “A Letter”. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Voor een keer waren de teksten het middelpunt van het nummer. Als een gepassioneerde volgeling van spoken word en beat poëzie, La Dispute was mooi en verfrissend. Ik luisterde eerst naar alle wilde dieren, en ging toen naar ergens op de bodem van de rivier tussen Vega en Altair. Ik kon geen genoeg krijgen van de creatieve teksten ondersteund door een prachtig arrangement van muziek dat op de een of andere manier de beste stukken over de stem van de zanger wist te benadrukken.
in hun album Wildlife schreef de zanger een assortiment “brieven” zonder te weten aan wie hij ze richtte. Het begon met “A Departure”, een prachtig opgebouwd stuk dat de sfeer van het hele album bepaalt. De eerste stevige minuut is slechts een instrumentale opbouw, wat leidt tot de zang die in eerste instantie klinkt als een echo in een lege kamer. Het hele ding is een kunstwerk, poëzie in de zuiverste zin van het woord. De strijd als de zanger vecht zijn innerlijke demonen en werkt om de wereld die hij schijnbaar net wakker te begrijpen.
moderne “artiesten” hebben de neiging om hun liedjes te vullen met repetitieve teksten, vasthouden aan hetzelfde oude geld-makende rijmschema en zorgvuldig gestructureerd formaat. Nummers gebruiken Ohh ’s en Na na na’ s en hebben geen greintje originaliteit in één couplet. De klassiekers van alternative, zoals Fall Out Boy en Green Day, worstelen met het creëren van een nieuw geluid en kalmeren nog steeds fans die gewoon dezelfde lepel muziek willen krijgen die ze op de radio hoorden toen ze opgroeiden. La Dispute veranderde het spel met hun baanbrekende schrijfstijl, wat het belang van goed geschreven en betekenisvolle teksten naar voren bracht. Hun nummers laten je iets voelen dat verder gaat dan dat waar de cookie cutter popliedjes ooit toe in staat zullen zijn. Ik geloof dat ze terecht hun plaats hebben verdiend tussen de Rolling Stones 10 grote moderne Punk Bands. Ik kan alleen maar hopen dat meer moderne kunstenaars hun voorbeeld zullen volgen als ze de weg plaveien naar grootsheid.