een ander woord voor verlaten is verlaten. Wanneer je iemand of iets achterlaat, laat je het in de steek, en de persoon of het object of het geloof wordt verlaten. Soms worden huisdieren in de steek gelaten; ze zijn in de steek gelaten. Soms worden plaatsen verlaten; niemand gaat er meer heen. En misschien wel het meest tragische, we leven in een wereld waar mensen en kinderen worden verlaten. Mannen en vrouwen wachten hun leven in de gevangenis, verlaten door de meeste van de samenleving; ouderen zitten in huizen met weinig bezoekers, verlaten door de jongere en drukker; kinderen die niet aan bepaalde normen voldoen of niet kunnen voldoen, worden soms in de steek gelaten door schoolsystemen. Op dit moment zijn Rohingya-vluchtelingen in Bangladesh, burgers in Jemen en de bevolking van Venezuela in de steek gelaten door de meeste wereldleiders.
we weten en zien mensen in onze wereld verlaten, maar in Matteüs 27:46 beschuldigt Jezus God ervan hem te verlaten.Jezus roept God toe met de smeekbede: “Waarom hebt gij Mij verlaten?”En het lijkt erop dat deze schreeuw rechtstreeks uit de kern van zijn pijn moet komen. Misschien is dit het diepste deel van verdriet en verlatenheid dat Jezus ooit had gevoeld. Er waren leiders aan de macht die hem in de steek lieten; er waren leraren uit zijn eigen geloof die hem in de steek lieten; zelfs enkele van zijn naaste volgelingen lieten hem uiteindelijk in de steek. Maar als Jezus het gevoel heeft dat hij zelfs door God in de steek is gelaten, brengt dit het gevoel van verlatenheid naar een ander niveau. Een niveau dat, als ik eerlijk ben, me bang maakt.Jezus ‘ woorden en gevoelens van verlatenheid zijn een directe verwijzing naar het eerste vers van Psalm 22. Hier roept de psalmist: “mijn God, mijn God, waarom hebt u Mij verlaten? Waarom help je me niet?”En de psalmist gaat verder te zeggen,” Ik roep tot u bij dag, maar je antwoord niet; en ‘ s nachts, maar vind geen rust.”
maar dan begint de toon van de psalm te draaien. Vers 3 begint met nog: “toch zijt gij heilig,” zegt De psalmist van God, gevolgd door: “toch hebt gij Mij uit de baarmoeder weggenomen, gij hebt mij gered … gij hebt mij gered.”
And this word yet, this turning in the psalm, reminders us that Jesus was not abandoned by God. Jezus ‘ diepte van pijn en verdriet en eenzaamheid voelde als verlaten, voelde als totale verlatenheid, maar dat was het niet, en dit is waar ik me aan vasthoud. God heeft Jezus niet verlaten. God heeft Gods Zoon niet verlaten. We weten dat dit waar is, omdat we het hele verhaal kennen. We weten van Paaszondag; we weten van opstanding; we weten van nieuw leven en lichamen die hersteld worden. We weten van redding. We zullen nooit verlaten worden door God, want dit is niet in de natuur van God.
ik moet denken aan een verhaal dat een jonge vrouw met mij deelde toen ik een paar jaar geleden Sicilië bezocht om meer te weten te komen over de aanhoudende vluchtelingencrisis. Deze jonge vrouw was gevangen gehouden in Libië en gedwongen tot een onveilige oversteek van de Middellandse Zee. De boot was niet zeewaardig, en het duurde niet lang of ze bevond zich in de gevaarlijke wateren. Ze vreesde voor haar leven en voor het kind in haar baarmoeder en bleef proberen een touw te pakken omdat ze niet kon zwemmen. Ze huilde en bad tot Jezus, probeerde overeind te blijven. Ze vertelde me dat ze op dat moment in het koude, donkere water wist dat God echt was. Ze schrijft haar redding toe aan de hand van God, en ze vertelde me dat het door de genade van God was dat ze leefde.
deze vrouw had kunnen zeggen dat God haar had verlaten. Ze had kunnen zeggen dat ze door God in de steek was gelaten, maar in plaats daarvan schrijft ze haar leven en haar redding toe aan God. Ze heeft het “nog” van Psalm 22 ervaren en dat is wat ze in haar herinnering houdt. De God die haar veilig hield is in haar gedachten, de God die haar redde is haar God. Ze woont nu aan de zondagse kant van Goede Vrijdag, de gerestaureerde en herrezen kant van forsaken.
Ik wil niet dat we echte gevoelens van diepe pijn overslaan. Dat zou niet waar zijn voor onze ervaring hier op aarde. Noch wil ik ooit de gevoelens van Jezus of anderen verdoezelen van verlatenheid en verlaten worden. Dat gevoel was echt voor Christus. Dat gevoel is voor veel mensen vandaag de dag echt. Maar ik hoop mezelf eraan te herinneren dat verlaten voelen niet hetzelfde is als verlaten worden, en dat ondanks diep verdriet en eenzaamheid en angst, God ons niet in de steek laat—nooit.