Multiply-en Schermmengmodi zijn basismengmodi voor respectievelijk verdonkering en verlichting van afbeeldingen. Er zijn verschillende combinaties van hen zoals Overlay of zacht licht (verderop genoemd) en levendig licht, lineair licht en Pin licht.
MultiplyEdit
vermenigvuldigen de Mengmodus vermenigvuldigen vermenigvuldigt de RGB-kanaalnummers voor elke pixel van de bovenste laag met de waarden voor de corresponderende pixel van de onderste laag. Het resultaat is altijd een donkerder beeld; aangezien elke waarde kleiner is dan 1, zal hun product minder zijn dan een van de beginwaarden.
f(a , b ) = a b {\displaystyle f (A,b) = ab} , waarbij a de waarde van de basislaag is en b de waarde van de bovenste laag.
deze modus is commutatief: het uitwisselen van twee lagen verandert het resultaat niet. Als de twee lagen hetzelfde beeld bevatten, is de Mengmodus vermenigvuldigen gelijk aan een kwadratische kromme, of gammacorrectie met γ=2. Voor beeldbewerking is het soms handiger om gewoon naar het dialoogvenster Curves van de software te gaan, omdat het meer flexibiliteit geeft in de vorm van de curves. Of men kan niveaus dialoog gebruiken – het middelste nummer is meestal 1 / γ, dus men kan gewoon typen 0.5.
als één laag een homogene kleur bevat, bijvoorbeeld de grijze kleur (0.8, 0.8, 0.8), is de Mengmodus vermenigvuldigen gelijk aan een curve die gewoon een rechte lijn is. Dit is ook gelijk aan het gebruik van deze grijze waarde als dekking bij het doen van “normale modus” menging met zwarte onderste laag.
ScreenEdit
met de Mengmodus van het scherm worden de waarden van de pixels in de twee lagen omgekeerd, vermenigvuldigd en dan weer omgekeerd. Dit geeft het tegenovergestelde effect te vermenigvuldigen, en resulteert in een helderder beeld.
f (a, b)=1 − ( 1 − a) (1 − b) {\displaystyle f(a,b) = 1-(1-a) (1-b)}, waarbij a de waarde van de basislaag is en b de waarde van de bovenste laag.
deze modus is symmetrisch: het wisselen van twee lagen verandert het resultaat niet. Als één laag een homogeen grijs Bevat, is de Mengmodus van het scherm gelijk aan het gebruik van deze grijswaarde als dekking bij het doen van de Mengmodus in de “normale modus” met een witte bovenste laag.
-
Voorbeeld bovenste laag
-
Voorbeeld onderste laag
-
Vermenigvuldigen mengmodus toegepast op de twee lagen voorbeeld
-
Scherm mengmodus toegepast op de twee lagen voorbeeld
OverlayEdit
Overlay combineert Vermenigvuldigen en het Scherm overvloeimodi.De delen van de bovenste laag waar de basislaag licht is worden lichter, de delen waar de basislaag donker is worden donkerder. Gebieden waar de bovenste laag midden grijs is, zijn unaffected.An overlay met dezelfde afbeelding ziet eruit als een S-curve.
f (a, b) = { 2 a b, indien a < 0.5 1 − 2 ( 1 − a) (1 − b), anders {\displaystyle f (A,b)={\begin{cases}2ab,&{\mbox{if }}a<0.5\\1-2(1-a) (1-b),&{\mbox{anders}}\end{cases}}}
waarbij a de waarde van de basislaag is en b de waarde van de bovenste laag.
afhankelijk van de waarde a van de basislaag, krijgt men een lineaire interpolatie tussen zwart (a=0), de bovenste laag (a=0,5), en Wit (a=1).
Hard Lichtedit
Hard Licht is ook een combinatie van vermenigvuldigen en scherm. Hard licht beïnvloedt de relatie van de menglaag tot de basislaag op dezelfde manier waarop Overlay de relatie van de basislaag tot de menglaag beïnvloedt. De omgekeerde relatie tussen Overlay en Hard licht maakt ze “commuted blend modi”.
zacht Lichtedit
vergelijking van de mengmodi van zacht licht
zacht licht is het meest verwant aan Overlay en is alleen vergelijkbaar met Hard licht door de naam. Het aanbrengen van zuiver zwart of wit resulteert niet in zuiver zwart of wit.
er bestaan verschillende methoden om een mengsel van zacht licht aan te brengen. Alle smaken produceren hetzelfde resultaat als de toplaag puur zwart is; hetzelfde als de toplaag puur neutraal grijs is. De Photoshop en illusions.hu smaken produceren ook hetzelfde resultaat als de bovenste laag zuiver wit is (de verschillen tussen deze twee zijn in de manier waarop men interpoleert tussen deze 3 Resultaten).
de formule gebruikt door Photoshop vanaf 2012 heeft een discontinuïteit van lokaal contrast, en andere formules corrigeren het. Photoshop is de formule is:
f p h o t o s h o p ( a , b ) = { 2 a b + a 2 ( 1 − 2 b ) als b < 0.5 2 a ( 1 − b ) + a ( 2 b − 1 ) , anders {\displaystyle f_{photoshop}(a,b)={\begin{cases}2ab+a^{2}(1-2b),&{\mbox{if }}b<0.5\\2a(1-b)+{\sqrt {a}}(2b-1),&{\mbox{anders}}\end{cases}}}
Pegtop de formule is gladder en corrigeert de discontinuïteit bij b = 0.5:
f p e g t o p ( a , b ) = ( 1 − 2 b ) een 2 + 2 b a {\displaystyle f_{pegtop}(a,b)=(1-2b)a^{2}+2ba} .
dit is een lineaire interpolatie tussen Multiply (voor A=0) en Screen (Voor a=1) blend modi. Het kan ook worden gezien als een lineaire interpolatie tussen de gammacorrectie met γ=2 (voor b=0), en een bepaalde tonale kromme (voor b=1). (De laatste kromme is gelijk aan het toepassen van γ = 2 op de negatieve afbeelding.)
een derde formule gedefinieerd door illusions.hu corrigeert de discontinuïteit op een andere manier, waarbij gammacorrectie wordt uitgevoerd met γ afhankelijk van b:
f i l l u s I o n s . h u ( a , b ) = a ( 2 2 (0.5 − b ) ) {\displaystyle f_{illusions.hu} (a, b) = a^{(2^{2(0.5-b)})}}
voor b = 0 krijgt men γ = 2, voor b = 0,5 krijgt men γ = 1, voor b = 1 krijgt men γ = 0.5, maar het is geen lineaire interpolatie tussen deze 3 beelden.
de formule gespecificeerd door recente W3C concepten voor SVG en Canvas is wiskundig equivalent aan de Photoshop formule met een kleine variatie waarbij b≥0,5 en a≤0,25:
f w 3 c ( a , b ) = { a − ( 1 − 2 b ) ⋅ a ⋅ ( 1 − A ) als b ≤ 0,5 A + ( 2 b − 1 ) ⋅ ( g w 3 c ( A ) − A ) anders {\displaystyle f_{w3c}(a,b)={\begin{gevallen}a-(1-2b)\cdot a\cdot (1-A)&{\text{if }}B\leQ 0.5\\a+(2b-1)\cdot (g_{w3c}(a)-a)&{\text{anders}}\end{cases}}}
waar
g w 3 c ( a ) = { ( ( 16 a − 12 ) ⋅ a + 4 ) ⋅ a als a ≤ 0,25 a anders {\displaystyle g_{w3c}(a)={\begin{cases}((16a-12)\cdot a+4)\cdot a&{\text{als }}een\leq 0.25\\{\sqrt {a}}&{\text{anders}}\end{cases}}} .
Dit is ook de formule die Cairo gebruikt, en in eerdere PDF-documentatie.
het is nog steeds een lineaire interpolatie tussen 3 afbeeldingen voor b = 0, 0.5, 1. Maar nu is de afbeelding voor b=1 niet γ=0,5, maar het resultaat van een tonale kromme die verschilt van de kromme van γ=0.5 voor kleine waarden van a: terwijl gammacorrectie met γ = 0,5 de waarde van vele malen kan verhogen, beperkt deze nieuwe curve de toename van A met coëfficiënt 4.