het was twee weken geleden sinds Jack’ s laatste drankje. Toen de onderzoekers hem hadden gevraagd om ter plekke te stoppen, wist Jack niet zeker of hij het zou halen—op zijn hoogtepunt dronk de 26-jarige 30 tot 40 biertjes per dag, genoeg om hem in het 95e percentiel te plaatsen voor alcoholgebruik. Hij wist dat hij een probleem had. Hij had AA geprobeerd. Afkickkliniek ook. Hij had zelfs Antabuse ingenomen, een voorgeschreven medicijn dat misselijkheid veroorzaakt in combinatie met alcohol. Tegen de tijd dat hij zich had aangemeld voor de studie, was het, zoals hij het zei, “uit wanhoop.”Jack luisterde toen de onderzoekers opnieuw uitlegden wat hij moest doen-nauwelijks geloven hun instructies. Toen leunde hij op de grote suède bank, reikte naar het paar hoofdtelefoons op de tafel naast hem, en klemde ze over zijn oren. De ambient muziek zwol op. Hij trok de oogschaduw over zijn gezicht, haalde diep adem, en gleed de 25 milligram psilocybine capsule onder zijn tong. En toen slikte hij.
psychedelica maken Jack bang, net zoals ze veel mensen bang maken. “Ik bleef altijd weg van hen,” zegt hij. “Ik wilde niet de kans om een slechte reis, of een slechte ervaring.”In gecontroleerde omgevingen heeft een groeiend lichaam van door de overheid goedgekeurd onderzoek in de afgelopen twee decennia aangetoond dat psychedelica zoals psilocybine—de actieve alkaloïde in paddo’ s—verrassende voordelen kan hebben, vooral voor de behandeling van ziekten zoals alcoholisme.
Fase II van de door de FDA/DEA goedgekeurde, dubbelblinde studie is aan de gang in NYU, als vervolg op een veelbelovende proof-of-concept studie aan de Universiteit van New Mexico die vorig jaar werd gepubliceerd. Dit onderzoek is het eerste in meer dan vier decennia dat psychedelica gebruikt om alcoholmisbruik te behandelen—180 patiënten zullen de komende vijf jaar worden behandeld. Dat maakt het een van de grootste klinische proeven ooit om een hallucinogeen zoals psilocybine te gebruiken, die nog steeds geclassificeerd is als een schema I drug, een categorie gereserveerd voor elke stof met een hoge kans op misbruik en geen bewezen voordelen.”Ik ben altijd gefascineerd geweest door hoe mensen veranderen en hoe dat werkt”, zegt Michael Bogenschutz, psychiater en hoofdonderzoeker in de twee studies. “In die context was ik me bewust van mensen met een plotselinge verandering van gebeurtenissen na jaren van worstelen met verslaving.”Studies zoals die van Bogenschutz proberen het idee te weerleggen dat psilocybine geen medicijn kan zijn, en tonen aan dat psilocybinebehandelingen zelfs die verandering kunnen teweegbrengen en inspireren op een fundamenteler, ego-gedreven niveau.
het ervaren van totaal ego verlies of “ego dood”—zoals in, het verlies van identiteit of gevoel van fysieke werkelijkheid—is een veel voorkomende manier dat mensen recreatief, ongecontroleerd psychedelisch gebruik beschrijven, en een potentieel beangstigende, ook. Maar dat is niet per se wat studenten als Jack ervaren in hun sessies, zegt Bogenschutz. In plaats daarvan ziet hij een nieuw patroon ontstaan tussen veel van de 30 onderwerpen die hij tot nu toe heeft behandeld: dat van “aangeraakt worden door God”, of op zijn minst het verkrijgen van een bewustzijn van een hogere macht. Hank, een andere studiedeelnemer, groeide op in een agnostische familie. Toen hij veertig jaar oud was, vond hij zijn huwelijk in puin, en zijn vader stierf. Hij huilde bijna acht uur tijdens zijn eerste psilocybine sessie. In zijn tweede, met de oogschaduwen over zijn gezicht, zag hij een visioen van zijn vader als een skelet.Het was geenszins een aangename, gemakkelijke episode voor Hank, maar hij beweert, meer dan een jaar later, dat hij “een begrip kreeg dat er een ander vlak is voor dit hele ding,” en dat hij zag wat hij moest zien. “Het liet mijn onderbewustzijn zich openen en liet me werken aan dingen waar ik me zorgen over maakte in mijn leven.”Dit alles roept de vraag op: kan psilocybine een hogere macht facilitator zijn? En kan dat de vooruitgang van mensen naar herstel versnellen?
het vinden van God om verslaving te genezen is niets nieuws. William James, bekend als de vader van de Amerikaanse Psychologie, schreef in 1902 in zijn boek The Varieties of Religious Experience: “the only cure for dipsomania is religiomania.”Maar het meest bekende voorbeeld van deze tijd is Bill Wilson, beter bekend als” Bill W.”medeoprichter van de Anonieme Alcoholisten, wiens spirituele ontwaken zijn weg naar nuchterheid neersloeg.
“ik voelde me opgetild,” schreef Wilson over zijn openbaring, die plaatsvond tijdens zijn hospitalisatie in 1934, “alsof de grote schone wind van een bergtop door en door waaide. God komt tot de meeste mensen geleidelijk, maar zijn impact op mij was plotseling en diepgaand.”God wordt genoemd hetzij bij naam of als” hem “in de helft van de Twaalf Stappen, en aangeduid als,” een kracht groter dan onszelf zou ons kunnen herstellen tot gezond verstand ” in een ander.Ongeveer 20 jaar later experimenteerde Wilson met LSD—een veel moeilijker te beheersen psychedelica dan psilocybine, maar de meest geëxperimenteerde psychedelica van die tijd—en dacht dat hij een potentiële game-changer zag voor de herstelbeweging. Ondertussen, psychiater Humphrey Osmond, die een vriend van Wilson zou worden, toegediend LSD aan in-patient alcoholisten in het Weyburn ziekenhuis in Saskatchewan, Canada. Dit was in 1953, aan het begin van de psychedelische verkenning in de psychiatrische gemeenschap, toen die stoffen nog legaal waren. (Het was Osmond die de term “psychedelisch” bedacht in een brief aan auteur en collega psychonaut Aldous Huxley: “om de hel te doorgronden of engelachtig te zweven, neem gewoon een snufje psychedelisch.”Bill Wilson thought LSD could help Cynic alcoholics undergear the ‘spiritual awakening’ that stands at the center of twelve-step work, ” schrijft auteur Don Lattin in zijn boek over Wilson and AA, Distilled Spirits uit 2012. AA daarentegen was niet erg enthousiast over deze strategie.
“vanaf het begin was het erg controversieel binnen AA,” zegt Lattin. Het duurde niet lang voordat Timothy Leary LSD voorpaginanieuws maakte, en onvermijdelijk stopte al het bovengrondse klinische onderzoek met psychedelica tot de jaren negentig. Nu kan het nieuwe psychedelische therapiemodel—nieuw leven ingeblazen uit de jaren 1950 en opnieuw bedacht voor de eenentwintigste eeuw-in staat zijn om chemisch hetzelfde soort transformatieve, spirituele ontwaking op te wekken en een nieuw behandelparadigma aan te bieden, een model dat het oude genezingsmodel van religie en spiritualiteit combineert met hedendaagse standaarden voor veilige medische praktijk.
” je focust je niet op waarom de plafondtegels bewegen, ” zegt Hank van een typische sessie. “Of hoe het licht je ogen in een of andere richting raakt, of dat de zonsondergang zo mooi is. Je bent in plaats daarvan volledig gehuld in die hogere ervaring waar iedereen over praat.”
onderzoekers hebben strategisch psilocybine, niet LSD, gekozen als het middelpunt van hun onderzoek. “De politieke bagage met LSD is gewoon buitengewoon,” zegt Matthew Johnson, een psycholoog en co-onderzoeker op Johns Hopkins’ psilocybine studies. “Het is nog steeds geassocieerd met de tegencultuur van de jaren ’60.” een LSD-sessie kan ook duren tot twaalf uur, en een uitdagende comedown is gebruikelijk. “Psilocybine past perfect in de werkdag—vijf tot zes uur”, zegt Johnson. “En het eindigt wanneer het eindigt. Het vervaagt een beetje, en dan is het weg, ” voegt hij toe.
niet iedereen die psilocybine neemt ondergaat een mystieke ervaring. En voor degenen die wel iets spiritueels gebruiken, zijn psychedelica als psilocybin niet de exclusieve agenten van die verbinding. “Het is bijna interessanter voor mij dat sommige mensen dergelijke ervaringen hebben zonder de hulp van drugs”, zegt Bogenschutz. “Omdat het je vertelt dat het een normale menselijke ervaring is. Het is niet alleen dronken zijn. Veel mensen nemen hoge doses psychedelica en hebben dat niet. Dus het is geen direct effect—de drug maakt het mogelijk dat deze dingen vaker gebeuren dan in het dagelijks leven van mensen.”
hoe psilocybine deze momenten van openbaring faciliteert, blijft echter een mysterie voor de mensen die het bestuderen. “We hebben geen idee,” zegt Johnson. “Er is bewijs dat acute veranderingen in hersennetwerk activiteit worden geassocieerd met verhoogde gevoelens van eenheid,” zegt hij. De onderzoekers hebben ook ontdekt dat het medicijn een primaire receptor—serotonine 2A—stimuleert en dat het de gebieden van de hersenen verlicht die serotonineversie controleren. Johnson voegt er echter aan toe dat er nog geen gegevens zijn over hoe psilocybine het brein van een verslaafde anders kan beïnvloeden dan dat van iemand anders. “Op dit moment kunnen we veel meer zeggen over de psychologische mechanismen, in plaats van de biologische.”
Studies met behulp van beeldvorming van de hersenen—waarvan er één wordt geleid door Johnson ‘ s team—bevinden zich eveneens in de beginfase. Een studie heeft tot doel psychedelica te onderzoeken in relatie tot wat bekend staat als het standaard mode netwerk—gebieden van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor referentieel denken—die destabiliseren onder invloed van psilocybine. Dit netwerk is ook overactief bij mensen met stemmingsstoornissen zoals depressie en verslaving, zegt Johnson. Sommige onderzoekers geloven dat als je die knooppunten kan laten afbreken, het een daaropvolgende ineenstorting van het ego kan veroorzaken—waardoor de kans op een transformatieve ervaring toeneemt.
sommige deelnemers aan de studie van Bogenschutz denken ondertussen dat deze ervaring verder gaat dan wat de neurowetenschap kan verklaren. Met andere woorden, ze geloven echt dat ze een fenomeen hebben ervaren dat niet van deze wereld is. “Ik heb een vrouw geïnterviewd die Katholiek is opgevoed”, zegt Lattin, die momenteel werkt aan een nieuw boek over de psychedelische therapie-beweging. “Ze was al jaren niet meer naar de kerk geweest, zag zichzelf niet als religieus, maar ze had eigenlijk een visioen van Jezus tijdens haar psilocybine sessie.”
Jack had geen specifiek dogma in zijn actieve sessies. Maar, zegt hij, “het was de meest spirituele instantie die ik ooit ben tegengekomen. Het was als een hogere macht. Misschien had het God kunnen zijn.”Het belangrijke punt voor Jack is niet de details van wat hij zag of voelde tijdens zijn sessies. Het is dat hij de wakeup call kreeg die hij nodig had. “Het is bijna alsof ik in een van die kooien zit waar ze je in stoppen om haaien te zien. Ik ben dicht bij de rand, en in gevaarlijke wateren, maar ik kan het duidelijk zien. Ik kan deze ziekte van dichtbij bekijken en hoe het me heeft beïnvloed. Het is bijna alsof je de dood in het gezicht staart.”
het duidelijke en onvermijdelijke feit dat psilocybine een recreatief geneesmiddel is, kan het voornaamste obstakel zijn om het een realistische optie te laten worden die therapeuten kunnen aanbevelen. “Het klinkt voor sommige mensen begrijpelijk MAF”, zegt Johnson, die er snel op wijst dat de klasse van drugs die psilocybine bevatten zelden wordt misbruikt en niet bekend staat als verslavend. “Ze leiden niet tot dwangmatig drugs zoeken,” zegt hij. “De meeste mensen moeten de moed opbrengen om ze vaak te gebruiken, in plaats van de verleiding te weerstaan om ze te blijven gebruiken.”Er moet echter nog meer werk worden verricht voordat duidelijk is of er langetermijngevolgen zijn aan het gebruik van psilocybine-zoals veranderingen in de hersenchemie van een patiënt. In de tussentijd zegt Jack dat de grip die alcohol ooit op hem hield nog steeds weg is. “Ik concentreer me op de dingen die nu belangrijk voor me zijn”, zegt hij. “Het is alsof de hele wereld zin begint te krijgen. In zekere zin werd alles beantwoord.”De namen van de deelnemers aan de studie zijn veranderd om hun privacy te beschermen.