Post geschreven door
Robert Talbot, directeur van het Institute for Climate and Atmospheric Science (ICAS) hoogleraar Atmospheric Chemistry, University of Houston
op 17 April 2016. (Foto door PABLO PORCIUNCULA/AFP/Getty Images)
Kooldioxide, of CO2, krijgt alle aandacht als mensen praten over de opwarming van de aarde, maar het is verre van het enige broeikasgas waar we aan zouden moeten denken. Methaan (CH4)-zoals kooldioxide, een gas dat wordt uitgestoten door zowel natuurlijke als door de mens gemaakte bronnen – begint ook meer aandacht te trekken.
methaan heeft een aardopwarmingsvermogen van 28 over een periode van 100 jaar, een maat die is ontwikkeld om aan te geven hoeveel warmte het in de atmosfeer opneemt, wat betekent dat een ton methaan 28 keer zoveel thermische energie absorbeert als een ton kooldioxide. Dat maakt het een zeer belangrijk broeikasgas, veel krachtiger dan kooldioxide. Methaan komt uit natuurlijke bronnen, zoals wetlands en dierlijke spijsvertering, samen met thermogene bronnen, waaronder olie-en gasproductie. Aardgas bestaat voor ongeveer 90% uit methaan.Uit recente analyses blijkt dat ook andere bronnen van atmosferisch methaan in aanmerking moeten worden genomen.
terwijl methaan nog maar net de aandacht van het publiek begint te trekken, bestuderen wetenschappers het al tientallen jaren. De National Oceanic and Atmospheric Administration is begin jaren tachtig begonnen met het meten van methaan in de atmosfeer van de aarde op zijn wereldwijde meetlocaties, zoals op de top van Mauna Loa in Hawaii. gedurende de jaren ’80 vertoonde het methaangehalte een gestage stijging van 1% tot 2% per jaar, en daalde het tot ongeveer 1% per jaar in de jaren ’90.
het bleef stabiel van 2000 tot 2007, toen het tempo van de stijging abrupt weer begon te stijgen, wat vandaag de dag nog steeds voortduurt. (Figuur 1)
deze veranderingen waren een uitdaging voor wetenschappers om kwantitatief te verklaren en expliciet toe te schrijven aan verschillende bronnen.
Global Monthly Mean methaan
NOAA Global Monitoring Division
onlangs is er een vlaag van activiteit geweest om diffuse methaanemissies van olie-en gasproductie-installaties te kwantificeren. Inderdaad, ik was een deelnemer in de Barnett Shale gecoördineerde campagne in 2013. Met behulp van ons mobiele laboratorium bezochten we 152 faciliteiten en ontdekten we dat in plaats van putlocaties, de grootste emissies plaatsvonden van Compressorstations en chemische verwerkingsinstallaties. Andere studies hebben distributiesystemen en andere componenten van het leveringssysteem onderzocht. Ze bleken allemaal methaan te lekken. Kan de recente tien jaar durende toename van het methaan in de wereld verband houden met de olie-en gasproductie?
het antwoord lijkt waarschijnlijk niet te zijn.
een artikel dat vorig jaar in Science magazine werd gepubliceerd, toonde aan dat de dominante bron van 13C (koolstof-13) in methaan wereldwijd aan het verschuiven was. Koolstof-13 is nuttig omdat het verschillende bronnen van methaan van elkaar kan onderscheiden. Isotopenanalyse suggereert bijvoorbeeld een nieuwe trend in de 21e eeuw, weg van olie-en gasbronnen, en geeft aan dat de wereldwijde landbouw verantwoordelijk kan zijn voor de recente toename van atmosferisch methaan.
dit is rechtstreeks in tegenspraak met de emissie – inventarissen en wijst op het groeiende probleem van het beheersen van methaanemissies terwijl het nog steeds een groeiende menselijke bevolking voedt-echt een delicaat evenwicht om verantwoord te beheren.
een tweede scenario dat is voorgesteld om rekening te houden met de toename van het wereldwijde methaan is de toename van de productie van biogeen (bacterieel) methaan in tropische gebieden. Door de opwarming van de aarde, krijgen deze gebieden meer regenval, waardoor de omvang van overstroomde gebieden toeneemt. Dit kan op zijn beurt de biogene productie van methaan verbeteren.
het lijkt er echter op dat een toename van de landbouw en de menselijke bevolking een waarschijnlijker scenario is. Dat komt overeen met de isotopische data analyse.
de situatie zal in de toekomst duidelijker worden naarmate meer gegevens worden verzameld. Blijf kijken.Bob Talbot is hoogleraar atmosferische chemie en directeur van het Institute for Climate and Atmospheric Science (ICAS). Talbot is ook adjunct-hoogleraar atmosferische chemie aan de School of Atmospheric Science aan Nanjing University, Nanjing, China. Hij is daar ook vicevoorzitter van het Institute for Climate and Global Change Research aan Nanjing University. Dr. Talbot maakt sinds 1983 deel uit van het NASA Global Troposferic Chemistry program, waar hij 20 grote luchtexpedities uitvoert die door dit programma worden ondersteund en is momenteel de hoofdredacteur van het internationale tijdschrift atmospheric Chemistry.
Volg mij op Twitter. Kijk op mijn website.