Michel Aoun

2005 verkiezingen

bij de parlementsverkiezingen van eind mei 2005 moesten de politieke leiders van de Syrische bezetting de verkiezingen houden met de Kieswet van 2000… een wet die critici beweren werd geïmplementeerd door de Syrische inlichtingendienst chief Ghazi Kanaan en Rafik Hariri, die niet voorziet in een echte volksvertegenwoordiging en marginaliseert veel gemeenschappen, vooral de Christelijke in het hele land. Aoun verzette zich tegen deze kieswet en werd bestreden door een viervoudige alliantie die Anti-Syrisch (de toekomstige beweging, de progressieve Socialistische Partij, de Libanese krachten en enkele andere partijen) en Pro-Syrische (Amal en Hezbollah) belangrijkste politieke partijen tegen de Vrije Patriottische beweging onder leiding van generaal Michel Aoun. In deze context verraste Aoun veel waarnemers door een verkiezingsalliantie aan te gaan met een aantal voormalige tegenstanders, waaronder enkele pro-Syrische politici zoals Michel Murr en Suleiman Frangieh, Jr.De partij van Aoun, de Vrije Patriottische beweging, won 21 van de 58 zetels in die ronde, waaronder bijna alle zetels in het christelijke hart van Libanon. Aoun won ook grote christelijke districten zoals Zahle en Metn. Aoun zelf werd gekozen in de Nationale Vergadering. De FPM slaagde er echter niet in om zetels te winnen in Noord-Libanon, voornamelijk door de Kieswet van 2000 die de Pro Hariri moslimgemeenschap van Tripoli een gemakkelijk veto gaf over elke christelijke kandidaat in zijn kiesdistrictsdistrict, waardoor het niet voldeed aan zijn doelstelling om het machtsevenwicht te behouden tussen de belangrijkste “anti-Syrische” oppositiecoalitie (voorheen bekend als de sterke bondgenoten van Syrië) geleid door Sa ‘ ad Hariri (die een absolute meerderheid won) en de sjiitische gedomineerde Amal-Hezbollah alliantie.De FPM won 21 zetels in het Parlement en vormde het grootste christelijke blok in Libanon en het tweede grootste blok in het Libanese parlement.Memorandum of understanding tussen de FPM en Hezbollah in 2006 ontmoetten Michel Aoun en Hassan Nasrallah elkaar in de Mar Mikhayel Church, Chiyah, een plaats die de Christelijk–Islamitische coëxistentie symboliseert, omdat de kerk, gelegen in het hart van de overwegend islamitische voorstad Beiroet, gedurende de oorlogen bewaard bleef. De FPM tekende een memorandum of understanding met Hezbollah om hun relatie te organiseren en de ontwapening van Hezbollah onder bepaalde voorwaarden te bespreken. De tweede en derde voorwaarde voor ontwapening waren de terugkeer van Libanese gevangenen uit Israëlische gevangenissen en de uitwerking van een defensiestrategie om Libanon te beschermen tegen de Israëlische dreiging. De overeenkomst besprak ook het belang van normale diplomatieke betrekkingen met Syrië en het verzoek om informatie over de Libanese politieke gevangenen in Syrië en de terugkeer van alle politieke gevangenen en diaspora in Israël.Na deze gebeurtenis werden Aoun en zijn partij onderdeel van de 8 maart Alliantie.Op 1 December 2006 verklaarde Michel Aoun aan een menigte demonstranten dat de huidige regering van Libanon ongrondwettig was en beweerde dat de regering “corruptie een dagelijkse affaire had gemaakt” en riep op tot het aftreden van de regering. Honderdduizenden aanhangers van deze partij, de Amalbeweging en Hezbollah, volgens de interne veiligheidstroepen (ISF), verzamelden zich in het centrum van Beiroet om Fouad Siniora te dwingen af te treden.

2008 regeringsformatie

op 11 juli 2008 trad Aoun toe tot de Libanese regering. FPM-leden, Issam Abu Jamra als vicepremier, Gebran Bassil als minister van telecommunicatie en Mario Aoun als Minister van Sociale Zaken werden gekozen in de regering. Het is de eerste deelname van de beweging aan een Libanese regering.Bij de verkiezingen van 2009 kreeg de FPM 27 zetels in het parlement. Een van hen werd gewonnen door Aoun uit Keserwan.In November 2009, en na 6 maanden van sterke politieke druk door generaal Michel Aoun zelf, door te weigeren om een lagere deelname aan de regering dan die van 2008, gaf premier Saad Hariri uiteindelijk toe. De Vrije Patriottische beweging nomineerde drie ministers om zich aan te sluiten bij de eerste regering onder leiding van Saad Hariri, die het ministerie van telecommunicatie, het ministerie van energie en water, en het ministerie van toerisme zou ontvangen.Aoun en zijn bondgenoten kregen een derde van de regering, maar één minister had geen vetorecht. Op 12 januari 2011 werd de regering Hariri omvergeworpen door het aftreden van de FPM-ministers en hun bondgenoten. Op 13 juni 2011 zag een nieuwe regering onder leiding van minister-president Najib Mikati het licht waar Aoun ‘ s parlementaire hervormings-en Veranderblok 10 ministeries aannam.De Lebanese Forces (LF) – leider Samir Geagea en Michel Aoun maakten een historische bladzijde in de intra-christelijke betrekkingen toen de voormalige presidentskandidaat van 14 maart op maandag officieel de kandidatuur van Aoun voor het presidentschap bekrachtigde. “Ik kondig na lange overweging, discussies en beraadslagingen tussen leden van het uitvoerend orgaan van de Libanese strijdkrachten aan dat wij de kandidatuur van generaal Michel Aoun voor het presidentschap onderschrijven,” zei Geagea in een gezamenlijke persconferentie met zijn rivaal van 8 maart. Vanuit het hoofdkantoor van de LF in Maarab, waar hij kort voor de persconferentie een ontmoeting had gehad met Aoun, las Geagea een 10-punts overeenkomst die de belangrijkste punten van de intentieverklaring tussen de LF en de FPM in juni samenvatte.De inzet voor de uitvoering van het Taif-akkoord, de noodzaak om de stroom van wapens en militanten over de Libanees-Syrische grens in beide richtingen te stoppen, de ratificatie van een nieuwe kieswet en de naleving van internationale resoluties waren belangrijke punten waarover de LF en de FPM overeenstemming hebben bereikt, aldus Geagea. Terwijl hij de belangrijkste punten van zijn verstandhouding met Aoun las, pauzeerde Geagea even om een grap te vertellen. Met humor vroeg de LF-leider Aoun om zijn schoonzoon minister van Buitenlandse Zaken Gebran Bassil aan te sporen om te handelen in overeenstemming met het zesde punt van hun overeenkomst. Geagea verwees naar zijn afspraak met de voormalige generaal over “de noodzaak om een onafhankelijk buitenlands beleid te voeren dat de belangen van Libanon waarborgt en in overeenstemming is met het internationaal recht.”Van zijn kant bedankte Aoun Geagea voor zijn steun en zei dat hij zijn handen zou uitstrekken naar alle politieke partijen.Geagea ‘ s officiële goedkeuring van de nominatie van Aoun zou een belangrijke impuls geven aan het presidentiële bod van de voormalige generaal, maar het blijft onduidelijk hoe de toekomstige beweging op dit initiatief zou reageren. Voor zijn aankomst op het hoofdkwartier van de LF had Aoun een ontmoeting met de Maronitische Patriarch Bechara Boutros al-Rahi, die herhaaldelijk zijn steun heeft uitgesproken voor initiatieven om de presidentiële impasse te doorbreken. “We kwamen de patriarch informeren over de overeenkomst”, zei Aoun vanuit de zetel van de Maronitische Kerk.Eerder op de dag had de Rai een ontmoeting met voormalig premier en hoofd van het toekomstige parlementaire blok Fouad Siniora. Na zijn ontmoeting met de patriarch benadrukte Siniora de noodzaak om een president te kiezen die de steun geniet van alle Libanese facties. “We moeten hard werken om een persoon te kiezen die alle Libanese mensen uit alle politieke banden kan verenigen en coëxistentie onder hen kan bevorderen”, zei Siniora. Geagea ’s goedkeuring van Aoun is de eerste keer dat de twee leidende christelijke partijen van het land samen zijn gekomen over zo’ n cruciale kwestie na decennia van vijandigheid.Geagea, de voormalige presidentskandidaat van 14 maart, was verrast toen zijn bondgenoot, de toekomstige leider van de beweging en voormalig premier Saad Hariri, naar verluidt Suleiman Frangieh Jr. van de Marada-beweging nomineerde voor het presidentschap. Geagea is fel gekant tegen de deal, die zowel in de kampen van 8 maart als 14 maart controverse heeft aangewakkerd.Aoun, daarentegen, had geen tekenen getoond van het opgeven van zijn presidentiële ambities ten gunste van Franjieh, een oude bondgenoot van Hezbollah en een lid van Aoun ‘ s reform and Change parliamentary bloc. Hezbollah bleef wekenlang zwijgen over Hariri ‘ s voorgenomen nederzetting, omdat Franjieh de steun van zijn bondgenoten wilde winnen. Op 29 December 2015 verbrak Hezbollah eindelijk zijn mediastilte en bevestigde zijn steun voor het presidentiële bod van Aoun.In de eerste officiële verklaring sinds Hariri ’s initiatief naar voren kwam, kondigde Hezbollah’ s hoofd van het Politbureau Sayyed Ibrahim Amin al-Sayyed vanaf de zetel van het Maronitische patriarchaat aan dat zijn partij het presidentiële bod van zijn bondgenoot Aoun zal steunen. Aoun en Geagea zijn een jaar geleden begonnen. De gesprekken resulteerden in een intentieverklaring die de weg vrijmaakte voor een verrassingsbezoek van Geagea aan de residentie van Aoun in Rabieh in juni. De intentieverklaring heeft sindsdien Aoun en Geagea dichter bij elkaar gebracht en een einde gemaakt aan de bittere rivaliteit tussen de Christelijke leiders die in 1990 een verwoestende oorlog voerden. De hoogste post van Libanon is sinds mei 2014 vacant omdat Libanese politici het niet eens konden worden over een consensuspresident.Op 20 oktober 2016 sprak Saad Hariri publiekelijk zijn steun uit voor de verkiezing van Michel Aoun tot president. Deze steun verhoogde zijn kansen om tijdens de parlementszitting van 31 oktober tot president te worden gekozen enorm.Op 31 oktober 2016 werd Aoun verkozen tot president van Libanon, waarmee een einde kwam aan een vacuüm van 29 maanden aan het staatshoofd. Na 45 mislukte pogingen om een quorum te bereiken voor de presidentsverkiezingen door het Libanese parlement, kwam de kamer met 127 zetels op 31 oktober voor een 46e keer bijeen onder leiding van Huisvoorzitter Nabih Berri.De eerste stemronde vereiste een tweederdemeerderheid van het parlement, dat wil zeggen 85 stemmen van de 127 leden, maar Aoun slaagde er niet in om de nodige stemmen voor de ronde te krijgen en won slechts 83 stemmen, twee minder dan vereist, terwijl er 36 blanco stembiljetten, 6 geannuleerde stembiljetten en één stemronde waren voor parlementslid Gilberte Zouein.

de tweede stemronde moest drie keer worden herhaald voordat de stemmingen hardop werden voorgelezen nadat het secretariaat van het parlement 128 enveloppen telde in plaats van 127, wat het aantal parlementsleden is dat aan de presidentsverkiezingen deelnam. In de tweede ronde was een absolute (50 procent plus een) meerderheid van het quorum nodig, wat betekent dat 64 stemmen nodig zijn voor de verkiezingen. Uiteindelijk kreeg Aoun 83 stemmen en werd verkozen. Er waren 36 blanco stemmen in de tweede ronde, 7 stembiljetten geannuleerd en 1 stem voor parlementslid Sethrida Tawk Geagea.

*De tweede en derde rondes werden geannuleerd want er waren meer stemmen dan het huidige MPs.Aoun werd snel beëdigd als president en beloofde politieke en economische hervormingen en drong aan op een “echt partnerschap” tussen berucht verdeelde Libanese politieke facties. Na de parlementszitting werd Aoun naar het presidentieel paleis in de zuidoostelijke voorstad Baabda van Beiroet Gereden, precies 26 jaar nadat hij er uit werd gedwongen als legercommandant en interim-premier door Syrische troepen.