militairen

de Amerikaanse regering schat de totale bevolking op 6,8 miljoen (schatting van juli 2015). De bevolking van Paraguay is ongelijk verdeeld over het land. De overgrote meerderheid van de mensen wonen in de oostelijke regio, de meeste binnen 160 kilometer (100 mi.) van Asuncion, de hoofdstad en grootste stad. De Chaco, die goed is voor ongeveer 60% van het grondgebied, is de thuisbasis van minder dan 2% van de bevolking. Paraguay is etnisch, cultureel en sociaal gezien één van de meest homogene bevolkingsgroepen in Zuid-Amerika. Ongeveer 95% van de bevolking is van gemengde Spaanse en Guarani Indiase afkomst. Er is weinig spoor van de oorspronkelijke Guaranicultuur over, behalve de taal, die door 95% van de bevolking wordt begrepen. Ongeveer 90% van alle Paraguayanen spreken Spaans. Guarani en Spaans zijn officiële talen.

er bestond een contrast tussen het platteland en de stad Paraguay en, nog duidelijker, tussen Asuncion – waar economische, sociale en politieke trends ontstonden — en de rest van Paraguay. Op het platteland van Paraguay bestond er een kloof tussen degenen die de wettelijke grond bezitten, meestal de eigenaren van grote landgoederen die gewijd zijn aan commerciële landbouw, en de massa boerenkraakers die gewassen verbouwen voor het levensonderhoud van hun families. Ook was er een kloof tussen de elite — opgeleid, welvarend, op de stad gebaseerd en-gekweekt-en de armen van het land, of het nu landelijk of stedelijk. Tot slot, hoewel de meeste Paraguayanen hun vloeiendheid in het Guarani behielden en deze inheemse taal een vitale rol bleef spelen in het openbare leven, was er een continuüm van vloeiendheid in het Spaans dat parallel liep met (en weerspiegelde) de sociale hiërarchie. Deze dichotomieën gingen niet alleen door tot in de jaren ’80, maar werden verergerd door de uitgebreide, dramatische veranderingen die zich sinds de jaren’ 60 in de Paraguayaanse samenleving hadden voorgedaan.

er werden vragen gesteld over de vraag of onderwijs een belangrijk knelpunt was voor de ontwikkeling in Paraguay en of de kleine Paraguayaanse economie geschikt is voor een groter aantal geschoolde werkzoekenden. Gezien de beperkte economische mogelijkheden in Paraguay en het beperkte groeipotentieel van het land, was er de mogelijkheid dat een sterke nadruk op onderwijs zou kunnen leiden tot het ontstaan van een werkloze massa van demi-intellectuelen.Paraguayanen van alle klassen beschouwden familie en familie als het centrum van het sociale universum. Iedereen die niet verwant was door bloed of huwelijk werd met reserve, zo niet wantrouwen beschouwd. Mensen verwachtten in staat te zijn om een beroep te doen op uitgebreide familie voor hulp als dat nodig is en rekenden op hen voor onwankelbare loyaliteit. Peetouders (of ze nu familie waren of niet) waren ook belangrijk in het versterken van sociale banden binnen het web van verwantschap.Paraguay heeft van oudsher immigranten verwelkomd en er zijn gemeenschappen of Kolonies van Arabieren, Duitsers, Koreanen, Chinezen, Taiwanezen en Japanners. Ongeveer 2000 Amerikanen wonen in Paraguay, de meeste in Asunción. Brazilianen, Argentijnen, Duitsers, Arabieren, Koreanen, Chinezen en Japanners behoren tot degenen die zich in Paraguay hebben gevestigd met Brazilianen die het grootste aantal vertegenwoordigen. Veel Brazilianen wonen in Paraguay langs de grens tussen Brazilië en Paraguay.Paraguay heeft een van de laagste bevolkingsdichtheid ter wereld. Minder dan 5 procent van de bevolking woont ten westen van de Paraguay rivier in de Chaco. Ongeveer 51 procent woont op het platteland, en de overige 49 procent in stedelijke gebieden. Een groot deel van Paraguay is dunbevolkt; de meeste inwoners wonen binnen een straal van 160 kilometer van de hoofdstad Asunción. Asunción telt ongeveer 1.900.000 inwoners. Ongeveer 95 procent van de bevolking is van Spaanse-Guaraní afkomst en 50 procent is minder dan 18 jaar oud.= = Demografie = = de bevolking bestaat voor 95% uit Mestizo, terwijl andere etnische groepen de overige 5% delen. Ondanks de assimilatie van de inheemse Indiase bevolking door de vroege Spaanse ontdekkingsreizigers, sommige Indianen de overhand in het handhaven van hun traditionele manier afgezien van de nationale cultuur. De Paraguayaanse samenleving is anders dan andere Latijns-Amerikaanse samenlevingen, vanwege de unieke synthese van culturen. Paraguay is het enige land op het continent waar de blanke kolonisten en inheemse Indianen vreedzaam naast elkaar leefden om uiteindelijk samen te smelten en één natie te vormen. In tegenstelling tot veel andere landen in de regio vormt Paraguay ‘ s blanke minderheid dus geen aparte elite. Terwijl de basisstructuur en instellingen van de samenleving Spaans zijn, is Guaraní de dominante taal. De meeste Paraguayanen spreken zowel Spaans als Guaraní, waarbij de eerste wordt gezien als de nationale taal, en de laatste wordt vereerd als “de taal van het hart.”Van Europese immigranten naar Paraguay wordt verwacht dat ze Guaraní leren als een teken dat ze echt Paraguayaans worden, en de inspanningen van bezoekers om zelfs maar een paar woorden in deze moeilijke taal te zeggen worden zeer gewaardeerd.

de nationale elite is gecentreerd in Asunción en verbonden door banden van verwantschap en familiebanden met de politieke partijen. Degenen die worden beschouwd als machtige at27 hulde hun succes aan uitgebreide familiebanden met militaire officieren, zakenlieden, landeigenaren, en anderen in politieke posities.De Indiase bevolking wordt geschat op 1,5 tot 3 procent van de totale bevolking. De inheemse bevolking van Paraguay bestond uit 17 stamgroepen die zes taalfamilies vertegenwoordigden. Er zijn vier stammen vertegenwoordigd in het oosten van Paraguay die variëteiten van Guaraní spreken. De Chaco regio ‘ s van Paraguay bevatten 13 stammen en vertegenwoordigen de andere vijf taalfamilies.

de wet geeft inheemse personen het recht om deel te nemen aan het economische, sociale, politieke en culturele leven van het land, maar de wet werd niet effectief toegepast. Discriminatie in combinatie met een gebrek aan toegang tot werk, onderwijs, gezondheidszorg, onderdak en voldoende grond belemmerde het vermogen van inheemse personen om economisch vooruitgang te boeken met behoud van hun culturele identiteit.

volgens het Directoraat-generaal statistiek, enquêtes en volkstellingen (DGEEC) bedroeg het gemiddelde maandelijkse inkomen van de inheemse bevolking in 2008 ongeveer de helft van dat van de niet-inheemse bevolking. Inheemse bevolkingsgroepen maakten een groter percentage van de bevolking in de Chaco-Regio uit, en gemeenschappen daar hadden vaak meer moeite om toegang te krijgen tot overheids-en gerechtelijke diensten en werden vaak geconfronteerd met politieke en economische uitsluiting.

inheemse werknemers die als arbeiders op ranches werkten, verdienden lage lonen, werkten lange uren, ontvingen zelden of helemaal geen loon en ontbraken medische of pensioenuitkeringen. Deze situatie was bijzonder ernstig voor inheemse mensen die als arbeiders op ranches en landgoederen in de Chaco-regio werkten.

het National Institute for Indigenous Affairs (INDI), het Openbaar Ministerie, het Ministerie van Justitie, het Ministerie van Arbeid en het Bureau van de Ombudsman zijn verantwoordelijk voor de bescherming en bevordering van inheemse rechten. In sommige gevallen ontbrak het INDI aan voldoende financiering om land te kopen ten behoeve van inheemse personen en vereiste hen om zich te registreren voor land op haar kantoor in het Verre Asuncion.

de wet machtigt inheemse personen om te bepalen hoe hun land te gebruiken, waardoor velen van hen hun land overdragen of verhuren aan niet-inheemse personen, waarvan sommige illegaal gekapt vis of ontbost land om velden met sojabonen en andere marktgewassen te verbouwen. Er zijn ook verschillende gevallen gemeld van illegale ontbossing van inheemse gronden voor houtskoolproductie. Er waren onvoldoende politie-en gerechtelijke bescherming tegen inbreuken op inheemse landen, en weinig inheemse gemeenschappen hadden de titel van hun voorouderlijk land. Dit leidde vaak tot conflicten tussen inheemse gemeenschappen en grootgrondbezitters op het platteland, wat soms leidde tot geweld.