leeftijdsgebonden maculadegeneratie is een oogziekte die gewoonlijk begint na de leeftijd van 60 jaar en waarbij de macula, het centrale deel van het netvlies, geleidelijk wordt vernietigd, waardoor het centrale gezichtsvermogen wordt aangetast. Het veroorzaakt zelden blindheid omdat alleen het centrum van het zicht wordt beïnvloed. Er zijn twee soorten LMD, nat en droog, die geen van beide pijn veroorzaken. Bij natte LMD beginnen abnormale bloedvaten achter het netvlies onder de macula te groeien en lekken bloed en vocht, waardoor het centrale gezichtsvermogen snel afneemt. De behandeling omvat laserchirurgie, fotodynamische therapie, en injecties in het oog. Geen van deze zal de ziekte te genezen en verlies van het gezichtsvermogen kan nog steeds vooruitgang. Bij droge LMD breken de lichtgevoelige cellen in de macula langzaam af, waardoor het centrale zicht na verloop van tijd afneemt. Vroege stadia van droge LMD kunnen worden behandeld met formuleringen in hoge doses van antioxidanten en zink die LMD kunnen vertragen en mogelijk verhinderen om zich tot een verder gevorderd stadium te ontwikkelen. Eenmaal in het gevorderde stadium, kan geen enkele vorm van behandeling het verlies van het gezichtsvermogen herstellen.