PMC

Sir,

Laryngeaal of mucosaal oedeem van de bovenste luchtwegen is een veel voorkomende oorzaak van obstructie van de luchtwegen na extubatie en wordt verondersteld het gevolg te zijn van direct mechanisch trauma aan het strottenhoofd door de endotracheale buis (ETT) of als gevolg van langdurige chirurgie.

bovenste luchtwegoedeem maakt de patiënt vatbaar voor postoperatieve luchtwegobstructie. Het presenteert zich meestal als post-extubatie stridor en soms rechtvaardigt post-operatieve electieve ventilatie. De behandeling omvat parenterale toediening van corticosteroïden, epinefrine verneveling en inhalatie van een helium-en zuurstofmengsel.

vernevelde epinefrine werkt op α-adrenerge receptoren in vasculaire gladde spiercellen en veroorzaakt vasoconstrictie en een verminderde bloedstroom, wat oedeem vermindert. De aanwezigheid van een ETT in het strottenhoofd beperkt laryngeale blootstelling aan vernevelde epinefrine. De beperking van verneveling door de ETT is dat de nevel alleen wordt afgegeven aan de onderste luchtwegen en de bovenste luchtwegen worden gespaard. Het is gebruikelijk om een klein volume Hudson vernevelaar te bevestigen aan het venturi masker na extubatie met de patiënt ondersteund. Hudson vernevelaar moet echter verticaal worden geplaatst voor effectieve verneveling en dit is alleen mogelijk wanneer de patiënt rechtop zit, wat niet altijd mogelijk is in de onmiddellijke postoperatieve periode. Dit beperkt effectieve verneveling van de bovenste luchtwegen en patiënten ontwikkelen stridor bij extubatie, zelfs wanneer intubatie nodig is.

een betere optie zou zijn om het bovenste luchtwegoedeem vóór extubatie te verminderen. Bij patiënten zonder moeilijke luchtwegen, met uitzondering van het risico op laryngeaal oedeem tijdens extubatie, zoals bronchus uit het lichaam of microlaryngeale chirurgie, kan de buis worden vervangen door laryngeaal masker luchtweg (LMA) terwijl de patiënt nog steeds verdoofd is (Bailey ‘ s Manoeuvre) en een T-stuk connector is bevestigd aan de LMA voor het aansluiten van een gasgestuurde vernevelaar met een laag volume. LMA zal ervoor zorgen dat vernevelde epinefrine wordt gericht en afgezet in en rond de laryngeale structuren .

(a) Nebulisation door ProSeal laryngeal mask airway (b) nebulisation via een endotracheale tube in de oropharynx

Bij patiënten met een moeilijke luchtweg waar extubatie te worden gedaan zodra de patiënt is volledig wakker en het opvolgen van commando ‘ s, epinefrine kan nog worden verneveld op de bovenste luchtweg door het passeren van een ETT van 8 mm interne diameter (ID) in de mondholte, met de buis schuin geplaatst, net boven de glottis met behulp van video of directe laryngoscope. Deze ETT is bevestigd aan de zijkant van de ETT al op zijn plaats . Een grotere diameter ETT (8 mm ID) met verkorte lengte bij een zuurstoftoevoer van 8-10 L/minuut is vereist om een succesvolle toediening van het vernevelde geneesmiddel te garanderen. Bovenste luchtwegoedeem omvat structuren zoals arytenoïden, epiglottis en vocale plooien, de vernevelde drug gemakkelijk bereikt hen omdat ze in de nabijheid van de schuine kant van ETT. Eén milligram epinefrine in 5 ml normale zoutoplossing is succesvol gebleken voor bovenste luchtwegobstructie bij volwassenen. Kleine nadelen omvatten vertraging in extubatietijd met 10-15 minuten en het onderbrengen van een andere buis in de keelholte. Hoewel laryngeaal oedeem meestal van voorbijgaande aard en zelfbeperkend is, treedt klinisch significant post-extubatie laryngeaal oedeem op bij maximaal 30% van de patiënten, waarbij 4% opnieuw moet worden geïntubeerd. We concluderen dat het beter is om het bovenste luchtwegoedeem vóór extubatie met deze technieken te behandelen en het risico op stridor en de behoefte aan reïntubatie te verminderen.