discussie
seniele en postmenopauzale osteoporose is de meest voorkomende predisponerende factor voor IF. Er kunnen echter verschillende andere risicofactoren (Tabel 4) betrokken zijn. Vitamine D-deficiëntie als gevolg van een lever-of nierziekte, onvoldoende inname via de voeding, verminderde blootstelling aan zonlicht of een defect op het niveau van receptoren van vitamine D, secundaire of tertiaire hyperparathyreoïdie wordt gerapporteerd onderliggende oorzaken van IF. De stijging van PTH kan optreden als een secundaire reactie op hypocalciëmie of hypofosfatemie , resulterend in veranderde minerale homeostase in de botten en waardoor het zwak en vatbaar voor breuk met een nominale kracht.
Tabel 4
vaak voorkomende onderliggende oorzaken van insufficiëntie fracturen
een typische patiënt vertoont continue pijn op meerdere plaatsen (heup, bekkengebied en andere gewichtdragende gebieden komen vaak voor), sedentaire levensstijl, morbide obesitas (body mass index > 30) en duidelijke stress. Risicofactoren voor osteoporose zijn ouderdom, menopauze, chronisch nierfalen, osteomalacie en behandeling met hoge doses corticosteroïden . Hoewel de IF algemeen wordt gezien in de pubic rami, proximal femur, scapular nek, en wervels, kunnen deze ook op andere ongewone plaatsen voorkomen. Onze vijf gerapporteerde gevallen op dergelijke ongebruikelijke locaties benadrukken dat een hoge index van verdenking en het klinische bewustzijn over de entiteit van als aanwezig moet zijn in de geest van de behandeling van artsen, om te komen tot een vroege diagnose. Als femurhals een zone van overmatige krachtoverdracht is, worden IFs van de femurhals vaak gerapporteerd met een verscheidenheid aan onderliggende etiologie, maar als van mindere trochanter niet in de literatuur wordt beschreven. Huang et al. in 2012 meldde een reeks van 17 postmenopauzale sternale fracturen; alle gevallen werden geassocieerd met osteoporose en risicofactoren zoals COPD, systemische lupus erythematosus en steroïde inname. Wij geloven dat onze zaak nr. 3 had osteoporotisch bot als gevolg van chronische steroïde inname en herhaalde stress als gevolg van een chronische hoest precipiteerde de breuk. Gevallen van sacrale IFs worden gerapporteerd als lage rugpijn tijdens de zwangerschap en bij ouderen. Deze zijn opgemerkt om andere voorwaarden zoals spinale stenose, sacroiliac gezamenlijke besmetting, en metastatische botziekte na te bootsen. Lawson et al. in 1984 bekeken 10 gevallen van pijnlijke accessoire naviculaire met verhoogde activiteit op 99mTc MDP beeldvorming en histologische kenmerken die wijzen op fracturen na excisie. Wegens de komst van betere weergavetechnieken, kunnen dergelijke gevallen nu vroeg worden gediagnosticeerd en beter met minder morbiditeit worden beheerd. Langdurige bisfosfonaattherapie is in verband gebracht met een duidelijk risico op subtrochanterische femurschacht en atypische femurfracturen .
gewoonlijk, indien bilateraal in een symmetrisch patroon, maar ook als unilaterale of asymmetrische laesies. In ernstige osteoporotische gevallen kunnen deze fracturen ook spontaan optreden.
deze patiënten met IF dienen aan bloedonderzoeken te worden onderworpen om de vitamine D-spiegels van PTH en serum te controleren (vermoeden van insufficiëntie). Naast de bezinkingssnelheid van de erytrocyten (ESR), moeten de leverfuncties, en de nierfuncties ook worden gedaan om de oorzaken vast te stellen (vermoeden multipel myeloom of maligniteit). Een skeletonderzoek met behulp van digitale röntgenfoto ‘ s met betrekking tot de pijnlijke plaatsen moet ook worden uitgevoerd. Conservatieve maatregelen zoals pijnbestrijding, niet-gewichtdragende gevolgd door geleidelijke fysieke revalidatie vormen de steunpilaar van de behandeling van een IF. Genezing van deze fracturen vindt gewoonlijk plaats binnen 4 maanden na medische behandeling. Als alleen vitamine D-spiegels in serum laag zijn of verhoogde PTH-spiegels worden gevonden, moeten vitamine D-suppletie, het vermijden van stressvolle activiteit, verandering van levensstijl en behandeling van de oorzaak voldoende zijn om de vitamine D-spiegels te verhogen tot de normale waarde, waarna PTH-spiegels worden genormaliseerd. Aan de andere kant, als lage vitamine D-niveaus en verhoogde PTH-niveaus worden gekoppeld aan verhoogde ESR, serum alkalische fosfatase, en verdenking van fracturen op röntgenfoto ‘ s, dit vraagt om meer uitgebreide onderzoeksinstrumenten zoals een positieve emissie tomografie (PET) scan om te zoeken naar mogelijke plaatsen van primaire maligniteit of andere plaatsen van betrokkenheid. Serumeiwitelektroforese wordt aanbevolen wanneer multipel myeloom wordt vermoed. Een magnetic resonance imaging (MRI) kan ook nodig zijn om maligniteit en de mate van weke delen betrokkenheid uit te sluiten. MRI is geïndiceerd bij niet-ambulerende patiënten zonder bevindingen op röntgenfoto ‘ s. Hoewel kostbaar, heeft het een belangrijke rol in de diagnose van als aangezien de vertraging in de diagnose van breuken van gewichtdragende gebieden kan leiden tot immobiliteit en de bijbehorende complicaties zoals diepe veneuze trombose, verlies van spierkracht, luchtweginfecties, verminderde cardiale output, en zelfs depressie. Late diagnose kan ook resulteren in meer invasieve therapie. Bijvoorbeeld, een femurhals als als vroeg gediagnosticeerd (vóór verplaatsing)operatief kan worden vastgesteld in plaats van een totale heup artroplastie. Kenmerkend beenmergoedeem wordt opgemerkt in MRI, en fractuurlijnen worden vaak gezien voor IF en stress fracturen. Zodra de diagnose en de mate van betrokkenheid van het skelet zijn bevestigd, kan men logischerwijs doorgaan met de behandeling. Levensstijlveranderingen zoals het vermijden van trauma en andere stressvolle activiteiten, dieetwijzigingen om vitamine D rijk dieet en dieet versterkt met calcium te omvatten. Immobilisatie kan nodig zijn voor 6-12 weken gedurende welke periode de patiënt nauwlettend wordt gecontroleerd op verergering van symptomen en nieuwe klachten. Als het botgenezing in een optimaal tempo vordert en de hormoonspiegels normaliseren, kan een uitgebreide managementstrategie worden voortgezet. Anders kan een profylactische fixatie en verdere evaluatie verplicht zijn om te zoeken naar de verdere oorzaken van hormonale insufficiëntie. Een hoge index van verdenking voor Indien gekoppeld aan weergavemodaliteiten kan leiden tot de diagnose. De gevoeligheid van röntgenfoto ‘ s voor het diagnosticeren als varieert met de site. MRI is een gevestigde modaliteit voor visualisatie van beenmergafwijkingen geassocieerd met ALS en kan ook helpen bij het differentiëren tussen ALS en pathologische fracturen als gevolg van tumorinfiltratie. Sommige weergavetechnieken kunnen ook nuttig zijn in de diagnose van IF. Thin-section multidetector CT maakt directe visualisatie van botdiscontinuïteit mogelijk. Bot scintigrafie hoewel gevoelig voor de detectie van IFs, maar is minder specifiek. PET-CT met hybride scanners is een aanstaande modaliteit in de diagnose van dergelijke laesies. Bot densitometrie is nuttig bij het identificeren van de hoog-risico gevallen van mogelijk als.
het is de bedoeling op te merken dat IF de laatste tijd een gebied van wijdverbreide belangstelling voor Orthopedie bestuurt. Deze fracturen treden op als gevolg van normale kracht tot abnormaal bot. De capaciteit van het bot remodelleren vermindert met het vorderen van leeftijd en vermindering van hormoonniveaus vandaar het maken van de interne architectuur van het bot zwak en vatbaar voor breuken. Bij ziekten zoals osteoporose, is het verlies van botsterkte niet in verhouding tot het verlies van botmassa aangezien de structurele integriteit tussen de botplaten wordt veranderd. De normale compacte botarchitectuur wordt omgezet in onrijpe eelt waardoor het bot zwak wordt en vatbaar is voor breuken met minimale kracht .
vitamine D, PTH en mineralen zoals calcium, fosfor en fluoride spelen een belangrijke rol in het bothermodelingsproces. Het is slechts een perfecte harmonie tussen de opname, opslag, afgifte en uitscheiding van deze keystone mineralen in het lichaam onder invloed van regulerende hormonen zoals vitamine D en PTH, die een gezonde botgezondheid kan worden gehandhaafd. Deze hormonen worden op hun beurt gecontroleerd door interne organen zoals lever en nieren en externe factoren zoals inname en interacties met andere moleculen. Gewichtdragende botten van het lichaam, zoals heup, bekkenbeen, wervelkolom en lange botten zijn gebieden met hoge stress , en elke pathologie in deze regio ‘ s in een low – stress setting moet sterk vermoeden van metabole insufficiëntie wekken. Neurologische stoornissen zijn zelden waarneembaar bij deze fracturen.
veel hiervan blijven onopgemerkt door een gebrek aan bewustzijn en een hoge verdenking bij de behandelende artsen. Vanwege de reeds bestaande trabeculaire zeldzaamheid en vertraging in endosteale eeltvorming bij osteoporotische botten, worden radiografische tekenen van fracturen zoals sclerose als gevolg van trabeculaire compressie en eeltvorming zelden gezien bij IFs . Een IF in het axiale skelet kan gemakkelijk gemakkelijk worden gemist als het kan worden verduisterd door de darm gas schaduwen, terwijl in de Algemene beoordeling deze fracturen zijn slechts een incidentele bevinding in een röntgenfoto. Een goede kennis van hun etiologie, diagnose door gechanneliseerde sequentiële onderzoeken, en methoden van behandeling is lang over het hoofd gezien en moet worden geïntegreerd in onze lange termijn strategie om deze gevallen te behandelen. Een goed klinisch onderzoek om gevoeligheid te lokaliseren, gevolgd door MRI-scanning van het relevante gebied, vergemakkelijkt een vroege diagnose van IF bij osteoporotisch bot. Een vroege diagnose van een IF helpt bij het bepalen van het definitieve verloop van de behandeling en om een goed resultaat te verkrijgen.