discussie
Barium aspiratie is typisch accidenteel. Wanneer de röntgenfoto ‘ s van de borst en CT-onderzoeken met hoge resolutie na aspiratie opvallende beelden produceren vanwege het hoge atoomnummer van barium (z 56) met een bijbehorende hoge absorptie van röntgenstralen die een “white-out” uiterlijk veroorzaken.
aspiratie van kleine hoeveelheden barium tijdens diagnostische procedures is naar verluidt gebruikelijk en lijkt niet klinisch significant te zijn. Aspiratie van significante hoeveelheden barium bij zuigelingen is zeldzaam en er is geen consensus in de literatuur over hoe dergelijke aspiratie te beheren. Belangrijk is dat er geen duidelijke consensus bestaat over het effect van geïnhaleerde barium op de longen.
deze zaak illustreert twee belangrijke punten. In de eerste plaats wordt gewezen op de beperkingen van beeldvormingstechnieken bij het onderscheiden van primaire en secundaire aspiratie, vooral bij zeer jonge mensen. Terwijl de fistel in dit geval (3.8 mm) groot was, kunnen de kleine H-type fistels moeilijk zijn om op contraststudies te identificeren. Een negatief contrastonderzoek sluit de diagnose van een fistel niet uit en directe visualisatie door bronchoscopie moet sterk worden overwogen als er een consistente geschiedenis van respiratoire symptomen met betrekking tot voeding is. Visualisatie kan worden met een stijve of flexibele bronchoscoop. Welke ooit instrument wordt gebruikt, de belangrijkste punten zijn dat fistels zijn meestal hoger in de luchtpijp dan verwacht en significante vaardigheid is vereist om een fistel te identificeren als de opening van de fistel op de achterste wand van de luchtpijp kan zeer klein of afgesloten met slijm. Kleine H-type fistels kunnen gemakkelijk worden gemist.
het verkrijgen van begeleiding uit de literatuur om het klinische verloop te voorspellen en de behandeling van onze patiënt te plannen bleek teleurstellend. Er zijn geen substantiële casusreeksen geweest om een op bewijsmateriaal gebaseerde benadering van de behandeling van barium aspiratie bij kinderen te verschaffen. Dit is misschien te verwachten wanneer significante barium aspiratie een ongewone gebeurtenis is. Onderzoek van de beschikbare literatuur betrokken zoeken elektronische databases met inbegrip van EMBASE, MEDLINE, en PUBMED. Alleen in het Engels geschreven artikelen werden in aanmerking genomen. De zoekstrategie omvatte het afzonderlijk zoeken naar de volgende termen: baritose; barium aspiratie; contrast aspiratie; tracheo-slokdarm gespleten, en barium bronchografie.
de gevolgen van aspiratie van barium variëren en worden beïnvloed door de leeftijd van de patiënt, de reeds bestaande klinische toestand, de concentratie van het gebruikte barium (3, 4), het opgezogen volume en de gelijktijdige aspiratie van maaginhoud (5). Het distributiepatroon van het barium binnen de tracheo-bronchiale boom en Long wordt op zijn beurt bepaald door de houding van de patiënt op het moment van de studie en klaringsmechanismen zoals hoesten, mucociliaire roltrapklaring en cellulaire inname.
in tegenstelling tot onze patiënt die geen acute tekenen of symptomen vertoonde, beschrijven andere case reports, voornamelijk bij volwassenen, acute ademhalingsnood, pneumonitis, sepsis en zelfs overlijden (6, 7). In veel van deze casusrapporten is het moeilijk het effect op de long van de barium los te zien van dat van de aangezogen maaginhoud. Omdat onze patiënt nog een pasgeborene was, zal de maaginhoud minder zuur zijn en dus minder waarschijnlijk aspiratie-gerelateerd longletsel veroorzaken (8). Lopez-Castilla et al. beschreven een 2 maanden oud kind met gastro-oesofageale reflux die acute respiratoire nood en een zuurstofbehoefte ontwikkelde na aspiratie barium na een contraststudie (3). Tien fiberoptische bronchoalveolaire lavages werden ondernomen in een poging om de barium te verwijderen. De auteurs verklaarden dat barium was teruggevorderd, maar het bedrag was niet gekwantificeerd. Een CT-scan van de borst 4 maanden na de episode toonde nog steeds significante resterende barium en micro-nodulaire dichtheden. Desondanks concludeerden de auteurs dat therapeutische bronchoalveolaire lavage verplicht was na barium aspiratie. Wani en Yeola, in een case report van barium aspiratie bij een VOLWASSENE, nam het tegenovergestelde standpunt en aanbevolen tegen bronchoalveolaire lavage met het argument dat het barium verder kan verspreiden binnen het bronchoalveolaire systeem (9).
casusrapporten over de langetermijneffecten van barium aspiratie geven uiteenlopende informatie. Kleine hoeveelheden barium worden meestal goed verdragen in de bronchiale boom. Na aanzuiging accumuleren de bariumdeeltjes die niet door mucociliaire klaring worden opgehoest of verwijderd, zich in alveolaire ruimten (10). Voloudaki et al. met behulp van CT-scans met hoge resolutie concludeerde men dat de bariumdeeltjes waarschijnlijk fagocytose hebben door alveolaire macrofagen en mogelijk interstitiële fibrose kunnen veroorzaken door in het alveolaire of peribronchiale interstitiële weefsel te gaan (11). Deze auteurs rapporteerden verdikking van interlobulaire septae, sub-pleurale cysten, en centrilobulaire micro-knobbeltjes samen met bariumdeeltjes in een sub-pleurale verdeling in een VOLWASSENE 1 jaar na barium inhalatie. Zij concludeerden dat barium in staat is klinisch milde, stille fibrose te produceren. Venkatraman et al. gerapporteerde peribronchiale interstitiële veranderingen na barium aspiratie (12). Marchiori et al. beschreven baritose waarbij geïnhaleerde deeltjes jarenlang in de longen liggen zonder symptomen, interferentie met de longfunctie of aansprakelijkheid voor long-of bronchiale infecties of andere thoracale aandoeningen (13).Voorafgaand aan de introductie van CT-scans met hoge resolutie voor de diagnose bronchiectase, barium en zelfs oliecontrast werden vaak bronchogrammen uitgevoerd. Wilson et al. gemeld dat barium bronchografie bij honden resulteerde in een lichte voorbijgaande ontstekingsreactie, die snel werd vervangen door een flauw vreemd lichaam reactie (14). Zij rapporteerden ook over 16 gevallen van barium bronchografie bij mensen en vonden geen nadelige effecten, hetzij acuut of chronisch. Zij concludeerden dat bariumsulfaat in de longen zich gedraagt als een relatief inert vreemd lichaam (14). Shook en Felson beschreven 19 gevallen, waaronder 3 kinderen, waarin barium in de long werd geatomiseerd met het oog op bronchografie (15). Teixeria en Texieria meldden meer dan 200 barium bronchogrammen bij de mens zonder één bijwerking (16). Nelson et al. gerapporteerd over een studie van onschatbare waarde waarin 89 patiënten bariumsulfaat bronchografie ondergingen met intervallen van maximaal 6 maanden vóór longresectie (17). Er was geen bewijs van histologische fibrotische pulmonale veranderingen tot 6 maanden na de bronchogrammen.Een ander bewijs voor de vrij goedaardige aard van barium in de longen is afkomstig van Doig, die negen gevallen van baritose beschreef bij fabrieksarbeiders die aan bariumstof waren blootgesteld (18). Voornamelijk op basis van longfunctietesten beschreef hij baritose als een goedaardige pneumoconiose. Hij rapporteerde gedeeltelijke clearing van de radiografische veranderingen meer dan 9 jaar na de blootstelling gestopt.