na drie verkiezingsoverwinningen en tien jaar leiderschap van het land, heeft voormalig premier Stephen Harper de Canadese politiek verlaten, waarop hij zo ‘ n onuitwisbaar stempel heeft gedrukt.De Heer Harper werd in 1959 in Toronto (Ontario) geboren en was nog op school actief in de politiek.
na het behalen van een masterdiploma aan de Universiteit van Calgary ging hij aan de slag als politiek assistent.De Heer Harper won in 1993 een parlementszetel voor de Hervormingspartij, maar stopte vier jaar later om voor een conservatieve lobbygroep te werken.In 2002 keerde hij terug naar het Parlement als hoofd van de Canadese alliantie en leider van de oppositie. Een jaar later fuseerde zijn partij met de Progressieve Conservatieve Partij van Canada.
Hardliner naar progressief
de nieuwe Conservatieve Partij, met de Heer Harper aan het roer, herenigde het politieke recht van Canada na jaren van wanorde.Maar de vader van twee kon de Liberale partijleider Paul Martin niet verslaan bij de verkiezingen van 2004, en de heer Martin kon een minderheidsregering vormen.Waarnemers zeggen dat de controversiële verklaringen van de Conservatieve Partij over abortus en het homohuwelijk bij die gelegenheid belangrijke stemmen verloren.De volgende keer slaagde de Heer Harper – een scherp strateeg – erin om de extremere elementen van zijn partij te marginaliseren.Zijn verkiezing tot minister-president van Canada in 2006 heeft meer dan een decennium van liberale partijregel in het parlement ongedaan gemaakt.Het was ook de voltooiing van de transformatie van de Heer Harper van hard-line rechts-winger naar een Progressieve Conservatieve met een partij in het centrum van het politieke spectrum.
soms gezien als een afstandelijk figuur meer thuis met een spreadsheet dan werken een menigte, de Alberta MP erin geslaagd om te blijven aan het roer van een minderheid regering langer dan verwacht.Beschuldigingen dat hij een pro-Bush “extremist” was die abortus rechten zou beteugelen en een einde zou maken aan homohuwelijken, bleven niet bestaan.
maar hij werd ook geholpen door de wanorde onder de liberalen van de oppositie en een waargenomen gebrek aan eetlust onder Canadezen om terug te keren naar de stembus.Na twee jaar riep hij op tot een snelle peiling een jaar eerder dan gepland, waarbij hij klaagde dat het parlement “disfunctioneel” en vastgelopen was.Bij de verkiezingen van 2008 verhoogde hij de zetels van zijn partij, maar bleef een meerderheid achter.Maar hij kreeg een fillip het volgende jaar toen de pas ingehuldigde Barack Obama Canada koos als de bestemming voor zijn eerste buitenlandse reis als president van de VS.
de Heer Harper kreeg in 2010 veel kritiek over de kosten van 1,1 miljard dollar (1,1 miljard dollar; 730 miljoen pond) voor het organiseren van de dubbele top van G8-en G20-leiders in Toronto.
een tijdelijke waterpartij genaamd het “nepmeer” symboliseerde wat veel critici zagen als de extravagante uitgaven van Mr Harper.Tegen de tijd dat zijn tegenstanders de verkiezingen van 2011 in gang zetten, was Mr Harper in staat om zich te presenteren als de stabiele, vertrouwde leidende hand van de Canadese politiek.
Zijn gemeten boodschap van de campagne duidelijk thuis te raken, en met de Conservatieven’ politieke rivalen niet uitdagen in de peilingen, de Heer Harper was in staat om veilig de meerderheid die eerder ontging hem.
onder de Heer Harper nam de partij 54% van de zetels in het parlement, het verkrijgen van een derde opeenvolgende termijn en het transformeren van hun minderheid regering in een meerderheid.
de Heer Harper voerde een zeer gerichte campagne, die vooral gericht was op de staat van dienst van zijn regering op het gebied van het beheer van de economie, die uit een recessie was voortgekomen als een van de sterkste van de G7-landen.Maar vier jaar later was het de economie die zijn achilleshiel bewees, met het land officieel in een recessie aan het begin van de verkiezingscampagne.Hij lag onder vuur vanwege zijn lage uitgaven, lage belastingen, en was in strijd met zijn politieke tegenstanders over de bombardementen op de Islamitische Staat in Syrië.Een eenzame aanval op het parlementsgebouw in Ottawa bleek een cruciaal moment. Mr Harper drong door Bill C-51, die Politie en toezicht macht verhoogde ondanks een protest van burgerlijke vrijheid campagnevoerders.Hij verloor de verkiezing van de frisse, energieke Justin Trudeau en nam ontslag als conservatief leider.Tien maanden later verliet hij zijn zetel in Calgary, waarmee hij het einde van zijn decennialange associatie met de politiek aankondigde, om zich te richten op zakelijke belangen.