je hele tien jaar professionele carrière, ’97 tot’ 07, waren er nachten waar je naar bed zou gaan en zei: “Ik deed genoeg. Ik ben goed. Ben ik klaar om te gaan?”Of was er altijd dat in je achterhoofd,” was dit juist? Heb ik genoeg gedaan?”
dat is een goede vraag. Nee, en de reden dat ik dat zeg is omdat veel hoe ik mentaal voorbereid voor de weekends was het werk dat ik deed tijdens de week. Dus ik zou de oefenbaan niet verlaten of de sportschool niet verlaten of niet bezuinigen op cardio, want ik wist dat dat de sleutel was tot mijn succes en dat is wat mijn gedachten deed tikken. Ik kan je vertellen waar ik aan dacht. Het was meer als, “Man, zou dit het weekend kunnen zijn dat deze man me voor altijd verslaat, en hij heeft mijn nummer?”Dat was waar ik het meest bang voor was.
het is interessant omdat we dat aan de buitenkant nooit zagen. Was dat expres? Je wilde niet dat de andere jongens het wisten? Het leek altijd alsof je alles onder controle had.
ik reed bang. Ik was doodsbang om verslagen te worden. Het is zo gek als ik dit verhaal nu vertel. Ik heb dit nooit gezegd toen ik aan het racen was. Maar ik was doodsbang om verslagen te worden, elk weekend. Ik haatte het. Ik haatte die druk. Ik zeg: “shit, man. Ik hoop dat dit niet het weekend is.”Gewoon doodsbang en de angst om eindelijk ingehaald te worden, voor altijd. Dat hield me gemotiveerd en liet me hard werken. Het was een hel van een reis zeker, maar dat is wat werkte voor mij. Ik heb mijn concurrentie nooit onderschat. Ik dacht altijd dat ik verslagen kon worden. Dacht ik dat ik een goede kans had om te winnen? Natuurlijk deed ik dat. Had ik het gevoel dat ik mezelf op de juiste plek plaatste en dat ik het werk deed dat ik net zo goed had om te winnen als iemand anders? Natuurlijk deed ik dat. Maar ik ging nooit naar de poort als, “Ik ga Chad’ s kont schoppen, “of” ik ga Bubba ‘ s kont schoppen.” Nooit. Ik heb het gevoel dat ik ze kan verslaan, maar zij kunnen mij verslaan. Dat hield me gemotiveerd.
dat was uw brandstof. Ik vertel dit verhaal graag. In ‘ 05, die race waar James op je landde bij Unadilla, stond ik aan de kant van de baan. Je kwam door de roedel en rende als tweede, maar je pakte James. Als je tweede eindigde in die moto, kon je altijd moto twee en de algehele. Maar je moeder is stervende tijdens deze moto! Ze ziet eruit alsof ze op het punt staat een paniekaanval te krijgen! En ik denk: “ze zijn goed! Ze hebben veel races gewonnen. Ze hebben veel titels gewonnen. Ze hebben miljoenen dollars gewonnen. Waar zijn ze zo bezorgd over?”Maar ik heb het gevoel dat jullie je daarvan hebben gevoed.
100%. Dat werkte voor mij. Iedereen heeft zijn eigen ding. Sommige mensen willen weten dat ze de beste zijn en dat niemand me gaat verslaan. Dat werkte niet voor mij, want ik had het gevoel dat als ik daar binnen kwam en ik die mindset had, zoals, “ik ga winnen. Er is niemand die me slaat, ” dan is het ergste wat er kan gebeuren als je die mentaliteit hebt, dat iemand naar buiten komt en je bluft en je slaat. Dan heb je jezelf mentaal kapot gemaakt. Dat was mijn manier van kijken naar dingen.
heb je ooit gedacht, wat als deze shutdown was gebeurd toen je aan het racen was?
absoluut. Ik heb er op een miljoen verschillende manieren over nagedacht. Hoe balanceer je je tijd tussen motorcross, supercross, oefenen en dan naar de toekomst kijken? We gaan nu geen buiten het seizoen hebben, of het wordt afgekort. Wanneer krijg je de testen binnen? Ik denk dat het veel teams in een situatie brengt. Het wordt leuk om te zien hoe de teams reageren vanuit een teststandpunt, zich al voorbereiden op ’21. Ik denk dat het grootste ding voor mij zou jongleren hoe balanceer ik dit supercross gedeelte ervan en het motorcross gedeelte ervan.