Rif War

1920-1926

Rif-regio in Marokko

spaans-franse overwinning
Ontbinding van de Republiek van de Rif

Rif-Oorlog
een Deel van het Interbellum
250px spaanse troepen een landing op Al Hoceima Bay op 8 September 1925
		Datum	Locatie	Resultaat
Uitdagend
Spanje franse Derde Republiek (1925-1926) Jebala stammen	Republiek van de Rif
Commandanten en leidinggevenden
Manuel Silvestre † Dámaso Berenguer José Millán op een Dwaalspoor (WIA) Miguel Primo de Rivera José Sanjurjo Philippe Pétain Hubert Lyautey Variërend van Ahmed er Raisuni (POW)	Muhammad Ibn ‘ Abd al-Karim al-Khattabi
sterkte
: 140,000 soldaten : 325.000 soldaten totaal: 465.000 soldaten + 150 vliegtuigen	Spaanse schatting: 80.000 irregulars andere bronnen: herfst 1925: 35.000-50.000 maart 1926: minder dan 20,000
verliezen en verliezen
: 63,000 slachtoffers (waarvan 50.000 gedood in de strijd of gestorven aan ziekte) : 10.000 doden (2.500 gedood in de strijd) 8.500 gewonden totaal: 81,500	de 30.000 slachtoffers (waarvan 10.000 doden)

De Rif-Oorlog, ook wel de Tweede Marokkaanse Oorlog, was gevochten in de vroege jaren 1920 tussen de koloniale macht Spanje (later bijgestaan door Frankrijk) en de Marokkaanse Berbers van de Rif bergachtige regio. In 1926 wonnen Spanje en Frankrijk samen een beslissende overwinning. Douglas Porch zegt dat de opstand tegen de Spaanse heerschappij een voorloper was van de nationalistische, radicale, anticoloniale revoluties in de derde wereld na de Tweede Wereldoorlog. onder leiding van Abd Al-Karim versloegen de Rifs in eerste instantie de Spaanse troepen met behulp van guerrilla tactieken en veroverden ze Europese wapens. Na de toetreding van Frankrijk tot het conflict en de massale landing van Spaanse troepen bij Al Hoceima, gaf el-Krim zich over aan de Fransen en ging naar ballingschap. Ondanks de overwinning leidde de controverse in Spanje over het verloop van de oorlog tot een militaire coup van generaal Miguel Primo de Rivera in 1923 en was het een voorbode van de Spaanse Burgeroorlog van 1936-1939.

betrokken strijdkrachten

Rifiaanse strijdkrachten

de Berber stamleden hadden een lange traditie van felle vechtvaardigheden, gecombineerd met hoge normen van veldcraft en schietvaardigheid. Ze werden capabel geleid door Mohammed Ibn ‘Abd al-Karim al-Khattabi, gewoonlijk Abd Al-Karim genoemd, die zowel militaire als politieke expertise toonde. Het reguliere Rifiaanse leger was echter nooit een erg grote troepenmacht. De elite van de Rifiaanse strijdkrachten vormden regelmatige eenheden die volgens Abd el-Krim, Geciteerd door de Spaanse generaal Manuel Goded, 6.000 tot 7.000 tellen. Andere bronnen zeggen dat het veel lager ligt, rond 2000 tot 3000.De overige Rifianen waren stammilities die door hun Caids waren geselecteerd en niet langer dan vijftien opeenvolgende dagen buiten hun huizen en boerderijen konden dienen. Generaal Goded schatte dat op hun hoogtepunt, in juni 1924, de Rifiaanse troepen ongeveer 80.000 man telde, hoewel Abd el-Krim nooit meer dan 20.000 man tegelijk kon bewapenen. In de laatste dagen van de oorlog telde het Leger ongeveer 12.000 man. Bovendien waren de Rifiaanse troepen niet goed bewapend, met slecht onderhouden wapens en in slechte conditie.

Spaanse strijdkrachten

aanvankelijk waren de Spaanse troepen in Marokko grotendeels samengesteld uit dienstplichtigen en reservisten uit Spanje zelf. Deze” Peninsular ” troepen waren slecht bevoorraad en voorbereid, weinigen hadden schietvaardigheid en goede gevechtstraining, en wijdverbreide corruptie werd gemeld onder het officierskorps, waardoor de voorraden en het moreel werden verminderd. Zelfs met hun numerieke superioriteit bleken ze geen partij te hebben voor de hoogopgeleide en gemotiveerde Rifiaanse krachten. Daarom werd er veel vertrouwen gesteld in de voornamelijk professionele eenheden die het Spaanse leger van Afrika vormden. Sinds 1911 waren er ook regimenten van Marokkaanse Regulares, die uitstekende soldaten bleken te zijn. Na de moeilijkheden en tegenslagen die het had meegemaakt, begon het Spaanse leger veel organisatie en tactieken over te nemen van de Franse Noord-Afrikaanse troepen die het grootste deel van Marokko en het naburige Algerije garneerden. Bijzondere aandacht werd besteed aan het Franse Vreemdelingenlegioen en een Spaans equivalent, het tercio de Extranjeros (“Vreemdelingenregiment”), in het Engels bekend als het “Spaanse Legioen”, werd opgericht in 1920. De tweede commandant van het regiment was generaal Francisco Franco.Minder dan 25% van dit” Vreemdelingenlegioen ” was in feite niet-Spaans. Streng gedisciplineerd en gedreven, verwierven ze al snel een reputatie van meedogenloosheid. Naarmate hun aantal groeide, leidden het Spaanse Legioen en de Regulares steeds meer offensieve operaties na de rampen die waren geleden door de dienstplichtige strijdkrachten.

loop van de oorlog

beginstadia

als gevolg van het Verdrag van Fez (1912) verkreeg Spanje het land rond Melilla en Ceuta. In 1920 besloot de Spaanse commissaris, generaal Dámaso Berenguer, om het oostelijke gebied van de jibala-stammen te veroveren, maar had weinig succes. Op 1 juli 1921 stortte het Spaanse leger in Noordoost-Marokko in toen het werd verslagen door de troepen van Abd el-Krim, in wat in Spanje bekend werd als de ramp van de jaarlijkse, ongeveer 8.000 soldaten en officieren gemeld gedood of verdwenen van de ongeveer 20.000. De Spanjaarden werden teruggeduwd en gedurende de volgende vijf jaar werden af en toe gevechten tussen de twee uitgevochten. De Rifiaanse troepen rukten op naar het oosten en veroverden meer dan 130 Spaanse militairen posts.By eind augustus 1921 verloor Spanje alle gebieden die het sinds 1909 had verworven. De Spaanse troepen werden teruggedreven naar Melilla, hun grootste basis in het oostelijke Rif. Spanje had nog steeds 14.000 soldaten in Melilla. Abd el-Krim beval echter om de stad niet aan te vallen. Vervolgens vertelde hij de schrijver J. Roger-Matthieu dat omdat burgers van andere Europese landen in Melilla woonden, gevreesd werd dat ze zouden ingrijpen in de oorlog als hun burgers iets zouden overkomen. Andere redenen waren de verspreiding van rifiaanse strijders uit verschillende losjes geallieerde stammen na de overwinning op de jaarlijkse; en de aankomst in Melilla van aanzienlijke versterkingen van het Legioen en andere Spaanse eenheden teruggeroepen van operaties in het westen van Marokko. Tegen het einde van augustus telde het Spaanse leger bij Melilla 36.000 soldaten onder leiding van generaal Jose Sanjurjo en het langzame proces om het verloren gebied te heroveren kon beginnen. Zo konden de Spanjaarden hun grootste basis in het oostelijke Rif behouden. Later zou Abd el-Krim toegeven: “Ik betreur dit bevel ten zeerste. Het was mijn grootste fout. Alle volgende tenor van gebeurtenissen gebeurde als gevolg van deze fout.”In januari 1922 hadden de Spanjaarden hun belangrijkste fort bij Monte Arruit heroverd (waar ze de lichamen van 2600 van het garnizoen vonden) en hadden ze de kustvlakte tot aan Tistutin en Batel opnieuw bezet. De Rifiaanse troepen hadden hun greep op de inland mountains geconsolideerd en een patstelling werd bereikt. Zelfs het Spaanse commando over de zee was onzeker en in maart werd een Spaans oorlogsschip gezonken in de Alhucemas Baai door Rifiaanse artillerie. In 1924, tijdens de gevechten bij Dar Aquba, brachten Abd el-Krim ‘ s mannen een duizelingwekkend verlies toe aan de Spaanse koloniale troepen, waarbij meer dan 10.000 man omkwamen. In een poging om de patstelling te doorbreken, wendde het Spaanse leger zich tot het gebruik van chemische wapens tegen de Riffianen.Franse interventie

in mei 1924 had het Franse leger een linie van posten ten noorden van de Oureghla in omstreden tribaal gebied ingesteld. Op 12 April 1925 vielen naar schatting 8.000 Rifianen deze linie aan en in twee weken waren meer dan 40 van de 66 Franse posten bestormd of verlaten. De Franse slachtoffers waren meer dan 1.000 doden, 3.700 gewonden en 1.000 vermisten, wat neerkomt op verliezen van meer dan 20 procent van de Franse troepen in het Rif. De Fransen kwamen dan ook tussenbeide aan de kant van Spanje en hadden tot 160.000 goed getrainde en uitgeruste troepen in dienst van eenheden van grootstedelijke, Noord-Afrikaanse, Senegalese en Vreemdelingenlegioen. Met in totaal 90.000 Spaanse troepen waren de Rifiaanse troepen nu in de minderheid door hun Frans-Spaanse tegenstanders. De Franse doden in wat nu een grote oorlog was geworden worden geschat op ongeveer 12.000.

resultaat

voor de laatste aanval op 8 mei 1926 hadden de Fransen en Spanjaarden 123.000 Man, ondersteund door 150 vliegtuigen, tegen 12.000 Rifianen opgesteld. Superieure mankracht en technologie losten de oorlog snel op ten gunste van Frankrijk en Spanje. De Franse troepen rukten door vanuit het zuiden terwijl de Spaanse vloot en het leger de Baai van Alhucemas beveiligden door een amfibische landing, en begonnen aan te vallen vanuit het noorden. Na een jaar van bitter verzet gaf Abd el-Krim, de leider van beide stammen, zich over aan de Franse autoriteiten, en in 1926 werd Spaans Marokko eindelijk heroverd.Echter, de impopulariteit van de oorlog in Spanje en de eerdere vernederingen van het Spaanse leger droegen bij aan de instabiliteit van de Spaanse regering en de militaire coup van 1923.

zie ook

• Zaïsche Oorlog, het conflict tussen de Franse en Berberse stamleden in Marokko.

SACANELL, Enrique. El general Sanjurjo. Editorial La Esfera de Los Libros, Madrid (2004) ISBN 978-84-9734-205-6

verder lezen

• Balfour, Sebastian. Deadly Embrace: Morocco and the Road to the Spanish Civil War (Oxford 2002) online
• Chandler, James A. “Spain and Her Moroccan Protectorate 1898 – 1927,” Journal of Contemporary History (1975) 10#2 pp.301-322 in JSTOR
• La Porte, Pablo. “‘Rien à ajouter’: The League of Nations and the Rif War (1921-1926), “European History Quarterly (2011) 41#1 pp 66-87, online
• Pennell, C. R.” Ideology and Practical Politics: A Case Study of the Rif War in Morocco, 1921-1926, ” International Journal of Middle East Studies (1982) 14#1, pp 19-33. in JSTOR
• Pennell, C. R. ” Women and Resistance to Colonialism in Morocco: The Rif 1916-1926, ” Journal of African History (1987) 28#1 pp. 107-118 in JSTOR
• Pennell, C. R. Country with a Government and a Flag: the Rif War in Morocco, 1921-1926 (1986)
• veranda, Douglas. “Spain’ s African Nightmare, ” MHQ: Quarterly Journal of Military History (2006) 18#2 pp 28-37.

• Steven Thomas, 1911-1927 Rif-Oorlog / Tweede Marokkaanse oorlog
• de Rif-oorlog 1893 (sic) op OnWar.com.
• chemische wapens: Tiende zitting van de Conferentie van de Staten die partij zijn bij het CWC, 7-11 November 2005, Den Haag, Nederland
• Rif-oorlog

• David Montgomery Hart, The Aith Waryaghar of the Moroccan Rif : an ethnography and history. Gepubliceerd voor de Wenner-Gren Foundation for Anthropological Research University Of Arizona Press, c1976. xxiii, 556 blz.: ill. ; 28 cm. ISBN 0-8165-0452-0 :

serie Viking Fund publications in anthropology; nr. 55, Notes. Bibliografie: pages 533-546. Tucson, Arizona, (1976)

deze pagina maakt gebruik van Creative Commons gelicentieerde inhoud van Wikipedia (bekijk auteurs).