de Alnwick Garden is een van de mooiste attracties van Noord-Engeland, waar hectaren kleurrijke planten bezoekers uitnodigen om te dwalen door rijen geurige rozen, verzorgde topiaries en watervallen fonteinen. Maar binnen Alnwick ‘ s grenzen, gehouden achter black iron gates, is een plek waar bezoekers expliciet wordt verteld om niet te stoppen en de bloemen te ruiken: The Poison Garden, de thuisbasis van 100 beruchte moordenaars. In 1995 werd Jane Percy Hertogin van Northumberland, een graafschap in het noordoosten van Engeland dat zich uitstrekt tot aan de grens met Schotland, nadat de broer van haar man onverwacht overleed. Met de titel kwam het Alnwick Castle, de traditionele zetel van de hertog van Northumberland (het diende ook als decor voor Zweinstein in de eerste twee Harry Potter films). Nadat de familie zich in het kasteel vestigde, vroeg Percy ‘ s man haar om iets te doen met de tuinen, die op dat moment een verlaten commerciële bosbouw waren met niets meer dan rijen en Rijen kerstbomen.”I think he thought,’ That will keep her quiet, she ‘ll just plant a few roses and that’ ll be it, ” zegt de Hertogin. Maar Percy heeft meer gedaan dan een paar rozen planten. In 1996 huurde ze Jacques Wirtz in, een landschapsarchitect die werkte met de Tuilerieën in Parijs en de tuinen van de residentie van de Franse president, om de Alnwick-tuin te helpen herontwerpen. Vandaag de dag, de tuinen omvatten 14 hectare en trekken meer dan 600.000 bezoekers per jaar, waardoor ze een van Noord-Engeland ‘ s meest populaire toeristische attracties.
” ik realiseerde me dat ik iets geweldigs kon doen als ik het juiste team had,”zegt de Hertogin. Maar ze wist dat ze meer nodig had dan een goed team—ze had iets nodig om haar project te onderscheiden van de andere tuinen die het Engelse platteland stippen. “Als je iets bouwt, vooral een bezoekersattractie, moet het iets heel unieks zijn”, zegt ze. “Een van de dingen die ik haat in deze tijd is de standaardisatie van alles. Ik dacht: ‘laten we iets heel anders proberen.””
de Hertogin dacht dat ze misschien een apothekerstuin wilde toevoegen, maar een reis naar Italië zette haar op een iets andere koers. Na een bezoek aan de beruchte Medici poison garden, raakte de Hertogin geboeid met het idee van het creëren van een tuin van planten die konden doden in plaats van genezen. Een andere reis—deze naar de archeologische site van het grootste ziekenhuis in middeleeuws Schotland, waar de Hertogin leerde over slaapsponzen gedrenkt in hennep, opium en hemlock gebruikt om geamputeerde tijdens 15e-eeuwse operaties te verdoven—versterkte haar interesse in het creëren van een tuin van dodelijke planten.
“ik dacht,’ Dit is een manier om kinderen te interesseren, ‘” zegt ze. “Kinderen geven er niet om dat aspirine uit een boomschors komt. Wat echt interessant is, is te weten hoe een plant je doodt, en hoe de patiënt sterft, en hoe je je voelt voordat je sterft.”
dus de Hertogin begon met het verzamelen van giftige planten voor haar beoogde Poison Garden. Bij het selecteren van de 100 soorten die daar uiteindelijk wortel zouden schieten, had ze maar één vaste eis: de planten moesten een goed verhaal vertellen. Dit betekende dat exotische moordenaars zoals Zuid-Amerika ‘ s Brugmansia * zich zouden mengen met meer voorkomende vergiften, zoals laurier hedges.
” wat bijzonder is aan de planten is dat het de meest voorkomende planten zijn waarvan mensen niet weten dat ze moordenaars zijn,” zegt de Hertogin. Bezoekers zijn vaak verbaasd te horen dat de laurierhaag, bijna alomtegenwoordig in Engelse tuinen, zeer giftig kan zijn. Maar sommige bezoekers hebben ervaring met laurel ’s sinistere kant-de Hertogin heeft gehoord een paar praten over hoe, na het laden van hun auto’ s met gesnoeide laurier bladeren te nemen naar de stortplaats, chauffeurs in slaap zijn gevallen achter het stuur van hun auto van de giftige dampen de takken uitstoten.
vanwege de gevaarlijke eigenschappen van de planten is het bezoekers van de Poison Garden verboden om ze te ruiken, aan te raken of te proeven. Toch, zelfs met richtlijnen op zijn plaats, kunnen bezoekers het slachtoffer worden van de planten. Afgelopen zomer vielen zeven mensen flauw van het inademen van giftige dampen terwijl ze door de tuin liepen. “Mensen denken dat we overdramatisch zijn als we erover praten , maar ik heb de gezondheids-en veiligheidsrapporten gezien,” zegt de Hertogin.Als onderdeel van de educatieve missie van The Poison Garden kweekt de hertogin een verscheidenheid aan drugs, van cannabis tot cocaïne (afgeleid van de bladeren van de coca-plant), die zij en de tuingidsen gebruiken als een springplank voor drugsvoorlichting. “Het is een manier om kinderen te onderwijzen zonder dat ze beseffen dat ze worden opgeleid,” zegt ze.
andere giftige planten zijn minder bekend bij bezoekers, maar zijn niet minder krachtig. Een van de favoriete planten van de hertogin is Brugmansia, of angel ‘ s trompet, een lid van de Solanaceae familie (waaronder dodelijke nachtschade) die in het wild groeit in Zuid-Amerika. “Het is een geweldige afrodisiacum voordat het je doodt,” zegt ze, uit te leggen dat Victoriaanse dames vaak een bloem van de plant op hun kaarttafels zouden houden en kleine hoeveelheden van het stuifmeel aan hun thee zouden toevoegen om een LSD-achtige reis op te wekken. “is een geweldige manier om te sterven omdat het vrij pijnvrij is,” zegt de Hertogin. “Een grote moordenaar is meestal een ongelooflijke afrodisiacum.”
of een plant doodt met plezier of met pijn, bezoekers kunnen rekenen op het weglopen van de Poison Garden met een vermakelijke anekdote. “De meeste planten die doden zijn heel interessant,” zegt de Hertogin.* Correctie: de oorspronkelijke zin verwart Brugmansia, dat afkomstig is uit Zuid-Amerika, met belladonna, dat afkomstig is uit Europa.