een typische regendruppel heeft een diameter van ongeveer 2 mm, een typische wolkendruppel heeft een diameter van ongeveer 0,02 mm en een typische wolkencondensatiekern (aerosol) heeft een diameter van ongeveer 0,0001 mm of 0,1 µm of meer. Het aantal wolkencondensatiekernen in de lucht kan worden gemeten en varieert tussen de 100 en 1000 per kubieke centimeter. De totale hoeveelheid CCN ‘ s die in de atmosfeer wordt geïnjecteerd, wordt geschat op 2×1012 kg over een jaar.
er zijn veel verschillende soorten atmosferische deeltjes die als CCN kunnen fungeren. De deeltjes kunnen bestaan uit stof of klei, roet of zwarte koolstof uit grasland of bosbranden, zeezout uit oceaangolfnevel, roet uit fabrieksrookpijpen of verbrandingsmotoren, sulfaat uit vulkanische activiteit, fytoplankton of de oxidatie van zwaveldioxide en secundair organisch materiaal gevormd door de oxidatie van vluchtige organische stoffen. Het vermogen van deze verschillende soorten deeltjes om wolkendruppels te vormen varieert afhankelijk van hun grootte en ook hun exacte samenstelling, aangezien de hygroscopische eigenschappen van deze verschillende bestanddelen zeer verschillend zijn. Sulfaat en zeezout nemen bijvoorbeeld gemakkelijk water op, terwijl roet, organische koolstof en minerale deeltjes dat niet doen. Dit wordt nog ingewikkelder door het feit dat veel van de chemische soorten kunnen worden gemengd in de deeltjes (in het bijzonder het sulfaat en organische koolstof). Bovendien, terwijl sommige deeltjes (zoals roet en mineralen) geen goede CCN maken, werken ze wel als ijskernen in koudere delen van de atmosfeer.
het aantal en het type CCN ‘ s kunnen van invloed zijn op de hoeveelheid neerslag, de levensduur en de stralingseigenschappen van wolken, alsmede op de hoeveelheid en hebben dus een invloed op de klimaatverandering; details zijn niet goed begrepen, maar worden onderzocht. Er wordt ook gespeculeerd dat zonnevariatie wolkeneigenschappen kan beïnvloeden via CCN ‘ s, en dus het klimaat kan beïnvloeden.
