Zebra

Zebra
Wetenschappelijke classificatie
Koninkrijk: Animalia Phylum: Chordata Klasse: Mammalia Bestelling: Perissodactyla Familie: Paardachtigen Geslacht: Paard Subgenus: Hippotigris
Soort
Equus zebra Equus hartmannae Equus quagga Equus grevyi

Zebra is de gemeenschappelijke naam voor verschillende wild, paard-als odd-toed hoefdieren (Orde Perissodactyla) van de familie van Paardachtigen en het geslacht Equus, afkomstig uit oost-en zuidelijk Afrika en wordt gekenmerkt door opvallende witte en zwarte (of bruine) strepen die in verschillende patronen uniek is voor elk individu. Onder de andere levende leden van het geslacht Equus zijn paarden, ezels, Przewalski ‘ s paard (een zeldzame Aziatische soort), en hemioniden (Onager of Equus hemionus).

er bestaan vier soorten zebra ‘ s. De plains Zebra (Equus quagga), Grevy ’s zebra (Equus grevyi), Cape mountain zebra (Equus zebra) en de Hartmann’ s mountain Zebra (Equus hartmannae). De Kaap-bergzebra en de Hartmann-bergzebra worden soms als dezelfde soort behandeld.

in werkelijkheid wordt de term zebra niet gebruikt om een specifiek taxon te beschrijven en wordt deze term gebruikt om te verwijzen naar zwart-witstreepachtigen van de familie paardachtigen. Het geslacht wordt gewoonlijk onderverdeeld in vier subgenera: Equus, Asinus, Hippotigris en Dolichohippus. De plains zebra en de twee soorten bergzebra ’s behoren tot Hippotigris, maar de Grevy’ s zebra is de enige soort van Dolichohippus. In veel opzichten lijkt het meer op de ezels (Asinus), terwijl de andere zebra ‘ s meer verwant zijn aan de paarden (Equus). In sommige regio ’s van Kenia bestaan de plains zebra’ s en Grevy ’s zebra’ s naast elkaar.

de unieke strepen en gedragingen van zebra ’s maken deze tot de meest bekende dieren voor mensen, terwijl zebra’ s ecologisch gezien integraal deel uitmaken van verschillende voedselketens en plantenmateriaal omzetten in biomassa voor grote roofdieren. Verschillende antropogene factoren hebben echter ernstige gevolgen gehad voor de zebrapopulaties, met name de jacht op huiden en de vernietiging van habitats. Grevy ’s zebra en beide bergzebra’ s zijn bedreigd, met de Kaapse bergzebra ‘ s tot bijna uitsterven in de jaren 1930, toen de populatie was dan 100 individuen, hoewel het sindsdien is hersteld. Terwijl de vlakten zebra ‘ s zijn veel meer in overvloed, een ondersoort, de quagga, stierf uit in de late negentiende eeuw.De uitspraak is (IPA):/ zɛbrə /(ZEB-ra) in het Verenigd Koninkrijk of (IPA):/ ziːbrə / (ZEE-bra) in Noord-Amerika.

soort

Chapman ’s zebra’ s (ondersoort van de plains zebra) grazen in het Kruger National Park in Zuid-Afrika.

Momenteel zijn vier bestaande soorten zebra ‘ s, evenals verschillende ondersoorten, afgebakend.Tot 2004 werd aangenomen dat er drie soorten bestonden, waarvan de Kaapse bergzebra (Equus zebra zebra) en de Hartmanns bergzebra (Equus Zebra harmannea) over het algemeen werden beschouwd als ondersoorten van één bergzebra. In 2004, C. P. Groves en C. H. Bell onderzocht de taxonomie van het geslacht Equus, subgenus Hippotigris, en concludeerde dat de Kaap-bergzebra en de Hartmann-bergzebra totaal verschillend zijn, en suggereerde dat de twee taxa beter geclassificeerd kunnen worden als afzonderlijke soorten, Equus zebra en Equus hartmannae. Zo worden twee verschillende soorten bergzebra ‘ s tegenwoordig algemeen erkend. De andere Zebra soorten zijn de plains zebra, Equus quagga, en Grevy ‘ s zebra, Equus grevyi.

zebrapopulaties verschillen sterk, en de relaties tussen en de taxonomische status van verschillende ondersoorten zijn bekend.

• Plains zebra Equus quagga
  • Quagga, Equus quagga quagga (ex 5302> Selous’ zebra Equus quagga borensis
  • Chapman ’s zebra Equus quagga Chapmani
  • crash
• Cape mountain zebra, Equus zebra
• Hartmann’ s mountain zebra Equus hartmannae
• Grev zebra

Plains zebra. De plains Zebra (Equus quagga, voorheen Equus burchelli), ook bekend als de gewone zebra of de Burchell ‘ s zebra, is de meest voorkomende en geografisch wijdverspreide vorm van Zebra, ooit gevonden van het zuiden van Ethiopië recht door Oost-Afrika tot aan Angola en Oost-Zuid-Afrika. De plains Zebra is veel minder talrijk dan het ooit was vanwege menselijke activiteiten zoals de jacht op het vlees en de huid, evenals inbreuk op een groot deel van zijn vroegere habitat, maar het blijft gebruikelijk in wildreservaten. Het omvat de quagga, een uitgestorven ondersoort, Equus quagga quagga.

Grevy ’s zebra in Kenia

Grevy’ s zebra. Grevy ‘ s zebra (Equus grevyi), soms ook bekend als de keizerlijke Zebra, is de grootste soort van Zebra en heeft een rechtopstaande manen en een lange, smalle kop waardoor het lijkt nogal muilezel-achtige. Het is een inwoner van de semi-aride graslanden van Ethiopië en Noord-Kenia. In vergelijking met andere zebra ‘ s is hij lang, heeft hij grote oren en zijn strepen zijn smaller. De soort is vernoemd naar Jules Grévy, een president van Frankrijk, die er in de jaren 1880 een kreeg van de regering van Abessinië. Grevy ’s zebra verschilt van alle andere zebra’ s in zijn primitieve kenmerken en verschillend gedrag. Grevy ‘ s zebra is een van de zeldzaamste soort van zebra rond vandaag, en is geclassificeerd als bedreigd.

Cape mountain zebra. De Cape mountain zebra, Equus zebra, kan worden gevonden in de Zuid-Kaap, Zuid-Afrika. Ze eten voornamelijk gras, maar als er weinig voedsel overblijft eten ze struiken. Groves en Bell ontdekten dat de Cape mountain zebra seksueel dimorfisme vertoont, met grotere vrouwtjes dan mannetjes, terwijl Hartmann ‘ s mountain zebra dat niet doet.

Hartmann ’s bergzebra

Hartmann’ s bergzebra. Hartmann ‘ s bergzebra kan worden gevonden in de kust van Namibië en het zuiden van Angola. Hartmann ’s bergzebra’ s leven het liefst in kleine groepen van 7-12 individuen. Ze zijn wendbare klimmers en zijn in staat om te leven in droge omstandigheden en steile bergachtige land. De zwarte strepen van Hartmann ‘ s bergzebra zijn dun met veel bredere witte tussenruimtes, terwijl dit het tegenovergestelde is in Cape mountain zebra.

hoewel zebrasoorten elkaar overlappen, broeden ze niet met elkaar. Dit gold zelfs toen de quagga en Burchell ‘ s race of plains Zebra hetzelfde gebied deelden. Volgens MacClintock and Mochi (1976) hebben Grevy ’s zebra’ s 46 chromosomen, plains zebra ’s 44 chromosomen en mountain Zebra’ s 32 chromosomen. In gevangenschap zijn vlakten zebra ’s gekruist met berg zebra’ s. De hybride veulens ontbraken een dauwlap en leken op de plains zebra, afgezien van hun grotere oren en hun achterhand patroon. Pogingen om een Grevy ‘ s Zebra hengst te fokken naar mountain zebra merries resulteerden in een hoog percentage miskramen.

fysieke kenmerken

strepen

een moeder die haar jongen verzorgt, wordt een kiosk van doodhout.

zebra ‘ s worden gekenmerkt door zwarte (of bruine) en witte strepen en buiken die een grote witte blaasmijn hebben, blijkbaar voor camouflage doeleinden (Gould 1983). Het haar is gepigmenteerd, niet de huid (Wingert 1999). Er wordt verondersteld dat zebra ‘ s fundamenteel donkere dieren zijn met gebieden waar de pigmentatie wordt geremd, gebaseerd op het feit dat (1) witte equids niet goed zouden overleven in de Afrikaanse vlakten of bossen; (2) de quagga, een uitgestorven plains Zebra ondersoort, had het Zebra streeppatroon voor het dier, maar had een donkere romp; en (3) secundaire strepen ontstaan wanneer het gebied tussen de gepigmenteerde banden te breed is, alsof de onderdrukking verzwakte (Wingert 1999). Het feit dat zebra ‘ s witte buiken hebben is niet erg sterk bewijs voor een witte achtergrond, omdat veel dieren van verschillende kleuren witte of licht gekleurde buiken hebben (Wingert 1999).

de strepen zijn meestal verticaal op kop, hals, voorvoet en hoofdlichaam, met horizontale strepen aan de achterkant en op de poten van het dier. Het “zebrakruis” is vernoemd naar de witte en zwarte strepen van de zebra.

zoölogen geloven dat de strepen fungeren als een camouflage mechanisme. Dit wordt op verschillende manieren bereikt (HSW 2007). Ten eerste, de verticale striping helpt de zebra te verbergen in gras. Hoewel het op het eerste gezicht absurd lijkt gezien het feit dat gras noch wit noch zwart is, wordt het verondersteld effectief te zijn tegen de belangrijkste roofdier van de zebra, de Leeuw, die kleurenblind is. Theoretisch gezien wordt een zebra die stilstaat in hoog gras misschien helemaal niet opgemerkt door een leeuw. Bovendien, omdat zebra ’s kuddedieren zijn, kunnen de strepen helpen om roofdieren te verwarren—een aantal zebra’ s staan of bewegen dicht bij elkaar, waardoor het moeilijker voor de Leeuw om te kiezen uit een enkele Zebra aan te vallen (HSW 2007). Een kudde zebra ‘ s die zich verstrooit om een roofdier te vermijden, zal voor dat roofdier ook een verwarde massa verticale strepen vertegenwoordigen die in meerdere richtingen reizen, waardoor het voor het roofdier moeilijk is om een individu visueel te volgen terwijl het zich scheidt van zijn herders, hoewel biologen nooit leeuwen hebben waargenomen die verward zijn door zebrastrepen.Strepen spelen ook een rol bij sociale interacties, met lichte variaties in het patroon waardoor de dieren onderscheid kunnen maken tussen individuen.Een recentere theorie, ondersteund door experimenten, stelt dat de disruptieve kleuring ook een effectief middel is om het visuele systeem van de bloedzuigende tseetseevlieg te verwarren (Waage 1981). Alternatieve theorieën zijn onder meer dat de strepen samenvallen met vetpatronen onder de huid, die dienen als een thermoregulerend mechanisme voor de zebra, en dat wonden opgelopen verstoren het stripingpatroon om duidelijk aan te geven of het dier geschikt is voor potentiële partners.

zintuigen

Zebra ‘ s hebben uitstekend zicht met binoculair-achtig zicht. Men gelooft dat ze in kleur kunnen zien. Zoals de meeste hoefdieren heeft de zebra zijn ogen op de zijkanten van zijn hoofd, waardoor hij een breed gezichtsveld heeft. Zebra ‘ s hebben ook nachtzicht, hoewel het niet zo geavanceerd is als dat van de meeste van hun roofdieren.

Zebra ‘ s hebben een goed gehoor en hebben meestal grotere, rondere oren dan paarden. Net als paarden en andere hoefdieren kunnen zebra ‘ s hun oren in bijna elke richting draaien. Oorbeweging kan ook de stemming van de zebra betekenen. Wanneer een zebra in een rustige of Vriendelijke stemming is, staan zijn oren rechtop. Als hij bang is, worden zijn oren naar voren geduwd. Als ze boos zijn, worden de oren naar achteren getrokken.

naast het gezichtsvermogen en het gehoor hebben zebra ‘ s een acute reuk-en smaakzin.

ecologie en gedrag

Zebra ‘ s komen voor in verschillende habitats, zoals graslanden, savanne, bossen, doornige struikgewas, bergen en kustheuvels.

net als paarden lopen zebra ‘ s, draf, galop en galop. Ze zijn over het algemeen langzamer dan paarden, maar hun grote uithoudingsvermogen helpt hen roofdieren te verslaan, vooral leeuwen die vrij snel moe worden. Wanneer achtervolgd, een zebra zal zig-zag van links naar rechts waardoor het moeilijker voor het roofdier. Als de zebra in het nauw wordt gedreven, zal hij de aanvaller schoppen. Een schop van een zebra kan fataal zijn. Zebra ‘ s zullen hun aanvallers ook bijten.

sociaal gedrag

Zebra ’s in Etosha National Park, Namibië

zoals de meeste leden van de paardenfamilie, zijn zebra’ s zeer sociaal. Hun sociale structuur hangt echter af van de soort. Berg zebra ’s en vlaktes zebra’ s leven in groepen bestaande uit één hengst met maximaal zes merries en hun veulens. Een hengst vormt een harem door jonge merries uit hun familie te ontvoeren. Wanneer een merrie seksuele rijpheid bereikt, zal ze de oestrushouding vertonen, die de mannetjes uitnodigt. Ze is echter meestal niet klaar voor de paring op dit punt en zal zich verbergen in haar familie groep. Haar vader moet hengsten verjagen die haar willen ontvoeren. Uiteindelijk zal een hengst de Vader kunnen verslaan en de merrie in zijn harem opnemen.

een hengst zal zijn groep verdedigen tegen vrijgezellen. Wanneer uitgedaagd, de hengst zou een waarschuwing aan de indringer door wrijven neus of schouder met hem. Als de waarschuwing niet wordt opgevolgd, breekt er een gevecht uit. Zebra gevechten worden vaak zeer gewelddadig, met de dieren bijten op elkaars nek of benen en schoppen.

terwijl hengsten mogen komen en gaan, blijven de merries voor het leven bij elkaar. Ze bestaan in een hiërarchie met het Alfa vrouwtje als eerste om te paren met de hengst en als degene die de groep leidt.In tegenstelling tot de andere Zebra ’s hebben Grevy’ s zebra ‘ s geen permanente sociale banden. Een groep van deze zebra ‘ s blijft zelden langer dan een paar maanden bij elkaar. De veulens blijven bij hun moeder, terwijl het volwassen mannetje alleen woont.

net als paarden slapen zebra ‘ s staand en slapen ze alleen als buren in de buurt zijn om hen te waarschuwen voor roofdieren. Wanneer aangevallen door roedels hyena ‘ s of wilde honden, zal een plains Zebra groep samen met de veulens in het midden kruipen terwijl de hengst probeert ze af te weren. Zebragroepen komen vaak samen in grote kuddes en trekken samen met andere soorten zoals blauwe gnoes. Zebra ‘ s communiceren met elkaar met hoge blaffen en brays.

voedsel en voeder

Moeder zebra en veulen

Zebra ‘ s zijn zeer aanpasbare grazers. Ze eten voornamelijk grassen, maar Eten ook struiken, kruiden, twijgen, bladeren en schors. Plains zebra ‘ s zijn pionier grazers en zijn de eerste om te eten in goed begroeide gebieden. Nadat het gebied is gemaaid door de zebra ‘ s, volgen andere grazers.

voortplanting

net als de meeste diersoorten rijpen vrouwelijke zebra ‘ s eerder dan de mannetjes en kan een merrie haar eerste veulen hebben op de leeftijd van drie jaar. Mannetjes zijn pas in staat om zich voort te planten als ze vijf of zes jaar oud zijn. Merries kunnen elke twaalf maanden een veulen baren. Ze verzorgt het veulen tot een jaar. Net als paarden kunnen zebra ‘ s kort na hun geboorte staan, lopen en zogen. Een zebra veulen is bruin en wit in plaats van zwart en wit bij de geboorte. Vlakten en bergzebraveulens worden beschermd door hun moeder, de hoofdhengst en de andere merries in hun groep. Grevy ‘ s veulens hebben alleen hun moeder. Zelfs met ouderlijke bescherming, tot 50 procent van de zebra veulens worden genomen door predatie, ziekte en verhongering elk jaar.

evolutie

Zebra ‘ s worden beschouwd als de tweede soort die afwijkt van de vroegste proto-paarden, na de ezels, ongeveer 4 miljoen jaar geleden. De Grevy ’s zebra’ wordt verondersteld de eerste Zebra soort te zijn geweest die opkwam.

Zebra ‘ s zouden in de prehistorie in Noord-Amerika hebben gewoond. Fossielen van een oud paard-achtig dier werden ontdekt in het Hagerman Fossil Beds National Monument in Hagerman, Idaho. Het werd genoemd het Hagerman paard met een wetenschappelijke naam van Equus simplicidens. Er is enige discussie onder paleontologen over de vraag of het dier een paard of een bonafide zebra was. Hoewel de algemene anatomie van het dier meer op paarden lijkt te lijken, geven de schedel en tanden aan dat het dier nauwer verwant was aan Grevy ‘ Zebra (Brusatte 2000). Zo wordt het ook wel de Amerikaanse zebra of Hagerman Zebra genoemd.

domesticatie

een getemde zebra wordt gereden in Oost-Afrika

Lord Rothschild met zijn beroemde Zebrawagen (Equus burchelli), die hij regelmatig door Londen reed.

er zijn pogingen ondernomen om zebra ‘ s te trainen voor het rijden, omdat ze beter bestand zijn tegen Afrikaanse ziekten dan paarden. Maar de meeste van deze pogingen faalden, als gevolg van de meer onvoorspelbare aard van de zebra ‘ s en de neiging om in paniek te raken onder stress. Om deze reden hebben Zebra-muildieren of zebra ’s (kruisingen tussen elke soort van Zebra en een paard, pony, ezel of ezel) de voorkeur boven raszuivere zebra’ s.In Engeland gebruikte de zoölogische verzamelaar Lord Rothschild vaak zebra ‘ s om een koets te tekenen. In 1907 gebruikte Rosendo Ribeiro, de eerste arts in Nairobi, een zebra voor huisbezoeken.Kapitein Horace Hayes vergeleek in Points of the Horse (circa 1899) het nut van verschillende zebrasoorten. Hayes zadelde een bergzebra in minder dan een uur, maar was niet in staat hem een “mond” te geven gedurende de twee dagen dat hij het in zijn bezit had. Hij merkte op dat de nek van de zebra zo stijf en sterk was dat hij hem in geen enkele richting kon buigen. Hoewel hij het leerde om te doen wat hij wilde in een circusring, toen hij het buiten nam was hij niet in staat om het te controleren. Hij vond de Zebra van de Burchell gemakkelijk in te breken en vond het ideaal voor domesticatie, omdat het ook immuun was voor de beet van de tseetseevlieg. Hij vond de quagga zeer geschikt voor domesticatie omdat hij sterker, volgzamer en meer paardenachtig was dan andere zebra ‘ s.

behoud

de moderne beschaving heeft sinds de negentiende eeuw grote invloed gehad op de zebrabevolking. Zebra ‘ s werden, en worden nog steeds, vooral gejaagd om hun huid. De Cape mountain zebra was bijna uitgestorven met minder dan 100 exemplaren in de jaren 1930. De bevolking is echter toegenomen tot ongeveer 700 als gevolg van inspanningen op het gebied van natuurbehoud. Beide bergzebra soorten worden momenteel beschermd in nationale parken, maar zijn nog steeds bedreigd.

de Zebra van de Grevy is ook bedreigd. De jacht en de concurrentie van vee hebben hun bevolking sterk verminderd. Door de geringe omvang van de populatie kunnen milieurisico ‘ s, zoals droogte, gemakkelijk de hele soort treffen.

vlakke Zebra ‘ s zijn veel talrijker en hebben een gezonde populatie. Toch worden ook zij bedreigd door de jacht en de verandering van habitat door de landbouw. Een ondersoort, de quagga, is nu uitgestorven.

• Brusatte, S. 2000. Equus simplicidens. De officiële website van Dino-Land (Credit for text given to Fossil News: The Journal of Avocational Paleontology, juli 2000). Geraadpleegd Op 10 Oktober 2007.
• Gould, S. J. 1983. De tanden van de kip en de tenen van het paard: verdere reflecties in de natuurlijke geschiedenis. New York: W. W. Norton and Company. ISBN 0393017168.
• Hayes, M. H. 1893. De punten van het paard: een verhandeling over de bouw, bewegingen, rassen en evolutie van het paard. London: Hurst and Blackett.
• How Stuff Works (HSW). 2007. Hoe werkt de strepen van een zebra als camouflage? Hoe Dingen Werken. Geraadpleegd Op 13 November 2006.
• MacClintock, D. En U. Mochi. 1976. Een natuurlijke geschiedenis van Zebra ‘ s. New York: Scribner. ISBN 0684146215.
• Waage, J. K. 1981. Hoe de zebra zijn strepen kreeg: bijtende vliegen als selectieve agenten in de evolutie van zebrakleuring. J. Entom. Soc. Zuid-Afrika 44: 351-358.

• Wingert, J. M. 1999. Is een zebra wit met zwarte strepen of zwart met witte strepen? MadSci Network: Zoölogie. Geraadpleegd Op 10 Oktober 2007.