czy to z powodu sporu ze studiem, czy po prostu mnóstwa niewykorzystanych materiałów, reżyser często czuje potrzebę ponownego wydania klasycznego (lub nie tak klasycznego) filmu. Często te kroje reżyserskie lub rozszerzone edycje są po prostu bardziej nadęte wersje oryginału, ale czasami stanowią one odejście od całego oryginału. Oto 11 filmów, które wyglądają znacznie inaczej, gdy oglądasz wersję, którą zamierzał reżyser.
1. BLADE RUNNER (1982)
Blade Runner przeszedł wiele iteracji. W 1982 roku ukazał się kinowy krój z „happy endem”. Zarówno reżyser Ridley Scott, jak i gwiazda Harrison Ford nienawidzili go, a Ford przyznał nawet, że nie dawał z siebie wszystkiego podczas nagrywania lektora, który nazwał „nie organiczną częścią filmu.”, A następnie „directors cut” w 1992, którego Scott również się wyrzekł.
ostatecznie Warner Bros. współpracowało ze Scottem w 2007 roku, aby wydać Final Cut Blade Runnera, jedyną wersję, nad którą Scott miał pełną kontrolę. Zawierała ona kilka zmian (szczególnie w partyturze) i nowe sceny, ale być może najbardziej znaczące było potwierdzenie—lub bliskie temu—że postać Forda Deckarda faktycznie była replikantem. Zamiast” szczęśliwego zakończenia”, które pokazuje Deckarda i Rachel jadących przez piękny krajobraz, zakończenie Scotta jest bardziej niejednoznaczne i po prostu pokazuje ich opuszczających mieszkanie Deckarda. Dodatkowo wygląd jednorożca origami przed drzwiami Deckarda wskazuje, że jest on w rzeczywistości replikantem (podobna wizytówka została użyta wcześniej w filmie do oznaczenia replikantów). W wywiadach na temat nowego wydania Scott potwierdził, że Deckard był replikantem w swojej wersji, chociaż Ford powiedział, że wierzył, że postać jest człowiekiem.
2. DONNIE DARKO (2001)
pomimo sukcesu kultowego filmu, reżyser Donnie Darko Richard Kelly wielokrotnie przepraszał za kinową premierę filmu, stwierdzając, że nie był to jego oryginalny film. Aby to nadrobić, przekonał 20th Century Fox do wydania w 2004 roku filmu, który według niego byłby bardziej spójny i łatwiejszy do zrozumienia dla widzów. Najbardziej zauważalną zmianą, jakiej dokonał, było dosłownie dodanie tekstu z fikcyjnej filozofii podróży w czasie, która wcześniej była dodatkiem na DVD. Fani byli podzieleni: niektórzy uwielbiali wyjaśnienia, które wypełniały wcześniejsze dziury fabularne, inni nienawidzili pojęcia, że muszą być karmione łyżką historii.
3. METROPOLIS (1927)
chociaż jest uważany za arcydzieło kina, fabuła Metropolis może być nadal trudna do zrozumienia dla niektórych widzów. Ale najnowsza rozszerzona wersja, która wykorzystuje nagrania z odcisków odkrytych po około 80 latach w Argentynie i Nowej Zelandii, pomaga temu zaradzić-wypełniając szczegóły fabuły zgodnie z zamierzeniami reżysera Fritza Langa. Historycy filmu od dawna szukali rozszerzonego materiału filmowego z Metropolis, który został wycięty przed jego oryginalną premierą, aby zapewnić 90-minutowy czas trwania.
głównie nowy materiał filmowy (który jest przeplatany kartami tytułowymi i zdjęciami do wypełnienia w przypadku uszkodzonych lub brakujących klatek) służy wygładzeniu szczegółów fabuły, w tym kluczowej sceny, w której Czarnoksiężnik Rotwang wyjaśnia swój plan użycia robotów do wywołania buntu robotniczego. Ale historycy twierdzą, że pomogło im to również dowiedzieć się o tym, jak powstał legendarny film, w tym o tym, że został ręcznie przyciemniony.
4. SALT (2010)
na pewno jest wiele różnych wersji tego filmu. Na wydaniu DVD reżyser Phillip Noyce zamieścił rozszerzoną wersję i krój reżyserski, który dodaje filmowi więcej intrygi. W oryginale rosyjski uśpiony agent grany przez Lieva Schreibera podąża za prezydentem USA do jego zabezpieczonego bunkra, po czym znokautowuje go do nieprzytomności. Ale w filmie reżyserskim postać Schreibera idzie jeszcze dalej i zabija prezydenta. W Lektorze filmu ujawniono, że nowy prezydent jest również rosyjskim agentem czekającym na aktywację, co sprawiłoby, że sequel byłby poważnym kłopotem.
5. PAYBACK (1999)
w kinowym wydaniu tego filmu Mela Gibsona prawie cały trzeci akt różni się od oryginalnej wizji Briana Helgelanda, która nie została rozwiązana do czasu premiery filmu z 2006 roku. Najbardziej zauważalna zmiana pojawia się jednak na samym końcu filmu. W kinowym wydaniu postać Gibsona zabija dwie czołowe postaci mafii, a następnie odjeżdża szczęśliwie z główną bohaterką, Rosie i jego psem. W wersji Helgelanda Gibson zostaje zastrzelony podczas starcia na dworcu. Zamiast odjeżdżać szczęśliwie z Rosie, podnosi go, gdy on krwawi, a jego los wisi w powietrzu.
6. LÉON: The PROFESSIONAL (1994)
w oryginalnym filmie relacja między płatnym zabójcą Léonem a jego 12-letnią sąsiadką Mathildą była już trochę ryzykowna, co z dwójką z nich współpracujących przy serii morderstw. Ale cięcia reżyserów dodają zupełnie nowy poziom dyskomfortu. W filmie Matylda-grana przez Natalie Portman w swoim debiucie filmowym-jest o wiele bardziej zaangażowana w zabójstwa grupy dilerów narkotyków. Ona również oświadcza się Léonowi i gra w rosyjską ruletkę, aby zmusić Léona do powiedzenia, że ją kocha. Sceny te były w oryginalnym europejskim wydaniu, ale zostały wycięte, ponieważ producenci byli zaniepokojeni tym, jak amerykańska publiczność zareaguje.
7. SUPERMAN II (1980)
ze względu na liczne spory między nim a producentami filmu, reżyser Richard Donner opuścił Plan Superman II Bez dokończenia zdjęć (kręcił zarówno oryginał, jak i sequel jednocześnie). Warto zauważyć, że producenci odmówili umieszczenia w sequelu materiału filmowego Marlona Brando jako Jor-Ela z powodu masywnego cięcia kasowego, o który prosił. Następnie Studio zatrudniło Richarda Lestera, aby zastąpił donnera, zmuszając go do ponownego nakręcenia niektórych scen, przepisania innych i zmontowania większości prac donnera. W ten sposób powstał film z około 25 procentami materiału donnera i 75 procentami nowych prac (i zero procent Brando).
„Richard Donner Cut” z 2006 roku przywrócił oryginalną wizję reżysera, chociaż montaż był niepewny i Donner musiał użyć niedokończonych nagrań testowych, aby wypełnić dziury. Ale fani ogólnie zgadzają się, że to ma więcej sensu. Na przykład, wersja kinowa nigdy w pełni nie wyjaśnia, w jaki sposób Superman odzyskuje swoje moce po dobrowolnym ich oddaniu, ale cięcie donnera pokazuje, że Jor-El „umiera” ponownie, aby przywrócić moce. Nowa wersja sequela kończy się również lotem Supermana dookoła świata, aby naprawić szkody super złoczyńców i oczyścić pamięć Lois Lane o tym, że jest Clarkiem Kentem. Jeśli to brzmi znajomo, to dlatego, że ta scena została napisana na końcu oryginału, gdy stało się jasne, że nie zostanie wykorzystana w sequelu.
8. ROBIN HOOD: PRINCE of THIEVES (2001)
wydanie „special edition” z 2003 roku z bardzo obskurnym pojazdem Kevina Costnera nie zawiera wielu wstrząsających zmian. Wprowadza jednak nową historię dla szeryfa Nottingham, ujawniając, że jest on w rzeczywistości synem złej czarownicy Mortianny (która zamordowała prawdziwego syna oryginalnego szeryfa i zastąpiła go swoim własnym). Niestety wydanie specjalne nie naprawia nierównego angielskiego akcentu Costnera.
9. KINGDOM of HEAVEN (2005)
dodając około 50 minut materiału filmowego, reżyser Ridley Scott powiedział, że jego nowa wersja Kingdom of Heaven dodaje również cały stos kontekstu dla przemocy w jego epickiej wyprawie krzyżowej. Na przykład, kapłan, którego Kowal Balian zabija na początku, okazuje się być jego przyrodnim bratem, czyniąc ich spór bardziej o relacje rodzinne niż religię. Nowy krój wprowadza również zupełnie nową postać, Baldwina V, który zostaje nawet królem, zanim jego rodzina odkryje, że ma trąd. Mimo że krój reżyserski był szeroko chwalony (w przeciwieństwie do wydania Teatralnego), po trzech i pół godzinie nie zachwycił widzów, którzy już nienawidzili oryginalnego wydania.
10. I 11. EXORCIST: THE BEGINNING (2004) I DOMINION: PREQUEL do egzorcysty (2005)
to nie są cięcia reżyserskie per se, tyle co dwóch reżyserów używających tego samego scenariusza i głównego aktora do tworzenia różnych filmów. Paul Schrader został zatrudniony do wyreżyserowania prequela Dominion: The Exorcist i udało mu się ukończyć ostateczną wersję filmu. Ale producenci z Morgan Creek nie byli zadowoleni z rezultatu-za dużo religii, za mało krwi-i postanowili pozbyć się tego cięcia. Ale zamiast pozbyć się inwestycji, wynajęli Renny ’ ego Harlina, aby ponownie przygotował scenariusz i nakręcił nową wersję z gwiazdą Stellanem Skarsgårdem w roli ojca Merrina.
Wersja Harlina została wydana w kinach jako Exorcist: The Beginning. Wkrótce jednak Schrader zdobył prawa do wydania własnej wersji, pozostawiając widzom dwa prequele egzorcystów, w których wystąpił Skarsgård. Żaden z nich nie został dobrze przyjęty i obaj podążali za tą samą podstawową fabułą. Ale krytycy spojrzeli nieco bardziej przychylnie na Schradera, który zawiera zainteresowanie miłością (która nie zostaje opętana przez demona) i zajmuje się bardziej utratą wiary Merrin.
wcześniejsza wersja tego artykułu pojawiła się w 2011 roku.