De hypothetische nominatieve vorm van de naam, *Danu, is niet gevonden in een middeleeuwse Ierse tekst, maar is eerder een reconstructie door moderne geleerden op basis van de genitief Danann (ook gespeld Donand of Danand), dat is de enige vorm geattesteerd in de primaire bronnen (bijv. in de collectieve naam van de Ierse goden, de Tuatha Dé Danann “Stam van de Goden van Danu”). In de Ierse mythologie, Anu (of Ana, soms gegeven als Anann of Anand) is een godin. Ze kan een godin in haar eigen recht of een alternatieve naam voor Danu. De etymologie van de naam is een onderwerp van veel discussie sinds de 19e eeuw, met sommige eerdere geleerden voorkeur aan een link met de Vedische watergodin Danu, wiens naam is afgeleid van de Proto-Indo-Europese wortel *denhenh₂- “lopen, stromen”, die ook achter de oude naam voor de rivier de Donau, Danuuius – misschien van Keltische oorsprong, hoewel het ook mogelijk is dat het een vroeg Scythische leenwoord in het Keltisch.Linguïst Eric Hamp verwerpt de traditionele etymologieën in zijn 2002 onderzoek van de naam Danu en stelt in plaats daarvan voor dat * Danu is afgeleid van dezelfde wortel als Latijnse bonus (Oud-Latijnse duenos), van Proto-Indo – Europees *dueno-“goed”, via een Proto-Keltische nominatief enkelvoud n-stam *Duonū (“aristocraat”).