klinische farmacologie
aangenomen wordt dat trombocytenreactiviteit en interactie met prothetische hartklepoppervlakken, resulterend in abnormaal verkorte trombocytenoverlevingstijd, een significante factor zijn bij trombo-embolische complicaties die optreden in verband met prothese hartklepvervanging.
Persantine (dipyridamol USP) tabletten bleken op dosisafhankelijke wijze een abnormaal verkorte bloedplaatjesoverlevingstijd te verlengen.
in drie gerandomiseerde gecontroleerde klinische onderzoeken met 854 patiënten die een chirurgische ingreep hadden ondergaan met een hartklepprothese, verminderden Persantine (dipyridamol) tabletten, in combinatie met warfarine, de incidentie van postoperatieve trombo-embolische voorvallen met 62 tot 91% in vergelijking met behandeling met alleen warfarine. De incidentie van trombo-embolische voorvallen bij patiënten die de combinatie van Persantine (dipyridamol) tabletten en warfarine kregen, varieerde van 1,2 tot 1,8%. In drie aanvullende studies onder 392 patiënten die Persantine (dipyridamol) tabletten en coumarine-achtige anticoagulantia gebruikten, varieerde de incidentie van trombo-embolische voorvallen van 2,3 tot 6,9%.
In deze onderzoeken werd tussen 24 uur en 4 dagen na de operatie begonnen met het anticoagulans van cumarine en tussen 24 uur en 10 dagen na de operatie met de Persantine (dipyridamol) tabletten. De duur van de follow-up in deze onderzoeken varieerde van 1 tot 2 jaar.
Persantine (dipyridamol) tabletten hebben geen invloed op de metingen van de protrombinetijd of activiteit wanneer ze samen met warfarine worden toegediend.
werkingsmechanisme
Dipyridamol remt de opname van adenosine in bloedplaatjes, endotheelcellen en erytrocyten in vitro en in vivo; de remming treedt op dosisafhankelijke wijze op bij therapeutische concentraties (0,5-1,9 µg/mL). Deze remming resulteert in een verhoging van de lokale concentraties van adenosine die inwerkt op de bloedplaatjes A2-receptor,waardoor bloedplaatjes adenylaatcyclase wordt gestimuleerd en de bloedplaatjes cyclisch-3′, 5′-adenosine monofosfaat (cAMP) niveaus worden verhoogd. Via dit mechanisme, wordt de plaatjesaggregatie geremd in reactie op diverse stimuli zoals plaatjesactiverende factor (PAF), collageen en adenosinedifosfaat (ADP).Dipyridamol remt fosfodiësterase (PDE) in verschillende weefsels. Hoewel de remming van cAMP-PDE zwak is, remmen therapeutische niveaus van dipyridamol cyclisch-3′,5′-guanosine monofosfaat-PDE (cGMP-PDE), waardoor de toename van cGMP geproduceerd door EDRF (endotheel-derived relaxing factor, nu geïdentificeerd als stikstofmonoxide) wordt versterkt.
hemodynamiek
bij honden leidden intraduodenale doses dipyridamol van 0,5 tot 4,0 mg/kg tot dosisafhankelijke dalingen van systemische en coronaire vasculaire weerstand, wat leidde tot dalingen van de systemische bloeddruk en een toename van de coronaire bloedstroom. De werking trad in ongeveer 24 minuten in en de effecten hielden ongeveer 3 uur aan.Vergelijkbare effecten werden waargenomen na IV Persantine (dipyridamol) in doses variërend van 0,025 tot 2,0 mg/kg.
bij de mens zijn dezelfde kwalitatieve hemodynamische effecten waargenomen. Acute intraveneuze toediening van Persantine (dipyridamol) kan echter de regionale myocardiale perfusie van de distale tot gedeeltelijke occlusie van de kransslagaders verergeren.
farmacokinetiek en metabolisme
na een orale dosis Persantine (dipyridamol) tabletten is de gemiddelde tijd tot de piekconcentratie ongeveer 75 minuten. De afname van de plasmaconcentratie na een dosis Persantine (dipyridamol) tabletten past in een model met twee compartimenten. De alfahalfwaardetijd (de initiële afname na de piekconcentratie) bedraagt ongeveer 40 minuten. De bètahalfwaardetijd (de terminale afname van de plasmaconcentratie) is ongeveer 10 uur. Dipyridamol is sterk gebonden aan plasma-eiwitten. Het wordt gemetaboliseerd in de lever waar het als glucuronide wordt geconjugeerd en met de gal wordt uitgescheiden.