Shrapnel, oorspronkelijk een type antipersoneelsprojectiel genoemd naar de uitvinder, Henry Shrapnel (1761-1842), een Engelse artillerieofficier. Granaatscherf projectielen bevatten kleine schot of bolvormige kogels, meestal van lood, samen met een explosieve lading om het schot evenals fragmenten van de huls te verspreiden. Een time fuze veroorzaakte de explosieve lading in het laatste deel van de vlucht van de shell, terwijl het in de buurt van de vijandelijke troepen was. De resulterende hagel van hoge snelheid puin was vaak dodelijk; granaatscherven veroorzaakten het merendeel van de door artillerie veroorzaakte wonden in de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd vastgesteld dat een hoog explosieve springlading het IJzeren omhulsel van de granaat zo effectief verbrijzelde dat het gebruik van granaatschervenkogels onnodig was, en het werd dus stopgezet. De term granaatscherven bleef gebruikt worden om de granaatscherven aan te duiden. Voordat explosieve projectielen werden gebruikt, werden de doeleinden van granaatscherven gediend door het laden van een kanon met kleine ijzeren ballen, genaamd grapeshot (QV), of met lengtes van de ketting.