begin 1981 waren de Specials zowel aan de top van hun spel als in hun doodsstrijd. Ze hadden genoten van een duizelingwekkende, agenda-setting stijging van de roem. Zeven top 10 singles en twee gouden albums in twee jaar; een hele jeugd subcultuur gevormd in hun kielzog; een platenlabel, 2 Tone, dat leek te garanderen succes voor iedereen die getekend om het: Madness, The Selecter, The Beat, The Bodysnatchers.
maar de Specials vielen uiteen. Ze waren overwerkt en verscheurd met interne meningsverschillen over de jazz en easy-listening-beïnvloede richting leider Jerry Dammers werd hen in te nemen. Ze waren een band geboren uit politieke en raciale spanningen. Ze hadden hun naam veranderd van de Coventry Automatics en begonnen met het spelen van een punky take op ska, met teksten pleiten voor raciale tolerantie en eenheid, na een 1978 optreden voor The Clash werd verstoord door het National Front. Maar nu dreigden politieke en raciale spanningen hen te overspoelen. Gitarist Lynval Golding raakte ernstig gewond bij een racistische aanval in Zuid-Londen. Optredens op hun eind 1980 tour werden ontsierd door geweld van het publiek: in Cambridge, Dammers en zanger Terry Hall werden gearresteerd en aangeklaagd voor het aanzetten tot rellen na het proberen om de gevechten te stoppen. De band kondigde aan dat ze zouden stoppen met toeren.In de studio kwam het tot een hoogtepunt toen ze probeerden hun volgende single, Ghost Town, op te nemen, een lied dat Dammers een jaar lang had geschreven, geschokt door wat hij op de weg had gezien: “In Liverpool, all the shops were shuttered up, everything was closing down. Margaret Thatcher was blijkbaar gek geworden, ze sloot alle industrieën, gooide miljoenen mensen op de uitkering. Je kon die frustratie en woede in het publiek zien. Het was duidelijk dat er iets heel erg mis was.”
Ghost Town werd aangedreven door wanhoop en woede, zowel over de staat van een land waar de werkloosheid met bijna een miljoen was gestegen in 12 maanden, en met 82% onder etnische minderheden – “government leaving the youth on the shelf, no jobs to be found in this country” – en de staat van de Specials (“Bands won’ t play no more / too much fighting on the dancefloor”). Het was allemaal ingesteld op diep verontrustende, doom-beladen muziek: een lopende reggae beat overgoten met griezelige, jazz akkoorden, stekende hoorns beïnvloed door soundtrack componist John Barry en, in plaats van een refrein, een schrijnend gejammer. De band vocht zo veel tijdens de opname dat de studio engineer dreigde ze weg te gooien. Ghost Town werd uiteindelijk voltooid en uitgebracht in eind juni, rond de tijd dat de Specials speelde een benefiet show in hun woonplaats Coventry, geïnspireerd door de racistische moord op een lokale Tiener, Satnam Gill. De NF marcheerde op dezelfde dag door de stad; geruchten dat ze ook van plan waren om het optreden aan te vallen betekende dat een van de grootste bands in het land op een half lege zaal zat te spelen.
de dag voordat Ghost Town nummer 1 bereikte, barstte Groot-Brittannië uit. Er waren rellen in Brixton de vorige maand, aangewakkerd door een nieuwe politie stop-and-search beleid genaamd Operation Swamp 81 naar Margaret Thatcher ‘ s 1978 bewering dat het Verenigd Koninkrijk “zou kunnen worden nogal overspoeld door mensen van een andere cultuur”: 943 mensen – de overgrote meerderheid van hen zwart – werden aangehouden door agenten in burger in zes dagen.
op 10 juli verspreidde zich een tweede golf van rellen over het land: Brixton, Southall, Battersea, Dalston, Streatham en Walthamstow in Londen, Handsworth in Birmingham, Chapeltown in Leeds, Highfields in Leicester, en vele andere steden, waaronder Edinburgh, Luton, Sheffield, Portsmouth, Preston, Newcastle, Derby, Southampton, Nottingham, Wolverhampton, Stockport en Cardiff meldden allemaal “rellen” van verschillende gradaties. In het verleden, No 1 singles had af en toe gezinspeeld op recente gebeurtenissen of een heersende stemming – de blissed-out sfeer en dippy logica van de zomer van de liefde werd ingekapseld door Procul Harum’ S A Whiter Shade Of Pale en The Beatles ‘All You Need Is Love; een gevoel van angst rond de maan landingen vond een stem in David Bowie’ s Space Oddity en Zager en Evans ‘ s in het jaar 2525 – maar niets eerder had de verschrikkelijke valuta van Ghost Town ontwikkeld, en heeft niets sindsdien.Backstage at Top of the Pops voor hun No 1-crowning optreden, maakten Hall, Staples en Golding bekend dat ze de band verlieten. In de daaropvolgende 39 jaar zijn er hervormingen en beschuldigingen van verschillende gradaties van ernst geweest. En, in dezelfde periode, 2 Tone is gleed in het rijk van BBC Radio 2 en TV advertentie soundtracks, ontdaan van zijn beladen context en connotaties, een vrolijke, nostalgische knieën-up belichaamd door een boodschap aan u Rudy en ons huis: “Britain at its Best”. Maar Ghost Town heeft niet dezelfde reis gemaakt. Het was de grootste hit van The Specials en een van de best verkochte singles van 1981. Het geluid lijkt een voorbode te zijn van veel latere muziek – je hoort zijn sombere echo ‘ s overal van massale aanval tot begrafenis – maar je hoort het bijna nooit op de radio of TV. Misschien is het te somber, te verontrustend, zijn toon te hopeloos: een herinnering aan iets dat we liever vergeten. Het zit in het verleden, broedend en glinsterend naar ons, zijn opmerkelijke, duistere kracht onverminderd.
dit artikel bevat affiliate links, wat betekent dat we een kleine commissie kunnen verdienen als een lezer doorklikt en een aankoop doet. Al onze journalistiek is onafhankelijk en wordt op geen enkele manier beïnvloed door adverteerders of commerciële initiatieven. Door op een affiliate link te klikken, accepteert u dat cookies van derden worden geplaatst. Meer informatie.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger