op deze pagina
mycobacteriën kunnen in drie grote groepen worden ingedeeld:
- Mycobacterium tuberculosis complex dat tuberculose (TB)
- M. leprae veroorzaakt (ziekte van Hansen)
- atypische mycobacteriën (ook niet-tuberculeuze mycobacteriën genoemd).
atypische mycobacteriën komen veel voor in het milieu en kunnen worden aangetroffen in water (inclusief leidingwater), bodem, voedsel en op dieren. Af en toe veroorzaken atypische mycobacteriën ziekte bij mensen. De voorbeelden van atypische mycobacteriën omvatten:
- M. abscessus
- M. marinum
- M. avium-intracellulare complex (MAC).
de meeste atypische mycobacteriën worden wereldwijd aangetroffen, maar M. ulcerans die Buruli ulcus (ook wel Daintree of Bairnsdale ulcus genoemd) veroorzaakt komt vooral voor in tropische gebieden met gebieden in andere gebieden zoals het schiereiland Mornington en Bellarine in Victoria.
alle mycobacteriële infecties, waaronder atypische mycobacteriële infecties, zijn een meldingsplicht1
hoe zich atypische mycobacteriële ziekte verspreidt
de methode voor verspreiding van atypische mycobacteriële infecties is onzeker, maar de verspreiding is waarschijnlijk via:
- besmetting van gebroken huid, zoals snijwonden of insectenbeten
- injectie van verontreinigde vloeistoffen
- besmetting van operatiewonden, medische apparatuur of implantaten
- inname van besmet voedsel of drank
- inademen van kleine deeltjes die de infectieuze organismen bevatten.
tekenen en symptomen van atypische mycobacteriële ziekte
er zijn vier belangrijke symptomen:
pulmonale (long) ziekte
symptomen kunnen zijn::
- hoesten
- vermoeidheid
- kortademigheid
- bloed-gekleurd sputum (slijm)
- gewichtsverlies
- pijn op de borst.
Verspreid (schaal) ziekte
Symptomen kunnen zijn::
- koorts
- algemene unwellness
- verminderde eetlust
- gewichtsverlies
Gedissemineerde ziekte komt vaker voor bij mensen op immunosuppressing medicijnen of met ernstige immuun gebreken, zoals advanced human immunodeficiency virus (HIV) infectie.
Lymfklierzwelling
Lymfklierzwelling, gewoonlijk in de nek, die pijnloos is en zonder andere symptomen.
infectie van huid en weke delen
infectie van huid en weke delen met ulcera (bijvoorbeeld Buruli ulcus) of knobbeltjes, waarbij pezen of botten betrokken kunnen raken.
diagnose van atypische mycobacteriële ziekte
de diagnose wordt bevestigd door laboratoriumtests (kweek of PCR) op klinische specimens zoals beenmerg, sputum, abces vocht of ulcus biopsie. Verscheidene specimens kunnen nodig zijn om de diagnose te bevestigen aangezien de opsporing moeilijk kan zijn. Laboratoriumresultaten moeten met zorg en in combinatie met klinische bevindingen worden geïnterpreteerd aangezien kolonisatie2 of contaminatie van specimen kan optreden.
incubatietijd
(tijd tussen het infecteren en het ontwikkelen van symptomen)
de incubatietijd is afhankelijk van de soort atypische mycobacteriën. Het varieert van een paar dagen tot enkele maanden.
infectieperiode
(tijd gedurende welke een geïnfecteerd persoon anderen kan infecteren)
onbekend. Verspreiding van persoon tot persoon is zeldzaam.
behandeling voor atypische mycobacteriële ziekte
Vraag deskundig advies. Behandeling in het ziekenhuis kan nodig zijn.
behandeling met antibiotica kan al dan niet nodig zijn en kuren kunnen complex zijn; in sommige gevallen kunnen meerdere antibiotica nodig zijn gedurende maximaal 2 jaar.
chirurgische verwijdering van het geïnfecteerde gebied kan nodig zijn.
voorkomen van atypische mycobacteriële ziekte
- uitsluiting van kinderopvang, kleuterschool, school en werk is gewoonlijk niet nodig
- gebruik tijdens chirurgische ingrepen geschikte infectiebestrijdingsprocedures en piercings
- injecteer geen niet-steriele of niet-goedgekeurde stoffen zoals die welke in alternatieve therapieën worden gebruikt.
nuttige links
- tuberculose (TB)
- lepra (ziekte van Hansen)
- wanneer u een aangifteplicht heeft
1 – in Zuid-Australië de wet vereist artsen en laboratoria om een aantal infecties of ziekten te melden aan SA gezondheid. Deze infecties of ziekten worden gewoonlijk aangeduid als ‘meldingsplichtige aandoeningen’.
2 – wanneer bacteriën op of in het menselijk lichaam leven, maar geen infectie veroorzaken, wordt het ‘kolonisatie’genoemd.